Brutal [Nomin]

Chapter I

"Life is the art of dying"
-ATTICUS
•
•
မရင်းနှီးတဲ့လောကကြီးမှာ မရင်းနှီးတဲ့လူသားတွေအဖြစ်မွေးဖွားလာရင်း မရင်းနှီးတဲ့ကိုယ်ပိုင်အရည်အသွေးတွေကို ပိုင်ဆိုင်ရတာ သဘာဝတရားကြီးကဖန်တီးပေးခဲ့တဲ့ မတူညီတဲ့ဘဝတွေ၊ မတူညီတဲ့အရည်အသွေးတွေ၊ မတူညီတဲ့ဘာသာစကားတွေ၊ မတူညီတဲ့နယ်မြေတွေ၊ မတူညီတဲ့လိင်အင်္ဂါတွေ၊ မတူညီတဲ့စိတ်သဘောထားတွေ၊ မတူညီတဲ့ဇာတ်လမ်းတွေ၊ မတူညီတဲ့ကံကြမ္မာတွေနဲ့ မတူညီဘူးထင်ရပြီးတူသယောင်ယောင် မသဲကွဲတဲ့လူသားတွေကရှင်သန်နေထိုင်ကြတယ်။

လူသားတွေရဲ့ဖြစ်တည်မှုကို သဘာဝတရားကြီးရဲ့ဖန်တီးမှုနဲ့ပေါင်းစပ်ပြီး ရှင်သန်ခြင်းဘဝရဲ့ သေဆုံးနေတဲ့အနုပညာလို့တွေးကြည့်ဖူးလား?

လူသားတွေကို အနုပညာတစ်ရပ်လို့တွေးကြည့်ဖူးလား?

မတူညီဘူးလို့ဖော်ပြသယောင်ရှိပြီးတူသယောင်ယောင်လူသားတွေရဲ့သဘာဝဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ဖြစ်တည်မှုနဲ့ စိတ်ခံစားချက်တွေ၊ အရည်အသွေးတွေ၊ အနိမ့်အမြင့်ဘဝတွေကို လူသားတွေရဲ့အနုပညာတစ်ရပ်လို့ တွေးကြည့်ဖူးလား?

သေချာတာကတော့ မရင်းနှီးတဲ့လောကကြီးမှာ မရင်းနှီးတဲ့လူသားအဖြစ်မွေးဖွားလာတာနဲ့ ပထမဆုံးမရင်းနှီးတဲ့အသက်ရှုခြင်းနဲ့စတင်လိမ့်မယ်။

ငါဘာကြောင့်လူသားအဖြစ်မွေးဖွားလာရတာလဲ? အသက်ရှင်နေတာကြီးကဘာလဲလို့ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမေးဖူးလား? သေဆုံးခြင်းဆိုတာကြီးကရောဘာလဲလို့တွေးဖူးလား?

လူသားတွေကရယ်ရတယ်။ လောကကြီးမှာအရာအားလုံးကရယ်စရာတွေချည်းပဲ။ ရှင်သန်ခြင်းဆိုတာလည်းရယ်စရာကောင်းသလို သေဆုံးခြင်းတိုတာလည်းရယ်စရာကောင်းနေပြန်တယ်။

လူသားပီပီလူမဆန်တဲ့လုပ်ရပ်တစ်ခုလောက်လုပ်ကြည့်ရမလား။ မရင်းနှီးတဲ့လောကကြီးမှာ လူသားတွေကလူတွေဖြစ်ပြီး လူမဆန်တဲ့လုပ်ရပ်တွေလုပ်နေတာ တကယ်ကိုရယ်ရတယ်။

ပဲခေါက်ဆွဲကိုအငမ်းမရစားသောက်နေတဲ့ကောင်လေးကခေါင်းမဖော်တန်းစားနေတာကို ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေက တင်းဖျင်းပြောဆိုရင်း မတူညီတဲ့အမြင်တွေနဲ့မတူညီတဲ့အတွေးတွေနဲ့ပြည့်နက်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်နေကြတယ်။