FORMULA MAİDEN- TUTKU 1. FASIL

İKİNCİ BÖLÜM

Suzuka, Eylül 20..

Kendini koltuğa bırakıp gözlerini kendisi için ayrılmış küçük alanın tavanına dikti. Belki de yeni hafta başlamadan ağlayarak kaçacak denilen o kız için gün kolay başlamışsa da günün devamından emin değildi. Aklında kendine dair sorular olmasa da hakkında yazılmış makaleler ile ilgili sorular ve sorunlar vardı. Kendi bir tren kazansında olmamasına karşın söylenenlerin bir enkazdan farkı yoktu. Lakin bunların olabileceğini, söylenecekleri tahmin etmişti. Kırılacak camdan bir bebek gibi görünmemek için elinden geleni yapmışsa da onlara göre yeterli değildi ve bulunduğu yere hak ettiği için gelmemişti.

"Biraz Cruella biraz Anna Delvey. Ama kesinlikle yarışçı değil." Diye düşündüğünde o yazıyı yazanın tersleştiği gazeteci olduğunu anımsadı. Cruella'ya benzetilmek neyse de Maya için Anna Delvey benzetmesi onun için can sıkıcıydı. Topuklu ayakkabı giymesinden başlayıp boyunun topuklu ayakkabılarıyla ancak diğer pilotların boyuna yetişebildiğinden bahsetmeleri ile bitirmişlerdi. Yazılan haber makaleleri kadar etiketlendiği tweetleri de okurken uzun zaman geçirmişti. Onların yazdıklarında da dedesinin topraklarının veliahdı olsa bile vaftiz annesine yaklaşamayacağıyla ilgili şeyler vardı. F1 Quinn ve Little Lady lakaplarından ilk okuduğu an nefret etse de bunları fazla düşünmemesi gerektiğine kendini inandırma derdindeydi. Bir an içinde her şeyin değişebildiği sosyal medyadan daha önemli işleri onu bekliyordu. Ama henüz zamanı vardı ve bu nedenle YouTube'a girip bir şeyler izlemeye başladı. Tam olarak zamanı kaybetmesi de orada oldu.

"Ne yapıyorsun?" Biri ona seslenene kadar büyülenmiş gibi elindeki küçük ekrana baktı ve soruyu duyduğunda bile gözlerini ondan ayırmadı.

"Anakin Skywalker editi izliyorum. Aydınlık tarafın son umuduydu."

"En azından makaleleri girenlerin ev adreslerini aramadığına sevindim." diye Arda için bu Maya'dan beklenmeyecek bir davranış değildi. Deran'ın kazası sonrasında yazılanlar nedeni ile delirip böyle bir şey yapmışlığı vardı ama ona daha dikkatli baktığında onun üzgün olduğunu gördü. Ve bu antrenman turları öncesinde Arda'ya göre kesinlikle tehlikeli olandı. "Hey, iyi misin?"

"Son editi açmasam iyiydi. Takım arkadaşını kaybetmek hiçbir zaman iyi değil." Bir an sonra uzanmaya devam etmek yerine koltukta oturmaya başlayan Maya elindeki telefonun ekranını Arda'ya çevirdi. Ne izlediğini onun da görmesine izin verirken bir an içinde duygusal durumu değişmiş gibiydi. "Goodbye old friend. May the force with you."

"Hem Orlando hem de Deran her neredelerse senin için mutlu oldukların eminim."

Maya hiçbir şey söylemedi. Arkasına daha da yaslanıp telefonunun ekranından gözlerini bir an olsun ayırmadı. Sabahki 'seat check'ten beri fazla sessiz ve durgundu. Her zaman sessiz ve insanlara uzak olmasına karşın güne başladığından beri onda farklı bir şey vardı. Tanımının yapılmasına imkân yoktu. Arda onu ilk önce sabah antrenmanında görmüştü. Kendisine biraz fazla yüklenen bir hali vardı. Ki erken uyandığını anlamak da güç değildi. Kahvaltı esnasında ise gergin olduğunu saklamadı. Buna rağmen herhangi birine karşı kaba olduğu tek bir an bile yaşanmamıştı. Sadece ona uzaktan bakan bir göz yanına yaklaşmak istemezdi. Ama o insanlara yakın davranıyordu. Garajdaki herkesle konuşmuş, bazıları ile şakalaştığı dahi olmuştu. Takım arkadaşı Tanoka ile fotoğraf çekip sohbette etmişlerdi. Ne konuştukları hakkında kimsenin bir tahmini olmasa da vücut dillerinden bir sorun olmadığı belliydi. Yine de Arda bir şeylerde tek bir nedeni olmadığı halde endişeleniyordu.

Yaptığının boş bir kuruntu olduğunu düşünen Arda onu yıllardan beri tanıyordu. Maya ve Deran ile çok uzun yıllardan beri arkadaş olduğundan onlar hakkında muhtemelen kimsenin bilmediği şeyleri de biliyordu. Zira doğaları gereği ikizler etraflarına çok fazla insan çekseler de bu insanların çok azı onlar hakkında birçok şey biliyordu. Ve daha da az insan onların aslında nasıl insanlar oldukları ve dışarıya gösterdikleri ile içlerinde yaşadıklarının farklılığı ile ilgili bir şeyler bilebilirdi. Çünkü onları birbirlerine oldukları gibi görmek için hiçbir insanın tek bir an dahi şansı olamazdı.