Capella buradaydı. İlk günden neden buraya gelmişti ki?
Anlamak için gözlerimi birkaç kez kırpıştırdım. Karşımda duran Capella ve abime odaklanmaya çalışıyordum.
Draco: Bitti! Ayrılıyoruz!
Capella: Draco, fazla abartmıyor musun?!
Draco: Sence ben mi abartıyorum Capella?! Baloda başka bir erkekle dans etmişsin!
Capella: Ne yapsaydım? Mezuniyet balomda tek başıma mı otursaydım?! Kaç kere söyledim sana arkadaşız diye, sadece dans ettik anlasana!
Draco: En azından haber verebilirdin! Sevgilimin başka bir erkek ile dans ettiğini başkasından öğrenmeseydim!
Capella: Peki; madem bu kadar kolay göze aldın ayrılmayı, ayrılalım!
Duyduklarıma daha fazla dayanamayıp ben de araya girdim.
Carinae: Abi! Sence de abartmıyor musun? Halledebilirsiniz.
Capella&Draco: Sen karışma Carinae!
Draco: Eğer senin böyle biri olduğunu bilseydim sana karşı duygular beslemezdim!
Capella: Ne demek istiyorsun sen?!
Abimle Capella'nın kavgasını izlerken yanımda bir hareketlilik hissettim. Yanımda uykulu bir Tom Riddle duruyordu. Hayret, uyuyabilmiş bu saate kadar!
Tom: Sabah sabah ne kavgası bu?
Draco: Sana ne?
Tom: Pardon?
Carinae: Tamam! Bir de siz başlamayın.
Tom'u abimden uzaklaştırıp uyarıcı bakışlar attım. Çok geçmeden annem bizi kahvaltıya çağırdı. Masaya oturduğumuzda babam ve annem hariç herkes çok soğuktu. Annem sessizliği bozmak için sorular yöneltiyordu.
Narcissa: Eee, nasılsınız?
Carinae: İyi.
Lucius: Ne oluyor? Herkes dilini yutmuş gibi. Draco? Capella? Ne oldu?
Capella: Ayrıldık.
Capella'nın üzgün olcuğu her hâlinden belliydi. Yemeği ile oynuyor, zar zor yiyordu. Kahvaltıdan sonra biraz konuşsak iyi olacaktı.
Narcisa: Hm, anladım kızım.
Annem biraz olsun eski neşesini kaybetmişti. Ama ne de olsa varis geliyordu öyle değil mi? Onun için kedere artık yer yoktu. Babam fark etmiş olacak ki lafa atıldı.
Lucius: Eee, kızım siz nasılsınız?
Carinae: Biz de iyiyiz baba.
Draco: Tom pek iyi değil gibi sanki? Niye tripli sana?
Narcissa: Trip?
Tom: Tripli değilim. Bugün ortam biraz sert ondan.
Tom konuyu gayet iyi toplarken ben de tabağımdakileri yedim.
Bardağımda su kalmadığını görünce almak için ayağa kalkacaktım ki Tom kolumdan tutarak durdu.
Tom: Nereye?
Carinae: Su alacağım.
Tom: Ev cinleri getirirdi. Yorulma.
Carinae: Mutfak iki adımlık yer zaten, hem ortamdan uzaklaşmış olurum.
Tom: Peki.
Ayağa kalkıp mutfağa doğru gittim ve yeni bir bardağa sürahiden su doldurdum.
Suyumu alıp gidecektim ki olduğum yerde kaldım. Görüşüm bulanıklaşıyordu, gözlerim kararıyor, git gide güçsüz hissediyorum. Başım ağır bir şekilde dönünce sendeleyip bir yere tutunmaya çalıştım. Duvardan destek alırken kendime gelmeye çalıştım. Bacaklarım git gide beni taşıyamaz hâle geliyordu. Bardağım yere düşüp parçalara ayrılırken etrafı göremez olmuştum. Neler oluyordu? Sesleri tanıyamıyordum. Yere çökerken uğultular arttı fakat tek duyduğum ses Tom'un sesiydi.
