REHAVET: KAYIP ÖĞRENCİLER

TEŞKİLAT

1 Ocak 2026

"Hazır mısınız? Ben yoldayım trafiğe takıldım." dedim telefondan beni dinleyen psikoloğuma.

" Kendine dikkat et sen hâlâ küçük bir kız çocuğusun benim gözümde." dedi dikkatsizliğin abidesi olan adam.

"Peki amca, o günden sonra ne kadar çabaladığımı bir ben, bir de sen biliyorsun.
Onu iki yıldır görmüyorum."

" Kızım sakın benden habersiz iş yapma. Emeklerini çöpe atma."

" Ah, hadi ama ne değişti de şuan benim yeterliliğimi sorguluyorsun. Biliyorsun ki sorgulanmaktan hoşlanmam." dedim takip edildiğimi anlayınca telefonu kapattım.

"Hoşçakal amca."

"Kendine iyi bak, kızım." dedi eminim ki gözlerinde yaş vardı.

Ödül töreninin yapılacağı alana geldiğimde arabamı valeye teslim ettim.

Beş yıldızlı bir otelde yapılacaktı, birçok ünlü ve işadamları bu derneğin ödül törenine katılacaktı.

Zeynep, ağır adımlarla kırmızı halıda yürümeye başladı. Siyah bir takım elbise giymiş rahatsız olmamak için spor ayakkabı giymişti.

Saçlarının uçlarını hafif maviye boyamıştı.
Mavi rengi sevdiği her hâlinden anlaşılıyordu.

Mavi sporlar, mavi gömlek, mavi takılar...

Bu atmosfere göre oldukça sade giyinmişti.

Kendine uygun bir yer bulup oturdu.
Tören başlamıştı ve ilk Zeynep'in ödülü verilecekti.

" Yaptığı iyiliklere gönüllere yerleşen Zeynep Saya'ya ödülünü vermesi için ünlü iş kadını Hayat Genç'i ve gecenin onur konuğu Zeynep Saya'yı sahneye davet ediyorum, alkışlarınızla." dedi töreni sunan kadın.

Sahneye doğru alkışlar eşliğinde yürüyor, arada baş selamı veriyordum tanıdığım insanlara.

Sahneye yürüdüm ve ödülümü aldım.
Boğazımı temizledim ve konuşmaya başladım.

" Öncelikle beni bu ödüle layık gören herkese müteşekkirim." dedim alkışların gösterisiyle.

" Bu günlere gelmek inanın benim gibi sıradan bir kız çocuğunun gözünde yalnızca bir hayal olabilirdi."derin nefes alıp devam ettim.

" En yakın arkadaşım Sinem, haddini bilmez bir cani tarafından öldürüldüğünde; dünyada yaşamanın anlamsız olduğunu düşünüyordum. Toyluğuma verin lütfen bu durumu. Onu her andığımda bana son kez mezun olduğum lisenin koridorunda sarıldığım anlar geliyordu. Geceleri kabus görmeden uyumazdım. Her gecem kabusla ve özlemle geçerdi. Ta ki benim hayatımın dönüm noktası olan bir adamla tanışana kadar. Beni ailemden daha çok sevdi, ilgilendi, anladı. Ailem beni 17 yaşımda bir kliniğe atıp gittiğinde o adam bana babalığın, abiliğin nasıl olunacağını gösterdi." dedim akan gözyaşlarıma engel olmayarak.

" Ona baba dememi çok isterdi, bilirdim onunda gizli ve kanayan bir yarası vardı.
Tuttu çıkardı beni bataklıklardan. Düştüm kaldırdı. Yalnızlıktan kafayı yemek üzereydim bana yalnızlığın iyi taraflarını gösterdi. Benim uğruma varı yoğu ne varsa harcadı.
Ben de sizlerin gözü önünde onun adına tam 5.000.000 lira derneğinize bağışlıyorum.
İyiliğin dünyaya yayılmasını temenni ediyor
manevi babama sesleniyorum."dedim gözlerimden akan yaşları silerken.

" Babam, iyi ki varsın. Doğum günün kutlu olsun. Allah benim ömrümden alıp senin ömrüne katsın. Son iki yılımı, gecesiyle gündüzüyle benimle ilgilendin. Kendine iyi bak baba. Hep mutlu ol. Seni çok seven kızın, Zeynep." dedim ve takım elbisemin ceketine sakladığım silahı aldım ve tüm ülkenin gözleri önünde kendime tek el ateş ettim.

Kurşun tam kalbime saplanmış, canımı yakıyordu. Gözlerimin kararmasıyla sahneye yığıldım.

11 Aralık 2025, Gecesi

Babamla oturmuş akşam yemeği yiyorduk.

Bana öz ailemden daha yakın davranmış koruyup kollamıştı. Onunla birlikte bir çok insana yardım ediyorduk.

"Baba TEŞKİLAT'la ilgili bir haber duydun mu son zamanlarda, bu aralar sesleri çıkmıyor." dedim salatamdan bir kaşık alırken.

" Kızım, önemli bir gelişme duymadık. Sanırım yeraltı dünyasında işleri istedikleri gibi olmadı. Nasıl olsun ki? Onlarca masum insanı katlettiler üstelik ellerini kollarını sallayarak dışarıda dolanıyorlar." dedi ensesini tutarak.

" Baba, planı ne zaman devreye sokmayı düşünüyorsunuz? Daha kaç aile parçalanacak, daha kaç aile evlatlarından ayrılacak! Sıkıldım artık beklemekten."
dedim sesim üzgün ve öfkeli çıkıyordu.

" Kızım seneye her yıl düzenlenen önemli bir
ödül töreni olacak sende o törende ödül alıp konuşma yapacaksın."

" Konuşman bittiğinde sen devreye giriyorsun. Onun dikkatini çekmeli ve ortaya çıkmasını sağlamalısın. Onu şu ana kadar içimizden birtek sen gördün ve konuştun.
Hep birlikte onun işini bitireceğiz.
Bu arada senden fantastik olaylar çıkarmanı istemiyorum sadece konuşsan bile o adamı tekrar görebilirsin. İki yıldır senin gölgedende ancak istediğini elde edemedi. Seni de ellerimden almasına izin vermeyeceğim." dedi beni koruyacağına adım kadar eminim.

Masaya kasvetli bir hava oturdu. Kötü havayı dağıtmak istedim ve babama severek izlediği belgeseli açtım. Sıkıntıdan nerdeyse ölüyordum ama onuz kırılmasına dayanamadığımdan sessizce izledim...

Umarım o gün geldiğinde babam beni affeder.

***

Bunu yarın yayınlayacaktım.
Bugünlük erkene aldım.

İyi okumalar.📚

Beğeni ve yorum yapmayı unutmayın.😊

İleri ki bölümlerde geçmiş ve gelecek arasında köprü kurabileceksiniz...🦋