DENİZDEKİ KAYA

6. BÖLÜM-KLİŞE-

Gözlerime baktı ve omzuma çarparak çıktı. Tabi terasa çıkmısdı. Ama ben ne yaptıgımı şu an fark ediyordum. Kayamı sırf artîk yüzemiyorum diye ona bırakmışdım. Bunu neden yaptım ki offf. Diye içimden geçirirkrn hala terasın kapısında olduğumu fart ettim. Kapıyı kapattım ve yatagma oturdum. Ağamıyorum. Hayır ağlıyorum işte kendimi mi kandırcam. Ama kesinlikle kayayi kaybettiğim için ağlıyorum o aptal pis serseri umrumda değil.

Kendi kendime kendimi kandırmaya çalışırken Begüm ve Ozan ellerinde minik çantalarıyla odama geldiler. Beni böyle görünce Begüm çantasını fırlattı ve yanıma geldi. Olanları anlattığımda Ozan çok sinirliydi. Begüm bir şey dememişdi. Öyle duruyorduk. Begüm benim yanımda oturuyordu. Ozan ise karşımda ayakda durmayı tercih ediyordu. Birden Ozan'ın bağırmasıyla irkildim. "Yeter artık bu adam haddini aştı." Dedi ve terasın kapısını açtı. Begüme peşinden gitmesini söyledim. Ozan gözü kara biriydi. Bende olayları görmek ve Ozan'ı sakinleştirmek için gittim. Arkada duruyordum. Ozan bir sinir ile Kuzey'in kapısını çaldı. Hatta yumrukladı. Kuzey kapıyı açtığında Ozan yumruğunu tam Kuzey'in yüzüne geçirecekken durdu. 'Kuzey yani sen şu pis serseri misin?" Dediğinde Kuzey alayla gülümsedi. Aslında bana bakıp gülmüsdü ama önemli olan şey Ozan Kuzey'in adını nerden biliyordu? Demeye kalmadı. Bunlar kardeşim diye sarıldılar. Ben şok geçirirken Ozan durdu ve Kuzey'e bir yumruk attı. Begüm çığlık atarken ben donup kalmışdım. Ozan "kusura bakma ama kuzenimi o kadar üzen birine kardeşim diyemem artık" dedi ve terasdan benim odama geçti. Begüm arkasından gitmişdi ama ben donmuş kalmışdım. Kendime engel olamayıp yanına gittim. "İi...iyi misin?" Dedim ama bunu yapmamam gerekirdi. Tuhaf olarak gülümsedi. Sadece gülümsedi. Elimi elmacık kemiği ve gözünr götürdüm. Elimin üstüne elini koydu. Tabiki hemen elimi çektim. "Napıyosun ya sen? Iylikde yaramıyo naparsan yap." Dedim ve hızlıca kendi odamın kapısına yürüdüm. Kapıdan girerken " buz koymayı unutma" dedim. Allahım benim derdim neydi. Neden ona yardım etmekden kendimi alamıyordum.

Odama girip kapıyı kapattığımda Ozan Begüm'e küçüklük arkadaşı hatta kardeşi olduğunu sonra taşıdığını ve geçen yaz geri döndügünü ilk Ozan'ın yanına geldiğini anlatıyordu. "Ozan" dedim.Ikiside bana baktı. "Onu bırakma benden uzak duracak ve her şey bitecek o senin ... kardeşin" dedim nedeni yokdu işde deme ihtiyacım vardı sadece.

Gözlerimi açtığımda begüm yanımda uyuyordu. Ozan ise misafir odasındaydı. Saat gece 12 yi geçiyordu. Terasa çıkma ihtiyacım vardı. Ama Kuzeyi görme ihtimalimden dolayı dışarı çıkmayı daha mantıklı buldum. Yavaşca yatakdan kalkıp pijamalarımı dar bir jeen ve hırka ile değistirdim. Geceleri buralar çok soğuk olabilirdi. Yavaşca merdivenlerden indim. Anneme yakalanmadan Ozan ve Begüme görünmeden çıkmayı başarmışdım.

Sitedende dışarı çıkınca artık rahattım. Zaten parka kadar yürüyüp dönecekdim. Telefonumda yanımdaydı. Parka gittiğimde biraz oturdum. Saate bakmak için telefonumu çıkardığımda jarjının bitmiş olduğnu anladım. Diğer telefonum Kuzey yüzünden havuza düşmüsdü ve eski telefonumu kullanicaktım bir müddet. Eski model kadar iyi olmasada idare ediyodu tek sorun sarjı çok çabuk bitiyordu.

Yürümeye başladığımda takip edildiğımi anladım. Biraz daha hızlandım. Tabiki onlarda hızlandı. Allahım klişelerde yaşıyorum. Diye söylenirken arkamı dönüp "benimi takip ediyosunuz be" dedim dahada hızlanıp kahkaha attıklarında sarhoş olduklarını anlayıp koşmaya başladım. "Allahım bir de şurda Kuzey çıksında klişenin dibine vuralım" dediğimde biri kolumu tutmuşdu. Yine kahkaha atıyolardı. Birisi beni tutan elini almış ve bi hareketle bükmüsdü. Adam acıyla inlerken-galiba elini kırdı- onu bırakıp diğerlerinin üzerine yürüdü. Hepsi koşuşmaya başlamışdı. Elimle yüzümü kapatmışdım ve açmaya niyetim yokdu. Beni kurtaran kişi Kuzey çıkıcakdı. Bir el nazikce yüzümdeki ellerimi çekti. "Iyi misin?" Dedi ama ben şok olmuş bir halde ona bakıyordum. Çünkü Kuzey degildi. Mavi gözleri olan benim yaşlarımda bir adamdı. Çok endişeli görünüyordu. Gerçi donup kalmışdım normaldi. Gözlerim kapaniyordu. Bedenim yere doğru kendini bırakmışdı.