Sarp abim bana "yine ne işler karıştırdın" der gibi bakıyordu.
Ama o tokatın sonuna kadar arkasındayım. Aras hem saygısız hemde şerefsiz bir köpekti. Birazdan aşağıda tüm aile neden kavga çıktığını öğrenecekti.
Sonrasında büyük ihtimalle Aras'ın evini basmaya kalkışacaklardı ama canım ikizim Soner bunu engelleyecekti.
Çünkü evini çoktan bastık;)
Şansız günümüzde olacaktık ki evde değildi. Neyse bir daha ki sefere artık.
Odadan hızla çıkıp aşağı kata doğru koştum. Ve beklenen an Yağız abim tüm aile üyelerini yani ben ve Sarp abim hariç herkesi salona toplamış ve herkesin gözü önünde Soner'i sorguya çekiyordu. Ama belli ki canım ikizim ben gelmeden ağzını açmamış. Gelecekte ki yengem çok şanslı olacak çünkü Soner'in benim gibi bir ikizi var ve kızları üzmemesi konusunda ona sıkıca gerektiğinde oldukça "nazik" bir şekilde eğitim aldı.
"Yağız noluyor burda? Soner niye herkesten farklı bir yerde oturuyor." Arkamdan gelen ses herkesin bakışlarını üstümüze çekti. Anlaşılan o ki Yağız abim temiz çalışmış babam bile burda yahu.
Yağız abimin gözleri saniyesinde beni bulmuştu. Gözler konuşsaydı büyük ihtimalle Doruk abim,Yağız abim ve Soner "sıçtın sen" derdi. Sarp abimi söylememe nedenim arkamda olmasıydı. Ha bide konuyu bilmemesi.
Yağız abimi şu kadarcık tanıyorsam açıklama da bulunmuştur. Zaten bakışlarda bunu açıklıyordu.
Boğazını temizledikten sonra konuşmaya başladı. "Şimdi şöyle ki beni de karakoldan işlerimin başından kaldırıp buraya getirten yaramaz ikizlerimiz. Sarp sende annemin yanına otur lütfen. Seren'cim sende Sonerciğimin yanına bir sandalye çek güzel kardeşim."
Cımlı cimli konuştu kesin beni öldürecek. Kafamı olumlu yönde sallayıp mutfaktan bir sandalye getirdim. Soner'in yanına oturduğumda utanıyordum. Birazdan annemlere açıklayacaklarımdan utanıyordum.
Ama en çokta kendimden. Neden onunla sevgili olduğumu ben bile bilmiyorum. Tek kelimeyle kendime hakaret ettim kendime olan saygımı yok ettim.
Ben oturmuş nasıl söyleyeceğimi düşünüyorken Sarp abim hala ayakta durmuş Yağız abime bakıyordu.
Yağız abim neden oturmadığını anlamış olacak ki bir kaç büyük adımda Sarp abimin yanına vardı ve kulağına bir şeyler söyledi.
Ne söyledi bilmem ama Sarp abim bir anda annemin yanına oturdu. Ve Yağız abim gururla gülümsedi.
Sarp abim kendimizden büyüklere saygılı olmamızda çok katıdır. Abimizse abi amcamızsa amca ablamsızsa abla gibi şeyleri asla esirgemeden o kişi hakkında ki cümlemize başlayacaktık.
Tabi kendimizden küçüklere de saygılıydık.
Sarp abim en büyüğümüzdü belkide en başarılımız. Hepimiz dersleri yaşıtlarımıza göre oldukça iyiydi hatta fazla iyiydi ama en başarılımız hangimiz orası belli değil.
Abim tıp okumuştu. Şuan kendine klinik açacaktı. Hastane havasının onu sıktığını düşünüyordu ama Doktor olma hayalinden asla vazgeçmemişti.
Ondan 3 yaş küçük abim Yağız. Polisti kendisi. Yani normal bir şekilde karakoldan eve evden karakola. Onunda dersleri iyiydi ama hep bir polislik tutkusu vardı.
Diğer abim Doruk diğer bir değişle en küçük abim. Bilgisayar mühendisliği okudu ama şuan evde yatmakla meşgul. Dersleri de hep iyiydi zaten. Doruk abim hakkında şuan pek bir şey diyemeyeceğim kendisi depresyonda da beni gördüğü yerde boğmak istiyor. Hal bu ki ben hayırlara vesile olan bir şey yapmıştım anlamıyor. Ya da o 3 kilo makyajla gezen kız gözünü boyadığı için anlamak istemiyor.
3 abim var evet. 1 tanecikte dünyalara bedel ikizim. Evet yani ne var onu çok seviyorsam. Ayrıca sevgimiz karşılıklı bundan hiç süphem yok.
Ailemizin maddi durumu gayet iyiydi. Biz kolejde okuyorduk. 2 katlı dublex bir villa da oturuyorduk. Onun haricinde sakin normal bir yaşam sürüyorduk 4 duvar arasında.
Babamızın kozmetik şirketi vardı. Annemin moda tasarımcısıydı evden çalışıyordu ama ara sıra toplantı gibi şeyler için kendi şiketine gidiyordu.
Yağız abim bize baktı "Anlatmaya siz mi başlarsınız ben mi?"
Selammmm bu bölüm birazcık karakterleri tanıyın diye yaptım birazdan yeni bölüm gelecek ve su Aras konusunu öğreneceksiniz sakin olunn.
Hepinizi öpüyorum Allah'a emanet olun bebisler 💞
