RAMAK

VAZGEÇECEĞİM

Ben seni ayrı bir sevdim adam.
Çok ayrı.
Farklı sevdim hemde.
Arkadaşım olarak sevdim.
Dostum olarak sevdim.
Babam olarak sevdim.
Abim olarak sevdim.
İlk aşkım olarak sakladım ama.
Her şeyini taparcasına sevdim.
Sürekli düzelttiğin arsız saçlarını. Kaşlarına değmeye yakın olan kirpiklerini, her duygunu anlatan gözlerini, derin bakan göz bebeklerini, kıvrımlı burnunu, renksiz dudaklarını...

Ben seni ne kadar sevdiysem, sen benden o kadar nefret ettin ama.
Sen benim saçlarımdan, yüzümden, ellerimden...
Sen benden nefret ettin!
Ama kalbim senden vazgeçmedi.
Çok istedim.
Çok kandırdım kendimi.
Ama olmuyor.
Olmuyor be adam.
Unutamıyorum seni. Vazgeçemiyorum senden.
Kendime binlerce söz veriyorum ama senin gülüşünü, gülünce kısılan gözlerini görünce eriyorum. Eriyorum be adam.
Üstelik sen bana gülümsemiyorsun. Arkadaşlarınla konuşup gülüşüyorsun.
Ama olsun sonuçda gülüyorsun ve ben görüyorum.
Bu seni sevmem için bir sebep öyle değil mi?
Ama bir gün vazgeçeceğim.
Seni sevmekten değil.
Seninle olmaktan oluşan hayellerimden!

Kübra Esin Yazar
@Esin-Yzr