Anne Baba Yoklugu

41 3 0
                                    

En son anne ve babamdan bahsetmistim. Onlar beni kucukken degil de 17 yasimda terketmislerdi. Ama ölerek degil. Keske olselerdi. Kaçarak. Beni kimsesiz birakarak. İkisi de ayri yerlere kacmislar. Dedikodulardan duydum. Ama ne yazik ki artik onlari ben anne ve babam olarak gormuyorum. Sorana oldu diyorum. Bunun nasil aci verdigini bilemezsiniz. Ben once teyzemde kalmaya basladim. Sonra orada kendimi rahat hissetmedim. Yük oluyomuşum gibi geldi. Eski evimize yakin olan yetimhaneye yazilmayi teklif ettiler. İcim kan aglayarak bunu kabul ettim. Orada daha rahat olacagimi dusundum. Yetimhanenin esrarengiz bi gorunumu vardi. Ne bileyim. Yanindan gecerken bile insanin ici urperiyodu. Eskiden orada olanlara acepsiyerek bakan ben simdi oraya mi gidecektim yani ? Evet, gitmistim bile. Hic alisamamistim. Lavobalar, yataklar, mutfak cok pisti. Diger yetimhaneler gibi degildi. Belki de yetimhane bile degildi. Mudur ortada yoktu. Muduru sorduklarim "adi nesrin" diyolardi. Nesrin.. Ama soyismi belli degildi. Cok uzun once buradan gitmisti. Anlasilan kotu seyler yasamisti. Arkadaslarimla anlasiyordum. Onlar da benim gibi acilar cekmisti. Bazilari benden daha cok aci cekmisti. Ama ben onlari gizemli buluyodum. Hepsi ben gelince susuyodu. Birbirlerine bakiyodu, fisildasiyodu vs. " ne oldu?" diye soruncada " Y-yok bisi. " diyolardi. Supheleniyodum. Bisiler donuyodu. Korkuyodum. Bana napacaklardi ? Ögrenecektim,lakin bu biraz zaman alacakti. Macera benim icin simdi basliyodu.. Baslamisti

Yorumlarinizi bekliyooruum.

MEZARLİK ÜSTÜNDE YETİMHANEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin