Nisanda yağmurlar yine başladı
İki orkide döküldü satırlara, tam on dört gece yandı.
Yüreğimdeki sızı mahzene esir, gözlerim geceden yorgun
Tüm kalbinle silebilir misin şu yarayı?
Tüm ruhlar siyahtı artık, ışığım sende mi kaçtı?
Melekten bir tüy düştü, soğuk ezgime asılı kaldı
Öyle bir kader ki, sanki tenime kazılı sonu
Senin için parlıyordum, hiç göremedin mi?
Hatıralarda hiç silinmedi, ay çarpardı her gece
Güze çevirdin gün ışığım, bak her yer soğudu.
Ayrılığın resmini getirmiştim şu son eylülde
Güneşin öldüğü gün yine buldun mu?
