☀Güneşle Parlayan Umut☀

3. Bölüm: Yeni Bir Melodi

selamlar sizlere iyi okumalar dilerim (✿◡‿◡)

Öğleden sonraları, okuldan sonra eve döndüğümde, kemanımı elime alıp çalmaya başlardım. Melodilerin beni içine çekmesine izin verirdim. Keman çalmak, beni rahatlatır ve günlük stresimi unutmama yardımcı olurdu. Bu benim dünyam, benim kaçış yolumdu.

Bir gün, keman çalarken odamın kapısı yavaşça aralandı. Kapıda Savaş duruyordu. Onu burada görmek şaşırtıcıydı; okul dışında pek görüşmezdik.

"Merhaba, Güneş," dedi, yüzünde hafif bir gülümsemeyle. "Keman çaldığını duydum ve dinlemek istedim. Gerçekten çok güzel çalıyorsun."

Gözlerim onun gözlerindeki samimiyeti aradı. "Teşekkür ederim, Savaş. Seninle konuşmak güzel," dedim ve kemanımı dikkatlice kenara koydum.

"Sen de gitar çalıyormuşsun, değil mi? Abimden duymuştum," diye ekledim.(aslında bu bilgiyi daha önce duymuştum ehehe)

Savaş başını salladı. "Evet, çalıyorum. Beraber bir şeyler çalmak ister misin?" diye sordu.

Bu teklif beni heyecanlandırdı. "Tabii, neden olmasın?" dedim. "Birlikte bir şeyler çalmak harika olur."

Savaş, gitarını getirdi ve birlikte bir parça üzerinde çalışmaya başladık. Melodiler kemanım ve gitarı arasında dans ederken, aramızda yeni bir bağ oluştuğunu hissettim. Müzik, kelimelerin ifade edemediği duyguları dile getiriyordu. Bu an, ikimizin de birbirimizi daha iyi tanımasına ve anlamasına olanak sağladı.

Çaldığımız parçanın sonunda Savaş, "Güneş, gerçekten yeteneklisin. Kendi şarkı sözlerini yazdığını duymuştum. Bir gün bana da göstermek ister misin?" diye sordu.

"Elbette," dedim gülümseyerek. "Birlikte daha fazla çalmayı ve belki de kendi şarkılarımızı yaratmayı çok isterim."

O sırada odamın kapısı tekrar açıldı ve abim içeri girdi. "Vay be, demek burada müzikal bir buluşma var," dedi, her zamanki şakacı tavrıyla. "Ben de katılabilir miyim?" 

"Tabii ki," dedik Savaş'la birlikte. Abim de gitarını alıp bize katıldı ve üçümüz birlikte müziğin tadını çıkardık.

Bu anlar, hayatımın en değerli anlarından biriydi. Korkularımla yüzleştiğim, kendimi ifade ettiğim ve sevdiklerimle paylaştığım anlar. Melis'in baskıları artık daha az önemli görünüyordu. Çünkü gerçek dostlarım ve içimdeki cesaretle, her zorluğun üstesinden gelebileceğimi biliyordum.

Müzik, hayatımın bir parçasıydı ve bu parça, beni her zaman güçlü tutacaktı. Savaş'la olan bu yeni bağ, bana sadece müzikal anlamda değil, duygusal olarak da yeni kapılar açtı. Onunla birlikteyken, kendimi daha güçlü ve daha cesur hissediyordum.