Mafyanın Esareti ♤♣︎

2. Bölüm = Kızımı veriyorum

Gece

Hayatta en sevdiğim şey okul çıkışlarında böğürtlenli dondurma yemekti .

Bu çocukça gelse de aşırı zevk alıyordum .

Okulun hemen karşısında yeni bir dondurmacı açılmıştı .

Bu aşırı iyi bir haber gibi görünsede .

Aslında berbat bir şeydi .

Her okul çıkışında bizim hayvanat bahçesi . Öhm ohm .. Kusura bakmayın. insan ,şahıslar . İnsanlığı unutup oraya hücum ediyorlardı .

Allah var adam iyi dondurma yapıyor ama tek bir dondurmayı alabilmek için ölüm kalım savaşı veriyorduk .

Her şeye rağmen o dondurmayı alınca insan duygulanıyor . Neticede kaç saat bekliyorsun ve her an önüne biri kaynak yapabilir Ya da seni kandırabilir her şey olabilirdi . Aynı kantin sıralarına benziyor ya da sevabına dağıtılan lokma sıralarına . İnsanlar böyle beleş yerlere ellerinde plastik kapla geliyor . Gerçekten gözlerim bu zeka sayesinde yaşarıyor .

Eh durum böyle olunca bu tarz işlerde göz açıklığını da gerektiriyor ....

" Gece? "

kafamı havaya kaldırıp bana kaşları çatık sinirli bir şekilde bakan ablamla göz göze geldim .

" Güneş ? ." Elimdeki telefonun not defterinden çıkıp kapattım .

" bir saattir seni arıyorum neredesin sen ? "

Güneşin yardımı ile ayağa kalktım. Yukarıya çıkmış eteğimi düzelttim .

Güneş ise bir elini beline koymuş sinirle ayağını sallıyordu.

" Günlük yazıyordum abla .. ." dedim . Sesim içime kaçmış gibi çıkmıştı .

"Günlük ? Okul bitmiş seni arıyorum . Acaba başına bir şey mi geldi diye ödüm koptu ama sen gelmiş ' günlük yazıyordum abla " diyorsun .! Gerçekten şaşırtmıyorsun gece .!"

Ablam dediklerinde haklıydı . Okul çıkışında kimse görmeden bahçede oturuyordum . Ama ben de buydum . İstediğimde yalnız kalmalıydım . İçimi bir yere dökünce rahatlıyordum ve istemsiz mutlu oluyordum .

Ellerimi güneşin omzuna uzattım . Kirpiklerimi kırpıştırarak tatlı imajı vermeye çalıştım . Ne kadar oldu bilemiyorum ama güneşin suratından olmadığı çok belliydi.

" Ablişşşş özür dilerim ..."

Ablamın çatık kaşları normale dönerken ben ciddiyetimi koruyarak " Bir dahakine beni daha kolay bulabileceğin bir yere saklanırım . Sende daha az yorulursun ."

Güneşin gözlerinde bariz bir şekilde sinirlendiğinin sinyallerini veriyordu " Gece !" dediği anda arkama bakmadan kaçmaya başladım .

O arkada ben önde okulu bir tur koştuk . Sonrada açık kapıdan kaçarak en yakın minibüse bindim .

Güneş arkamdan beni öldürecek şekildeydi koşmaktan o da bende terlemiştik . Ama onun ayrı bir efor sarf ettiği belliydi . Sarı saçları yüzüne yapışmıştı iki bacağı açık , bir elinde ikimizin de çantasını tutuyordu . Hızlı nefes alışverişleri ölüm fermanıma eşlik ediyordu .