10.BÖLÜM

12 2 8
                                    

Bölüm şarkısı Yaşlı amca:VE BEN.

Soner'den ayrıldıktan sonra arkama döndüm. Dönmemle Bartu ve arkadaşlarının garip bakışlarına şahit oldum.

Daha doğrusu Bartu garip arkadaşları yani Yunus,Onur ve Ege şok içinde bakıyordu.

"Yok artık." Dedi Onur.

"Var artık." Cevabı geldi Ege'den.

"Ben Bartu'nun neden garip olduğunu anladım." İçlerinden en çok Yunus'u dövesim var demiş miydim?

Demediysem diyorum. En çok Yunus'u dövesim var.

Doruk abim bir Bartu'lara bir bana bakıyordu. Yeter artık benim başım döndü.

"Hadi gel gidelim." Soner görmese de kafamı olumlu yönde salladım ve yavaş hareketlerle arabaya ilerledim.

Arka koltuğun kapısını benim için açan Soner'e hiç bir şey demedim. Sadece baktım gözlerimden anlardı Soner.

Temas sevmezdim. Belki sadece Soner'e sarılmayı severdim. Diğer insanların ufacık bir teması bile rahatsız hissettirirdi.

"Hadi bin arabaya hava soğudu." Arabaya binerken son kez Bartu'lara baktım. Bize bakıyorlardı.

Son kez onlara konuştum belkide. "Teşekkürler..." Belki anlamazlardı. Zaten duyamazlardı ama içimde kalamazdı.

Anlamaz gözlerle bakıyorlardı. Ne bileceklerdi ne dediğimi.

Arabaya bindim ehliyet kemerimi taktım ve kafamı cama yasladım.

Doruk abim sürücü koltuğuna Soner'de abimin yanına oturmak yerine benim yanıma oturdu.

Yağmur şiddetlenmişti. Kulaklığım hala kulağımdaydı. Uyumadan önce müzik açmıştım aslında ama uyanınca müzik durmuştu.

Telefonumu elime aldım Ece'den gelen mesajlara hala bakmamıştım. Daha sonra bakardım acelesi yok.

Telefonuma gelen bildirimleri üstten okudum. Ardından gelen tüm bildirimleri sildim.

Telefonumda bulunan müzik uygulamalarından birine girdiğimde en son dinlediğim müziğin değiştiğini fark ettim.

Otomatik olarak değiştiğini düşündüm ve müziği açtım.

Aslında her şey yolunda gidiyordu. Ta ki müziğin sözlerini duyana kadar...

Evinin yollarına
Postersiz duvarlarına
Yağmurlu sokaklarına âşık oldum
Lüle lüle saçlarına
Kızarmamış yanaklarına
Islanmış kurallarına âşık oldum..

Şarkı devam ediyordu ama ben duymuyordum. Saçlarım kahverengiydi sadece renkleri biraz açıktı ve sarı görünüyordu. Hafif bir dalgası vardı saçlarımın. Kıvırcık saçlı değildim evet ama saçlarım düzde değildi.

Etkilenmem normal miydi bilmem ama çok hoştu. Tamam telefonumu benden izinsin karıştırmıştı ama çok güzeldi.

Yine de fazla abartmanın anlamı yoktu.  Birkaç saat önce tanışıp bir daha hiç bir yerde görmeyeceğim bir insanı. Yani umarım görmezdim bir daha.

Bartu'dan;

Arabaya binmeden önce "teşekkürler" demişti. Küçük yaşlarda ağız okuma öğrenmiştim.

Aramızda çok bir mesafe yoktu zaten bu yüzden ne dediğini anlamıştım.

O çocuk kimdi? Neden bunu diyorum neden böyle davranıyorum neden böylesine sikik hissediyorum bilmiyorum ama o kızda beni ona çeken bir şey vardı.

Ve ben an itibariyle beni ona çekenin ne olduğunu bulacaktım.

"Bartu... Kızın sevgilisi var abi."

"Bana ne Yunus görmedik mi sanıyorsun görme yetkisi bir tek sana özel filan mı?" Diye çıkıştım Yunus'a.

"Abi yalnız senin kıza nasıl baktığını hepimiz gördük ve sen sadece kızınca isimle hitap edersin yani fark ettin mi bilmem de Yunus dedin."

"Adam ağzından ne çıkıyor biliyordur Onur." Diye cevap verdi Ege Onur'a.

"Abi şimdi ne yapacağız?" Diye sordu Yunus. Konuyu değiştirmek istiyordu.

"Kızı bulacağız Yunus. Aynı sitedeymişiz okulunu kolay buluruz."

"Abi. Okulunu ne yapacağız Allah aşkına zaten lise sondayız okul değiştirmek zekice mi?"

"Onur aslanım sen gelme bize uyar." Dedim.

"Abi yok o anlamda değil. Şey diye şey ettim."

"Yarına kadar hangi okuldaymış öğrenin." Onaylayan homurtular çıkardıklarında hepsine kafamla selam verip motoruma doğru ilerledim.

Kaskımı takıp yola çıktığımda aklımda ki tek şey o çocukların kim olduğuydu.
























Selammmm umarım beğenirsiniz

Sınır:5 oy 17 yorum

Pazartesi gorusuruzzz 💞













Aşkımın yazı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin