Artık nefes alamaz hale gelmiştim. Scott'a kendimin iyi olduğuna inandırmış olabilirdim ama hiç iyi değilim. Piramitlerin en derinlerine gelmiştik artık çıkmak bile çok zor olacaktı. Sanırım derinlere çok kişi gelmememiş ki burada daha rahattım ilerlerken bir kaç insanımsı şeyler görmeye başlaım.
-Scott
-efendim max?
-Ben ileride insanımsı şeyler görmeye başladım sende görüyor musun?
-hayır? Orada birşey yok ne saçmalıyorsun şakanın sırası değil!
-Ciddiyim.
- bence ileriye bakmalıyız.
Kafamda binlerce soru dönüyordu. Yaşayacak mıydım? Çok korkmuştum.
İlerledikçe gördüğüm insanlar bize dahada uzaklaşmaya başlamıştı. Bu küçük oldukları anlamına geliyordu.
İçim biraz rahatlamıştı. Sanki piramitin kalbine doğru gidiyorduk. şuana kadar hiç birşeye denk gelmedik.koruma vs. Hiç birşey yoktu artık piramitin sonuna doğru gelmiştik. Hiç kimseyi bulamamıştık fakat bir sürü bilmediğimiz sembolümsü işaretler vardı. Küçük adamlar yakınlaştıkça kayboldu ama onların sırrını çözmemiz gerekiyor. scott benden önce herşeyin notunu almıştı. Bu işimize yarayacaktır.
Aslında sonuça varamadık ama ölmeden çıkmak bir mucizeydi. Otele gitmek için taksi çağırdık. Taksiciler yine bizi anlamadı ama artık alışmıştık. Otele girdik ve biraz araştırma yaptık daha doğrusu scott araştırma yaptı bense madisonun hayalinin kurdum.
-Max yardımcı olacak mısın?şurada beyinim son bir hücresi ile araştırma yapıyorum!
-Benim biricik zeka akmayan fışkıran arkadaşım ben sana mental olarak destek oluyorum sen hiç merak etme.
-Haha, güleyimde başıma gelsin max!
Scott araştırmaya devam ediyordu saat gece 12 olmuştu. Kendimi yorgun hissediyordum ondan dolayı yatağa yattım ve uydum. Sanırım saat 2 veya 3'tü beni sarsarak kaldırdı.
-BULDUM MAX BULDUM!
-Noldu? Gece beni kalpten götürmeye mi çalışıyorsun?
-BU AİLE MISIRDA DEĞİLMİŞ!
-ne? Biz buraya ne halt için geldik o zaman.
-Bilmiyorum sembolümsü şeylerleri araştırdım ve buldum.
-Tamam o zaman amerikaya geri dönüyoruz dimi?
-Evet bilet ayarladım bile.
