Karanlık Liman Alabora

26.Bölüm⚓️

ASİYE

Barkın beni ne ara oradan alıp götürmüştü bilmiyordum... Beni oradan öyle bir hızla uzaklaştırmıştı ki o kargaşada kimse fark edememişti. Asuman ve abim çok kötü tartışmıştı. Asuman en sonunda bayılınca koşarak hastaneye gitmişlerdi.

Barkın öfkeyle yolu izliyordu.

"Sırf beni kıskandırmak için gerek var mıydı buna?" Sesini yükseltti. "Elin herifleriyle gemide yemekler, heriflerin ortasında dans etmeler! Amacın ne senin kızım?" Ne?

Hızla ona döndüm.

"Amacım seni kıskandırmak değildi! Aramızda bir şey yok bizim!" Diye çıkıştım.

Amacım tam olarak onu kıskandırmaktı ama sanırım ileriye gidiyordum...

"Bok yok! Lan görmüyor musun olduğunu? Var! Öpüştüğümüz günden beri var! Neyi itiraz ediyoruz? Ne diye beni kıskandırmaya çalışıyorsun?" 

"Kıskanıyor musun beni?" Sinirle ona baktım. "Sana ne? İstediğim adamla arkadaş olurum! Kalbini kırarım diyordun bana!"

Barkın aniden arabayı sağa çekti. Korkuyla ona döndüğümde sertçe direksiyona vurdu.

"Kıskanıyorum!" Diye bağırdı. "Kıskanıyorum, istemiyorum başka heriflerle görüşmeni! Bu mu duymak istediğin? Ben sana bunu zaten söylerdim, elin herifinin gemisine binmene gerek yoktu! Arkadaşların da bitmiyor!"

Kıskanıyorum...

Ne diyeceğimi bilemedim.

"S-Seni ilgilendirmiyor! Ben ineceğim!"

Hızla kolumu tuttu.

"Buralar tekin değil, sabah saati ama olsun. Yine bir şey çıkartıp beni delirtme! Seni eve bırakacağım."

Alayla güldüm.

"Bir şey olmaz korkma. Sen de tekin değilsin. Beni zorla arabaya getiren biri tekin olamaz." Onu tersledim ve arabadan indim.

Sinirle direksiyona vurduğunu gördüm. Eğer biraz daha o yeşillere bakarsam boynuna sarılıp ağlayacaktım... Zaten Asuman yüzünden moralim bozulmuştu. Herkesin gözü önünde beni rezil etmişti. Özellikle Barkın'a rezil olmak iğrenç hissettiriyordu.

Hızlı hızlı ilerlerken bu yolu bilmediğimi fark ettim. Duraksayıp arkama baktığımda kimseyi göremedim.

Barkın gitmişti!

Beni burada bırakıp gitmişti!

"Öküz!"

Sinirle ilerlerken bir anda önüme çıkan adamla birlikte korkuyla çığlık attım.

Ayakta zor duruyordu!

Adamla göz göze geldiğimde hızla arkamı döndüm ve var gücümle koşmaya başladım. Arkamda bir hareket hissettiğimde korkuyla çığlık attım.

Keşke arabadan inmeseydim...

Kalbim öyle hızlı çarptı ki nefesim kesildi. Beni sertçe kolumdan tuttuğunda durmak zorunda kaldım.

"Nereye kaçıyorsun sen?" Alayla bana bakıyordu.

"Bırak, imdat!" Diye bağırdım.

Kimse yoktu..

Aniden belimden tutup çekilmemle yeniden çığlık attım. Hızla arkamı döndüğümde onu gördüm.

Barkın...

Gitmemişti...

Beni hızla arkasına aldı.

"Çek o elini, alırım canını!" Diye gürledi Barkın.