☀Güneşle Parlayan Umut☀

2. Bölüm: Gölgedeki Güneş

sizlere iyi okumalar dilerim (✿◡‿◡)

Okulun ilk günü her zaman biraz gergin geçer. Sınıfa adımımı attığım anda herkesin bakışlarını üzerimde hissettim. Turuncu saçlarım ve mavi gözlerimle dikkat çektiğimi biliyorum, ama bugün bakışlar her zamankinden farklıydı. Birinin beni izlediğini hissediyordum. Melis'in bakışlarıydı bunlar.

Melis, okulumuzun en popüler kızlarından biri. Kahverengi uçları mor saçları ve kahverengi  gözleriyle hemen dikkat çeker. Moda tutkunu olduğu her halinden belli. Sınıfa her girdiğinde herkesin gözü onun üzerindedir. Onunla daha önce pek fazla etkileşimim olmadı, ama bugün bir şeyler değişmişti.

Melis bana doğru yaklaştı ve gülümseyerek, "Güneş, saçların ne kadar ilginç! Ama ne yazık ki turuncu saçlar artık moda değil," dedi. Bu sözleri söylediğinde etrafımızdaki birkaç kişi kıkırdadı. Onun gülüşünde bir alay vardı, ama ben sakin kalmaya çalıştım.

"Teşekkür ederim, Melis. Saçlarımın doğal rengi bu, modaya uymak zorunda değilim," diye cevap verdim. Sakin ve kendinden emin bir şekilde ona karşılık vermek istedim, ama içimde bir şeyler kaynamaya başladı.

Melis, sosyal medyada oldukça popülerdir. Her gün yeni bir kıyafet, yeni bir trendle okula gelir ve takipçilerine yeni içerikler sunar. Her zaman lider rolünü üstlenir ve dikkatleri üzerine çekmeyi başarır. Onunla rekabet etmek istemem ama o, benim varlığımı bir tehdit olarak görmüş gibi görünüyor.

Bir gün, öğle arasında kafeteryada otururken Melis ve arkadaşları yanıma geldi. "Güneş, neden her zaman bu kadar sıradan giyiniyorsun? Biraz çaba gösterirsen belki fark edilirsin," dedi. Arkadaşları yine kıkırdamaya başladı.

İçimde bir öfke yükseldi, ama kendime hakim oldum. "Melis, benim kendimi ifade etme şeklim bu. Sadece görünüşümle değil, yaptıklarımla fark edilmek istiyorum. Moda trendleri takip etmek seni özel yapmaz, önemli olan içindeki ışık," dedim. Sesim sakin ama kararlıydı.

Melis biraz şaşırmış görünüyordu, ama çabuk toparlandı. "Bakalım, Güneş. Göreceğiz," dedi ve arkadaşlarıyla birlikte uzaklaştı.

O an anladım ki, kendime olan güvenimi kimse sarsamazdı. Ela, yan masadan bana gülümsedi. "Yürü be, Güneş!" diye bağırdı. O an içimde bir cesaret dalgası hissettim.

abim ve Ela her zaman yanımda oldular ve bana destek verdiler. Ayrıca, Savaş'ın bakışları da bana güç veriyordu. Onun beni izlediğini hissetmek bile bana cesaret veriyordu.

Bu yeni dönemde, sadece korkularımla değil, aynı zamanda Melis gibi zorluklarla da başa çıkmam gerekecekti. Ama biliyorum ki bu da beni daha güçlü yapacak. Çünkü ben Güneş'im ve her zaman parlayacak bir yol bulurum.