Kaybedilen Zaman-VeyKen

10

Her bitiş bir başlangıçtır demişti dedem,haklıymış..Şimdi o başlangıcın eşiğindeyim ve eskisinden daha güçlüyüm.Üstüme dağ devrilse korkmam,korkarsam namerdim..

"Ne,neyi biliyorsun veysel?"dedi kenan anlamaz gözlerle bakıyordu kardeşinin gözlerine.

"Bana dediğin herşeyi duydum."dedi veysel sesi yine cılız çıkıyordu.

"Ben,ben ne diyeceğimi bilmiyorum kardeşim.."dedi kenan ne yapacağını bilememişti,ya veysel onu ve ailesini kabul etmez,istemezse diye korkmadan edemiyordu ama korktuğu gibi olmadı,kardeşi ona hiç beklemediği birşey söyledi.

"Bana sarılır mısın?"

"Sarılırım,sarılırım tabi aslanım.."dedi kenan sevinçle yüz üstü yatan kardeşini yan çevirip canını yakmamaya özen göstererek sarılmıştı.Ne çok özlemişti kardeşini kenan,ne çok özlemişti saçlarını okşayıp kokusunu içine çekmeyi..

"Beni birdaha sakın bırakma aslanım,sana yalvarırım bana bu korkuyu birdaha yaşatma.."dedi kenan bir yandan kardeşinin saçlarını öpüyor bir yandanda gözyaşlarını gizlemeye çalışıyordu.

"Ben,ben çok yoruldum abi,ben bu zamana gelene kadar çok yoruldum,çok canım yandı.."dedi veysel abisinin elini sıkıca tutmuştu,sanki bıraksa yeniden onu kaybedeceğini düşünüyordu.

"Biliyorum,biliyorum kardeşim ama bitti bak,herşey eskide kaldı,sen ailene kavuştuk biz sana kavuştuk abicim."

"Geçmedi,geçmeyecek.."dedi veysel içindeki korku onu tekrar etkisi altına almayı başarmıştı.

"Geçti kardeşim geçti,duydun mu beni? Abin yanında senin,ailen yanında,artık bizi hiçbirşey ayıramaz."dedi kenan kardeşini rahatlatmak istiyor ama başarılı olamıyordu.

"Ben seni çok özledim abi.."dedi veysel gözyaşlarını durduramıyordu.

"Abim.."

"Ben biliyordum,ben sen benim yanıma gelip konuşmadan önce de biliyordum.."

"Ne,nasıl?"

"Gökhan,ona böbreğimi vermezsem sana birşey yapmakla tehdit etti."

"Şerefsiz!"dedi kenan sinirlerine hakim olamamıştı.

"Başta anlam veremedim,evet seni çok seviyordum ama gökhanın bu sevginin bu derece olduğunu bilmediğine eminim,sonra gerçek ailem olmadıklarını öğrendik."

"Yani diyorsun ki Gökhan senin benim kardeşim olduğunu biliyordu."

"Tabiki.."dedi veysel sinirli bir şekilde.

"Sen bunları düşünme artık,bak herşey geride kaldı tamam mı abicim."

"Abi bırakma beni.."dedi veysel gözyaşları ardı ardına dökülüyordu deniz mavisi gözlerinden.

"Abim ne bırakması,bırakır mıyım ben seni o nasıl laf?"dedi kenan kardeşini sakinleştirmeye çalışırken.

"Abi,abi..Abi canım çok yanıyor.."

"Bırakma kendini gözünü seviyim,bak ben yanındayım,abin yanında aslanım herşeyi birlikte atlatacaz,bu günlerde geçecek,acıların dinecek kardeşim."

"Beni biliyorlar mı?"diye sordu veysel abisine.

"Biliyorlar abicim,herkes biliyor annem,babam kuzenlerin,hepsi günlerce senin uyanmanı bekledi.."

"Gerçekten mi?"dedi veysel abisinin söyledikleri karşısında duygularına hakim olamıyordu.

"Gerçekten tabi abicim dee!"dedi kenan endişeyle.