Bir kibritle yok olduk
Yandım, yandın, yandık
Amaçsızcasına
Günün ufuktan doğması ne lüzumdu
Sen uyanacaktın sevgilim
Yeniden filizlenecekti bahar
Öylesine günahsız, öylesine zariftin
Tek saç teline kadar masumken
Şimdi uykularında bile ölüm var
Zaman seni de bir uykuya mahrum bıraksın isterim
Hatıralarda kaybolurken bir tanesinde
Saatlerce durman tek temennim
Islanmışken tamamen gözyaşlarınla
Hatırlatmak isterim
Gözlerinden akanlar özrün müdür sahiden
Yoksa söyleyemediklerin mi?
Affetmek yakışırdı belki eskiden
İçimden gelmiyor artık 'benimsin' demek
Mahvoluyorum
