Element Işıltısı: Sonsuz Ufuklar

Bölüm 2; Gerçekler

Merhaba arkadaşlar. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Bugün yeni bölümle karşınızdayım. Uzun zamandır yeni bölüm yayınlamıyordum ancak bir anda içimden yeni bölümü yazmak geldi ve yazdım. Bölümün uzun olacağını söylemiştim. 1.bölüm neredeyse 500 kelimeyi ancak bu bölüm 5050 kelime...Bu bölümü yazarken çok yoruldum gerçekten. Bir oy ve yorum yaparmısınız asklar🤗

Bu arada tarihi buraya eklerseniz sevinirim canlarım💗 👉🏻

İyi okumalar🤍✨

Gözlerimi açınca kendimi karanlıkta bulmuştum.Her yer zifiri karanlıktı.Hiç bir şey göremiyordum.Neden buradayım?Burası neresi?Rüyadamıyım?Beynimde o kadar soru vardı ki...

Burada olmadan önce nerede olduğumu hatırlamaya çalışıyordum.Son ne olmuştuda buradaydım.Kendimi hatırlamaya zorlarken kafama ağrı girdi.Ağrı bir saniye geçmeden geçmişti.Aman Allahım.Her şeyi hatırlıyorum.En son benim doğum günümü kutlarken silah sesi duymuştum.Silah sesi...Olamaz,Kelven!Ona bir şey olduysa ben naparım!?Hayır, tek arkadaşımı ölmesine izin veremem.Her şey benim yüzümden!5 yaşındayken annem ve babam doğum günümde ölmüştü,tek yakınlarım.Şimdide Kelven,tek yakın arkadaşım.Ona bir şey olmasına göz yumamam.Hepsi benim suçum!Yine lanet doğum günüm yüzünden!!

Belki Kelvende buradadır.Umutlandım.Oda burada ola bilir."Kelven!?Neredesin?"

Sessizlik

Gözlerimi açınca kendimi karanlıkta bulmuştum.Her yer zifiri karanlıktı.Hiç bir şey göremiyordum.Neden buradayım?Burası neresi?Rüyadamıyım?Beynimde o kadar soru vardı ki...

Burada olmadan önce nerede olduğumu hatırlamaya çalışıyordum.Son ne olmuştuda buradaydım.Kendimi hatırlamaya zorlarken kafama ağrı girdi.Ağrı bir saniye geçmeden geçmişti.Aman Allahım.Her şeyi hatırlıyorum.En son benim doğum günümü kutlarken silah sesi duymuştum.Silah sesi...Olamaz,Kelven!Ona bir şey olduysa ben naparım!?Hayır, tek arkadaşımı ölmesine izin veremem.Her şey benim yüzümden!5 yaşındayken annem ve babam doğum günümde ölmüştü,tek yakınlarım.Şimdide Kelven,tek yakın arkadaşım.Ona bir şey olmasına göz yumamam.Hepsi benim suçum!Yine lanet doğum günüm yüzünden!!

Belki Kelvende buradadır. Umutlandım.Oda burada ola bilir."Kelven!?Neredesin?"

Sessizlik."Kimse varmı?". Cevap veren yok.İç sesim beni yatıştırmaya çalıştı.

'Tamam Karen,sakinleş. Her şey yolunda. Her şey iyi olacak'

Nefes alamıyordum. Neden birisi bana cevap vermiyor. Her yer hâlâ karanlıktı. Yalnız hissettim kendimi.Kimse yoktu. Olsaydı bana yanıt verirdi. İçimde yalzınca bir hiss vardı.

Korku.

Çok korkuyordum.

Hayatımda hiç bu kadar korkmamıştım.

Bir anda önümde beliren beyaz işıkla irkildim ve ayaklarımın üzerinde duramadığımdan yere yığıldım. Bir şeyler oluyordu amma iç sesim bunun korkacak bir şey olmadığını söylüyordu. Beyaz işık söndüğünde W...... ortaya çıktı. Hâlâ adını bile bilmediğim insan bana yardım etmeye mi geldi? Onu gördüğüm gibi o anda başımı ağrı girdi. Çok ağrıyordu, öyle bir ağrı ki sanki beynim patlayacaktı. Elimi şakaklarıma götürerek ovalamaya başladım. Dayanamadım ve acıyla inledim. İnleme sesimi duyarak beni gören W...... bembeyaz kesildi amma bu haraketi bir saniye çekmedi.Koşar adımlarla yanıma geldi ve yere çömeldi. "Ahh hayır.Sen burada olmamalısın. Çabuk uyanmalısın. Lütfen biraz daha dayanırsan uyanıcaksın"diyerek omzuma düşen siyah saç tutamını parmağına dolayarak kulağımın arkasına sıkıştırdı. Dayanırsam uyanıcakmışım. Bu bir rüyamıki uyanayım. Rüya olmadığını başımda yaranan ağrının git gide artması ile anladım. O halde neyden uyanıcakmışım? Bu sorunun cevabını bilmiyordum. Kafama giren ağrıya göre olsa gerek bu soruyu sormayı es geçerek "Daha fazla dayanamayacağım" dedim.O da bunu biliyordu ve bu yüzden bana endişe ile bakıyordu. Bir anda bedenimden rengarenk işıklar saçtı. Kırmızı , mavi , yeşil , beyaz , kehribar vb. gibi renkler benim ve W......'ın şaşırmasına neden oldu. Renkler daha da belirginleşerek işıldamaya başladı.Ne oluyordu?Aman Allahım.