Yetimhane duvarlarının birleştirdiği bir aile ...
Askerliğin tekrar buluşturduğu tim...
Geçmişi unutup hatırlayanlara, anıları gömüp yıllar sonra tekrar çıkaranlara...
Keşke o anları tekrar yaşasak dedikleri günler geri geldi...
Ailelerin derbeder e...
Afra, kulaklığını çıkarıp boynuna asarken ,adımlarını durdurmuş ,arkasını dönmüştü. Arın, koşup yanına geldiğinde nefes nefese kalmış hafiften yürümeye devam etmişti.
"Napıyorsun?"
Arın,Afra'nın önünde geri geri yürümeye devam ederken Afra telefonundan müziği durdurmuş bir yandan da cevap vermişti.
"Öyle yürüyordum , sen?"
Derkense gözlerini denizden ayırmıyordu.
"Seni görünce yanına geliyim dedim bende dolaşıyordum."
"Hm, anladım."
Dediğindeyse Arın kaşlarını çatıp Afra'nın yüzüne doğru eğildi. Afra, gözlerini ondan kaçırırken Arın Afra'nın çenesini tutmuş gözlerine bakmıştı.
"Ağladın mı sen?"
Afra'nın gözleri dolmaya başlarken Arın'ın elini itmiş geri adımlamıştı. Arın'sa tekrar çenesini tutmuş dolan gözlerine çatık kaşlarla bakmıştı.
"Ne oldu?"
"Yok bir şey Arın!"
"Afra. Noldu dedim."
"Sanane ya! Ağladıysam ağladım bir şey olduysa oldu! Sanane!"
Arın'sa hala gözlerine bakarken sakince konuşmuştu.
"Yemezler atarını . Yüzsüzün tekiyim ben alınamıyorum . O yüzden , ne oldu Afra?"
Afra'ysa çenesini kasa kasa damaklarını kemiriyordu. Arın , gözlerinin içine bakarken Afra hala gözlerini kaçırıyordu. Eli yavaşça cebinden çıkarken avucundaki fotoğrafı Arın'a uzattı.
"Unuttunuz mu gerçekten?... "
Dediğindeyse dudakları titriyordu.
"Tamam 20 sene oldu ama kaç senemiz beraber geçti... Ailenizi unuttunuz mu Arın?"
Arın, elinden resmi alırken kaşları çatılmış fotoğrafa baka kalmıştı .Afra'ysa yanından hızlı adımlarla uzaklaşmış akmaya hazırlanan yaşlarını siliyordu.
Kimse mihatırlamıyordu...
Arın, elinde ki fotoğraftan başını kaldırıp Afra'nın arkasından baka kalmış dudakları arasındansa bir fısıltı dökülmüştü.
"Afra Yaman..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğrafta ki kendine tekrar baktığında yüzünü buruşturmuş kendi kendine söylenmişti.
"Nedir bende ki bu mavi aşkı. Kafaya bak dımdızlak."
Demiş kendine laf yetiştirmişti. Sonrasında gözü hemen arkasındaki sarıya takılmıştı... Afra'ydı...
Gamzeleri hala vardı... Saçları kızıllığından bir şey kaybetmemişti.
