Beast on Cage (Obsessive #1)

Chapter 6

I've wake up that Astro is not around, at dahil pumasok sa isip ko na baka iniwan n'ya ako ay umiyak ako kaya naman natatarantang bumaba ang nagbabantay sa labas ng pinto ng kwartong inuokupa ko, ang sunod na pumasok sa kwarto ay si Astro na tila nag aalala ang mukha.

Agad ako nitong pinatahan, he also gave me an assurance that he will not leave me.

"Baby let's go to the down stairs, shall we?" Agad nitong tanong saakin ng makatahan na ako "B-bakit? I mean diba hindi mo ako pinalalabas ng kwarto" nakayuko kong sambit. Nakakapanibago lang kasi s'ya. Papalabasin ako? Eh naalala ko one time I've tried to get out of this room, kukuha lang sana ako ng gatas sa baba, but he saw me at the hallway, he got very angry at me na naglagay nadin s'ya ng aso sa labas ng kwarto ko that time kasama nung dal'wang malaking lalaki.

"Not anymore? Why? Don't you want to get out of this room?" Tanong nito saakin

"Hindi naman sa ganoon..." tumigil pa ako saglit nangangapa ng maisasagot dahil hindi ko rin alam ang sasabihin dahil nga nabigla rin ako. "Pero.. nevermind, halika na baba na tayo, gutom na ako. May pagkain na ba? Ako nalang magluluto." Hindi s'ya sumagot so I've assumed na wala pang naluluto but to my shock nakahanda na sa dining table ang pagkain, may steak na nasa plato at napaka ayos ng gawa, may kanin sa isang malaking plato at sinigang na nasa malaking bowl.

"Come here. Seat here." Sabi n'ya saakin at inalalayan akong umupo kung saan ay ang itinuro n'yang upuan. "A-akala ko wala pang pagkain?!" Medyo napataas ko ang boses ko dahil nagulat ako na may mga handa ng pagkain na ang inassume ko ay wala pa. "Are you raising your voice at me, Jeanaia?"  I got scared the way he said that, his face have been darkened and some of his veins in neck and arms are showing. "N-no. I didn't mean to, nagulat lang ako kala ko kasi wala pang pagkain" naglilikot ang mata kong sagot sa kaniya, hindi ako makatingin ng deretso sa mga mata n'ya dahil sa takot.

"Okay, don't do it again. I might be angry you want that?" Tanong na naman nito, I didn't answer dahil parang umurong ang dila ko na tila napunta sa esophagus ko. "Answer me, Jeya. I hate my question being left without an answer, and one more thing, I dont like my self repeating a question, be aware that I am a short tempered man. Now answer me." Mahabang litanya n'ya saakin na tila tinatakot ako.. wait, wait, is he.. really threatening me? Cause if yes, well congratulations to him pati mga kalamnan ko nanginginig sa sinabi n'ya. "N-no." Agad na sagot ko. "Then, will you do it again? Will you raise a voice at me again?" Tanong nito sa malambing na boses ngunit madiin ang bawat salita. Umiling iling ako na hindi ko na ito gagawin uli, kahit na sinong nasa kalagayan ko naman siguro ay hindi ang isasagot sa kan'ya. "I don't need gestures, I want it with your voice and promising to me!! Now answer me again!" Sigaw nito saakin na napalingon pa sa may gawi namin ang mga sa tingin ko ay bodyguard nyang nasa may labas ng dining area. "N-no, I won't d-do it again, I p-promise" sagot ko sakan'ya na sa huling salita ay tumulo ng mag-isa ang luhang kanina ko pa pinipigilan.

"Eat now, I'll feed you. I'm sorry." Umupo s'ya sa katabing upuan ko at sinubuan ako,  at dahil ayaw ko ng dagdagan pa ang galit n'ya ay tinanggap ko ang sinusubo n'ya kahit na humihikbi padin ako na sinusubukan kong hinaan hanggang sa makakaya ko, gusto ko mang tumahan ay ayaw magpa awat ng mga luha ko at tuloy tuloy na dumadaosdos sa pisngi ko. When Astro saw that I'm still crying but trying not to make a sound and trying my best to chew the food that he feeds me, he immediately put down the fork and knife that he is using to cut the steak. He lift me up so easily and let me sit on his lap, inihirap n'ya ako sakan'ya at pinunasan ang mga luha ko na napapalitan lang din naman dahil ayaw tumigil sa pagluha ng mata ko. "Baby, tahan na po, sorry, I didn't mean it, I'm sorry, hush, hush. Di na po mauulit, baka mabulunan ka n'yan eh"  his eyes were full of guilt and worry. Dahil sa pagsusumamo n'yang iyon na gusto ko ng tumahan ay diko parin magawa ayaw talaga tumigil ng mga luha ko.

Ilang minuto na ang lumipas at hindi parin ako tumitigil sa pag iyak.

Si Astro na natataranta na ay tinawag si manang dahil hindi n'ya na alam ang gagawin saakin, hindi narin ako kumakalas sa pagkakayakap sa kan'ya na halos magmuka na akong tarsier na naka kunyapit sakan'ya roon.

"Anak, ano ba kasing ginawa mo, kalalaki mong tao eh nagpapaiyak ka ng babae." Saad ni manang Rosa kay Astro. "M-manang diko namn po sinasadya-" natigil si Astro sa pagsasalita ng putulin ni manang ang kan'yang salita "Ayan! D'yan kayo magaling kesyo hindi sinasadya tapos ngayong hindi mo mapatahan eh hihingi ka ng tulong?!" Tila nauubusang pasensya na saad ni manang "Manang, diko rin naman po gustong masigawan si Jeya eh" sa boses ni Astro ay tila ito naiiyak na. "Naku kang bata ka! Pumarini ka! Sinigawan mo pala eh ano bang akala mo sakan'ya ha?! Mga tauhan mo?! Aba hoy totoy babae iyan, malamang na soft hearted iyan kung tawagin ng mga kabataan ngayun, kung ikaw kaya'y paluin ko d'yan ha? Ay nako, bahala ka d'yan ikaw ang nagpaiyak patahanin mo 'yan." Mahabang litanya ni manang kay Astro at piningot ang tenga nito bago kamj iwan, ilang sandali lang ay kaming dal'wa nalang uli ni Astro ang nasa loob ng dining area at patuloy ito sa pag hagod sa aking likod.

"Mahal ko, tahan na po, dina mauulit. What do you want, hmm?" Ngunit imbes na sagutin s'ya ay umiyak ako lalo, natatakot akong magalit s'ya pag sumagot ako, mostly kasi sa bahay pag pinasasagot ako nila mama at sumagot ako ay hampas dito, hampas doon, hampas saakin hanggang sa hindi ko na makilala ang balat ko ang inaabot ko "Do you want to go to the mall with me, mahal ko?" Sa tanong n'yang 'yon ay nabuhay ang kaluluwa ko, agad akong tumingin sakan'ya at tumigil sa pag hikbi, agad kong itinango ang ulo ko sakan'ya at dahil do'n ay napangiti s'ya "alright, finish this food, I'll feed you, hush now, okay?" Tumango nalang ako sakan'ya bilang sagot

Our plan to go out is cancelled, nagkatulog ako dahil right after eating the foods my eyes went so heavy and the dark eated me.

—

Nagising ako dahil naramdaman kong may humahalik sa aking muka, when I opened my eyes the first thing I saw is his greeky handsome face, gandang bungad nito ah, thanks Lord.

"You're awake" he said in a husky voice "it's already past 5 in the afternoon di na tayo nakapunta ng mall" he added. Nanghinayang rin ako kasi imagine makakalabas na uli ako tapos pinagpalit ko lang yung chance para sa tulog!! "Well, we can g-go there tomorrow, I guess?" Sabi ko sakan'ya "if wala kalang gagawin bukas and kung pwede pa" dugtong ko pa at bahagyang yumuko "yeah, we can go there tomorrow, no need to be sad mahal ko, I'll cancel my appointments tomorrow" watdapak may mga gagawin s'ya bukas tapos ika cancel n'ya lang para makapag mall? With me?! Is this guy insane?!! "What?! No need to cancel the things you will do, we can go there in another time" saad ko sakan'ya "mylove, I thought no more raising of voice? And no, my appointments can wait, I know you're bored here, no more complaints, but's and arguments. Let's go down we'll prepare our dinner" napanguso nalang ako dahil sa sinabi n'ya, this guy is really a bossy at all the time.

A/N:
Mga 3 more chapters na papakiligin ko kayo tapos after sa exciting part na, eheeee thanks for reading!! Pa vote narinn