14.

12 0 0
                                    

Θάλεια

Σήμερα ήταν η ημέρα που ο Νίκος θα παντρευόταν. Δεν πήγα όμως. Οι γονείς μου με ξύπνησαν για να ντυθώ αλλά δεν είχα διάθεση να πάω. Δεν ήθελα να τον δω να παντρεύεται την κοπέλα μου δεν αγαπάει και ύστερα να φύγει για Γερμανία. Χθες το βράδυ αφότου ο Νίκος πήγε στο δωμάτιο του άκουσα τον πατέρα του να ψιθυρίζει κάτι στο αυτί της μητέρας του και απο ότι κατάλαβα της είπε πως ο Νίκος θα πήγαινε στην Γερμανία για πάντα.

Μόλις το άκουσα δεν άντεχα να μείνω κι άλλο εκεί. Δεν ήθελα. Δεν ήξερα τον λόγο για τον οποίο το έκαναν αυτό αλλά ήταν αρκετά άσχημο. Από τι φαίνεται η ζωή μου θα είναι βαρετή από δω και πέρα. Τώρα δε θα έχω να ενοχλώ κάποιον. Τι κρίμα, θα μου λείψουν οι στιγμές που βρίζαμε ο ένας τον άλλον και μετά είχαμε τρόπους να το λύνουμε...αλλά αυτά υποθέτω θα μείνουν στο παρελθόν.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και κατέβηκα κάτω. Έβαλα να φάω πρωινό και πήγα να διαβάσω.

[...]

Μετά από δύο χρόνια.

Η ζωή μου είναι βαρετή. Εχθές έγινα 19 και ειλικρινά αρχίζω να αγχώνομαι για τις υπευθυνότητες που πρέπει να αναλάβω ως ενήλικας. Αυτή τη στιγμή σπουδάζω διοίκηση επιχειρήσεων στην Αθήνα. Δεν έχω και πολλές γνωριμίες αλλά προσπαθώ. Συγκατοικώ με την Γιούλη αφού αυτή σπουδάζει νομική και τα πηγαίνουμε υπέροχα. Περνάω τον περισσότερο μου χρόνο σπίτι αφού δεν έχω κέφι να βγω έξω και κάποιες φορές βγαίνω για να ξεσκάσω.

-Τι θα γίνει ρε Θάλεια θα σηκωθείς καθόλου πάνω; Έκλεισε την πόρτα του σπιτιού η Γιούλη και άφησε τα ψώνια του σουπερμάρκετ στο τραπέζι.

-Βαριέμαι... Ξεφύσησα καθώς άλλαξα πλευρό στον καναπέ.

-Θάλεια... Ήρθε και έκατσε δίπλα μου.

-...Ξέρω ότι έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που ο Νί-

-Μη το πεις. Της έβαλα το χέρι μου μπροστά της για να σταματήσει.

-Καλά αλλά κάτι πρέπει να κάνεις. Δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι.

Έτριψα το πρόσωπο μου με τα χέρια και έβαλα το μαξιλάρι στο κεφάλι μου.

-Πάω να κάνω μπάνιο. Ελπίζω να έχεις σηκωθεί μέχρι τότε.

Δεν μου ήταν εύκολο όλο αυτόν τον καιρό. Δεν ήταν μόνο το γεγονός πως έφυγε ο Νίκος αλλά και όλη αυτή η αλλαγή της μετακόμισης. Μου λείπουν οι δικοί μου. Μου λείπουν τα παιδικά μου χρόνια. Μου λείπουν τα αδέλφια μου. Και πάνω από όλα μου λείπει ο Νίκος. Έχω να ακούσω νέα του καιρό τώρα. Όταν έφυγε για Γερμανία είχα ξεχάσει πως δεν είχα τον αριθμό του οπότε δεν μπορούσα να του τηλεφωνήσω.

Ο εφιάλτης μουWhere stories live. Discover now