𝓡𝓮𝓶𝓮𝓶𝓫𝓮𝓻 𝓣𝓱𝓮 𝓡𝓪𝓲𝓷 - 𝐊𝐨𝐤𝐨𝐧𝐨𝐢 𝐇𝐚𝐣𝐢𝐦𝐞

I told you not to cry and held you close to me

And I'll be crying your name, girl
Until my very last breath

☂️🌧️☔

Aeri okuldan çıkıp hızlıca sevgilisinin evine adımlamış ve on dakikalık bir yürüyüşten sonra tam kapısının önünde durmuştu. Bir süre ne diyecebileceğini düşünerek bekledi. Kafasında ne diyeceğini toparladıktan sonra kapıyı çalsada açan olmamıştı. Aeri sevgilisinin eve de gelmediğini farkettiği için kapıyı çalmayı bırakıp yürümeye başladı ama tam o anda yağmur yağmaya başlamıştı. Aeri yanında şemsiye olduğu için direkt çantasındaki şemsiyesini aldı ve açtı.
İnui'nin evine gitmeye karar verdi, en azından bugünkü tartışmalarının sebebini öğrenebilirdi. Yavaş ama emin adımlarla yürürken sokağın başına gelmişti bile. Aeri şemsiyesini düzeltip sokağın başından görünen apartman kapısının önüne baktığında iki kişinin şemsiye altında olduğunu gördü.

Aeri biraz daha ilerleyip İnui'nin evinin önündeki kişilere yaklaştı, yaklaştıkça kalbinde hissedilmemesi imkansız bir baskı uyanmıştı. Kalbine büyük bir güç baskı yapıyor gibi, bir yandan çok hızlı atmasını sağlarken bir yandan da duracak kadar yavaş atmasını sağlıyor hissi veriyordu. Aeri derin bir nefes alarak yaklaşınca gördüğü ikili ile donakalmıştı.

Kokonoi Akane için şemsiye tutuyordu ve ikili çok yakın bir şekilde durmuşken gülerek sohbet ediyorlardı. Aeri son bir haftayı düşündü, Kokonoi ilk kez bu kadar içten gülüyordu resmen.

"Son bir hafta değil... Onunla çıktığımız günden beri ilk kez onub gülerken gözlerinin parladığını görüyorum..."

Belki gören başkaları bunun normal iki kişinin sohbeti olduğunu düşünebilirdi ama Aeri öyle düşünmüyordu. Sevgilisi kendisiyleyken bir kez bile böyle gülümsememiş hatta gözleri parlamamış bile diyebilirdi. Evet ikisi gerçekten çok mutluydu ama, Aeri bunu gördükten sonra Kokonoi'nin mutluluğunu sorguladı. Kendisi çok mutluydu, bulutların üzerinde hissediyordu ama ya sevgilisi?

"Akane-san inan! Neden inanmıyosun!?
Sana son nefesime kadar senin adını haykıracağımı söylemiştiim! Öyle de yaptım"

Akane gülümsedi, Aeri onun gülüşüne takılı kaldı. Çünkü Akane güldüğünde orada güneş açıyor gibiydi...

"Hajime-kun büyümüşsün gerçekten ve verdiğin sözü tutman çok hoş! Bu beni gerçekten mutlu etti!"

Aeri gözlerinin ne zaman dolduğunu fark bile etmemişti. Elleri gözlerine gittiğinde yaşlar aktığını farkedip hemen gözündeki yaşları sildi.

"Bu bir şansım olduğu anlamına mı geliyor!"

Akane'nin gülümsemesi büyüdü ve elini çenesine koyup Kokonoi'ye göz kırptı.

"Evet, sanırım öyle."

Kokonoi bu cevapla o kadar mutlu olmuştu ki yüzündeki tarif edilemez o ifadeden bile anlaşılıyordu.

Aeri gözyaşlarını silerken kulakları uğuldamaya başlamış, karnına kramplar girerken bir yandan kalbi sıkışmaya başlamıştı. Aeri dizlerinin titrediğini hissettiğinde koşarak oradan uzaklaşmak aklından geçen tek şeydi.

Aeri artık çevresinde gelişen hiçbir şeyin farkında değildi, sadece koşuyor ve bir yandan gözündeki yaşları silmeye çalışıyordu.