Bu sabah yoğun mide bulantısı ile gözlerimi açtım. Kusacak gibi hisssetmemle lavaboya koştum.
Yaklaşık beş dakika sonra mide bulantım neredeyse geçmişti. Son iki haftadır ara ara midem bulanıyordu ama bu aralar iyice artmıştı.
O sırada zihnime düşen bir düşünce ile donup kaldım. Hamile olabilir miydim? Hayır, sadece midem bulanıyor. Neden hamile olayım ki? Kapının önünde kendime çeki düzen verip dışarı çıktım. Tom kalkıp çıkmıştı, ben de üzerimi değiştirdim ve yemeğe indim.
Masaya göz gezdirince tanıdık kimseyi göremedim ve tek başıma bir köşeye geçip oturdum. Biraz bir şeyler yiyince ayağa kalktım ve o sırada aynı anda ayağa kalkmış olan Capella'yı gördüm. Capella da beni görünce heyecanla yanıma gelmeye başladı.
Capella: Neredesin sen? Seni aradım bulamadım.
Carinae: Ben de seni göremedim. Odama geçelim mi? Biraz sohbet ederiz.
Capella: Olur.
Capella ile odama çıkmaya başladık. İçeri girdiğimde Tom orada değildi.
Capella: Bak bu kurabiyeler çok meşhurmuş. Yiyen herkes çok beğeniyormuş. Benim de karşıma çıkmıştı, almıştım. Sen de yesene.
Carinae: Hiç iştahım yok. Sen ye.
Capella: Sen de bu aralar hiçbir şey yemiyorsun.
Carinae: Ne yapayım midem bulanıyor, iştahım da yok zaten. Aç kalmayacak kadar yiyorum.
Bir süre sessiz kaldıktan sonra derin bir nefes aldım ve konuşmaya başladım.
Carinae: Capella?
Capella: Efendim?
Carinae: Acaba hamile olabilir miyim?
Sesim istemsizce kısık çıkmıştı.
Capella bana şaşkınlıkla baktı. Ağzındaki lokmasını hızla yuttu ve bir süre sonra konuşmaya başladı.
Capella: Bilmem ki. Başka bir belirti falan var mı? Mesela reglin falan gecikti mi?
Carinae: Aslında, evet.
Capella: O zaman revire gözükmende fayda var. Fazla beklemeye gerek yok, hadi gidelim.
Carinae: Aslında kendim de gidebilirim.
Capella: Seninle aynı anda öğrenmek istiyorum. Hadi gidelim.
Carinae: Teşekkürler.
Capella ile odadan çıktık ve revire doğru yürümeye başladık. Kalbim öylesine hızlı atıyordu ki bir an göğsümü delip dışarı çıkacağını sandım. Derin nefesler alarak kendimi sakinleştirmeye çalıştığım sırada revire çoktan varmıştık bile.
İlk defa kimse yoktu. Revir bomboştu.
Bayan Pomfrey: Sorun nedir kızlar?
Carinae: Ben... Uzun süredir midem bulanıyor ve reglim de gecikti.
Bayan Pomfrey: Hamile olduğundan mı şüpheleniyorsun?
Carinae: Evet.
Bayam Pomfrey ikimizin de yüzüne uzunca baktı, asla beklediği şey bu değildi. Bir süre sonra konuşmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım.
Bayam Pomfrey: Peki, şuraya uzan.
Gösterdiği yatağa uzandım ve söylediği gibi pantolonumu indirdim. Bir süre eli ile beni muayene ettikten sonra ellerini yıkamak için ayağa kalktı ve yanımızdan ayrıldı. O süreyi bir fırsat bilerek üzerimi düzelttim.Heyecan ve neden hissettiğimi bilmediğim korku tüm bedenimi sarmıştı.
Ben Capella'ya, Capella ise bana bakıyordu. Benim kadar olmasa onun da hemen hemen benimle aynı şeyleri hissettiği her halinden belliydi, bunu belki dışarıdan biri anlayamazadı ama ben kolaylıkla gözlerinin içindeki soru işaretlerini görebiliyorum.
Kısa süre sonra Madam Pomfrey geldiğinde nefesimi tuttum ve dudakları arasından çıkacak kelimeleri bekledim.
Madam Pomfrey: Tebrikler, Bayan Riddle. Gebesiniz.
Duyduğum şey ile tuttuğum nefesimi bıraktım. Bunun nedeni bir cevap almış olmam değildi, bu cevabı almış olmamdı. Her ne kadar tahmin etsem de artık emindim, hamileydim. Evlendirilme nedenimiz olan ve her seferinde konusu açılan varis geliyordu, karnımdaydı, yanımdaydı.
Zihnim bu yeni bilgiyi kaldıramamış olacak ki başımın döndüğünü hissettim. Gözlerimi kapatıp kendime gelmeye çalıştığım sırada Capella'nın sesi ile gözlerimi araladım. Bir elini omzuma koymuş, konuşuyordu.
Capella: Teşekkür ederiz. Hadi Carinae.
Capella'nın sözü ile buradaki işimizin bittiğini anladım ve ayağa kalktım. Beraber odama doğru yürüdük.
Capella: Ne hissediyorsun? Sonunda çok beklenen varisimiz geliyor.
Carinae: İnan bilmiyorum, sanırım hiçbir şey hissetmiyorum. Mutluyum, ama aynı zamanda da hâlâ kabul edebilmiş değilim.
Capella: Zamanla alışırsın. İlk başlarda normal bunlar.
Carinae: Sen neden bunu daha önce defalarca deneyimlemiş gibi konuşuyorsun?
Capella: Bunları söylebilmem için deneyimlemem gerekmiyor!
Capella'nın hallerine küçük bir tebessüm ettim. O da ne tepki vereceğini bilmiyordu belli ki. Her zaman "Zaten beklenen şeyler insanı şaşırtmaz." Diye bir şey yoktu. Odama girip yatağıma oturduk ve ortamda bir sessizlik oluştu. Sessizliği bozmak adına bir soru yönelttim.
Carinae: Acaba cinsiyeti ne?
Capella: İki türlü de çok şanslı. Çirkin olma ihtimali yok. İsim düşündünüz mü hiç?
Carinae: Hayır. Ne kadar beklenen bir şey olsa da hiç bunun gerçek olabileceğini düşünmedik, hiç bunun hakkında plan yapmadık.
Capella: Yapmak için çok farklı nedenleriniz vardı yani?
Carinae: Capella!
Capella: Ne? Sen de lafı ona getiriyorsun.
Carinae: Ben öyle demek istemedim.
Capella: Peki, öyle olsun. Ben gidiyorum, sen de istersen biraz dinlen. Akşam yemeğinde görüşürüz.
Carinae: Güle güle.
Yatağımın üzerindeki battaniyeyi kaldırıp yatağa girdim. Kendimi çok halsiz hissediyordum, tam uykuya dalacağım sırada kapı açılma sesi ve şiddetli bir bağırma sesi duydum. Bu Tom'un sesiydi.
Tom: Carinae! ...
Devam edecek
Bu hikayeyi arkadaşım ile yazıyorum onun da yazdığı hikayelere göz atabilirsiniz. Beni ve onu takip etmeyi unutmayın. Umarım beğenirsiniz.
Arkadaşım:
↓
↓
↓
cchaeruniee
