Kaybedilen Zaman-VeyKen

06

24 yıl önce bugün doğdu kardeşim,Yusufum..20 yıl oldu onun doğum gününü kutlamayalı,ona hediye olarak herseferinde en sevdiği şekerden almayalı tam 20 kocaman yıl..

Şimdi gelse tekrar abim ben geldim,hediyem nerde dese,dikilse karşıma..Gerçi kocaman adam olmuştur,tanıyabilir miydim Yusufumu,biricik kardeşimi..

Ya gerçekten ölmediyse Yusufum,ya gerçekten gelip karşıma ben geldim abi derse,ne yaparım ozaman,ne derim kardeşime,onu koruyamadığımız için bize kızmaz mı,kırılmaz mı..

"Sende kimsin?" Dedi kenan şaşkınca.

"Ben onun abisiyim" dedi gökhan veyselin elini tutarken.

"Demek şu veyselin böbreğini almak isteyen meşhur abi,öyle mi?!"dedi kenan ciddi bir şekilde.

"Siz nerden biliyorsunuz bunu?"Dedi gökhan şaşkınca.

"Geç bunları geç,sende o baban gibi bu çocuğa dokunmayı bi dene bak neler oluyor!!" Dedi muammer gökhanın elini veyselin elinden çekerken.

"Size noluyor ya,siz kimsiniz!"

"Asıl siz kimsiniz lan?!"dedi kenan sesi yükselmeye başlamıştı.

"Biz veyselin ailesiyiz Beyefendi,siz kim oluyorsunuz da kardeşimi bize karşı bu kadar koruyorsunuz."

"Lan siz ne biçim ailesiniz,çocuğa yapmadığınız şey kalmadı,tabi bu sadece bizim bildiğimiz tarafı,kim bilir daha başka neler vardır!!"dedi kenan sinirle.

"Sen bizim ailemize karışamazsın birader,duydun mu beni!!"

"Abi.."dedi veysel gözlerini açmayı başarmıştı.

"Abicim.."diyerek atladı gökhan veyselin boynuna,veyselin her ne kadar canı yansada hiçbirşey diyememişti.

"Yavaş olsana lan,çocuğun yaraları var!"dedi kenan gökhana karşı sinirle.

"Doktor! Sinirlenmeye başlıyorum artık."

"Sen sinirlensen ne olur lan,hadi bi denesene birşey yapmayı,dene de seni buraya gömeyim."

"Benim sabrımı sınama doktor!"

"Sınarsam ne olur lan,hea söyle naparsın!"dedi kenan gökhanı ittirirken.

"Ya yeter! Napıyorsunuz siz?"dedi veysel bağırarak.

"Veysel,abicim.."diye sarıldı gökhan tekrar veysele.

"Sen nerden çıktın abi,hastanede değil miydin?" dedi veysel şaşkınca.

"Olanları duyunca duramadım oğlum hastanede,sen bu haldeyken senden uzakta olamazdım."dedi gökhan konuşurken neredeyse ağlayacaktı.

"Abi iyiyim ben.." dedi veysel gökhanın yalandan iyi davrandığını çok iyi biliyordu.

"Kenan abi,muammer amca,döndü teyze bize biraz müsade edebilir misiniz?" dedi veysel ne kadar endişeli olsa da bu insanları olaylara karıştırmak istemiyordu.

"Emin misin veysel?" dedi kenan,veyseli yalnız bırakmak istemiyordu.

"Evet kenan abi,abimle biraz konuşmak istiyorum."dedi veysel endişesi gözlerinden okunuyordu.

Kenan her ne kadar çıkmak istemese de veysel öyle istediği için çıkmak zorunda kalır ve gökhan kardeşiyle birlikte yalnız kalır.

"Kaldık başbaşa veysel.." dedi gökhan yavaş yavaş veysele yaklaşarak.