Ben seni hiç sevmedim ki zaten;
Bana yalandan da olsa verdiğin huzuru sevdim,
Yaşadığım kötü şeyleri bana unutturmanı sevdim,
Beni seviyormuş gibi yapmanı sevdim,
Sahi!
Ben seni hiç sevmedim ki!
Senin yalanlarını sevmişim ben,
Sana güvenmeyi sevmişim ben,
Hata ettim diyorum ama,
Sana değilmişki sevgim.
Bilsem severmiydim sanıyosun?
Şuan olduğu gibi sevmezdim.
Yazılarım,
Şiirlerim,
Sanamı sanıyorsun?
Sevdiğimden mi yazıyorum?
HAYIR!
Ben içimde kaybettiğim duygulara yazıyorum.
Mesela güven...
Nedir?
Unutturdun bana sen!
Kaybettim bu duyguyu.
Kimseye güvenememek nedir bilirmisin sen?
Hayatının geri kalanını hep kuşkuyla yaşamak?
Bilir misin?
Hep diken üstünde, acaba bu da sırtımdan vuracak mı diye düşünmek?
Bilir misin ha?
Ben bu sevginin içinde hiç olmadım ki.
Hiç sevilmedim ki.
Sevgiye hiç layık olmayan birine sevginin beş harfinide sundum ben.
Ama hiç sevilmedim ki.
Sahi,
Ben kendimi bile sevmezken, senin sevdiğine nasıl inandım ki?
Aynaya baktığımda gördüğümden daha çok sevdim ben seni.
Ama hiç sevilmedim.
Ben senide hiç sevmedim.
Gözüme yalandan boyadığın öyle gösterdiğin sevgiyi sevdim.
Seni hiç sevmedim ki!
Aysel Miray Altuntaş
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RAMAK
ЧиклитRamak kaldı. Peki neye? Vazgeçilmeye mi vazgeçmeye mi? Sevilmeye mi sevmeye mi? Unutulmaya mı unutmaya mı? Düşmeye mi uçmaya mı? YAŞAMAYA MI ÖLMEYE Mİ?
