Aras bana babamın büyük bir uzaylı mafyası olduğunu söyleyince şok oldum. Kalbim küt küt atıyordu. "Ne? Babam... mafya mıydı?" dedim titrek bir sesle. Kafamda binlerce düşünce dönüyordu. Babamın hep sıradan biri olduğunu düşünmüştüm. Ama şimdi her şey değişmişti.
İçimde büyük bir karmaşa vardı. Babamı düşünüyordum. Bizi korumak için mi yapmıştı? Neden bana hiç anlatmadı? Annem biliyor muydu? Yoksa bu da mı bir sırdı? Kendimi çok yalnız hissettim. Kafam karışıktı. Bu miras neydi? Ben ne yapacaktım şimdi?
Gözlerim doldu, ama ağlamamaya çalıştım. İçimde büyük bir öfke vardı. Babam beni korumak için mi saklanmıştı? Yoksa benden bir şeyler mi saklıyordu? Annem de mi biliyordu bunu? İçimdeki tüm bu sorulara cevap bulamıyordum.
Aras'ın gözlerine baktım. O kadar yakışıklı ve kararlıydı ki. Ama aynı zamanda çok gizemliydi. Bana yardım etmek için mi buradaydı, yoksa başka bir amacı mı vardı? "Peki ya sen Aras? Sen kimsin?" dedim. Cevap vermedi, sadece gözlerime baktı.
İçimde büyük bir boşluk vardı. Kendimi çok yalnız ve çaresiz hissediyordum. Bu kadar büyük bir yükün altından nasıl kalkacaktım? Babamın mirası neydi? Bu mafya işleriyle nasıl başa çıkacaktım? Aras bana yardım edecek miydi? Yoksa sadece izleyici mi olacaktı?
Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. "Neden ben?" diye düşündüm. Bu kadar büyük bir sırrı taşımak zorunda mıydım? Babamın beni korumak için yaptığı şeyler şimdi benim omuzlarımdaydı. Ama ben bunu kaldırabilecek miydim? İçimde büyük bir savaş vardı. Kendi kendime, "Güçlü olmalısın, Melis" dedim. Ama nasıl olacaktım? Bu kadar büyük bir yükü nasıl taşıyacaktım?
Aras'a tekrar baktım. "Sen kimsin, Aras?" dedim tekrar. Bu sefer cevabı bekliyordum. Onun kim olduğunu ve neden burada olduğunu bilmek istiyordum. Belki de bu büyük yükün altında bana yardım edebilecek tek kişi oydu. Ama ona güvenebilir miydim? Bunu bilmiyordum.
Aras gözlerimin içine baktı, derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı. "Melis, benim kim olduğumu bilmek zorundasın. Sana her şeyi anlatacağım, ama önce şunu bilmelisin ki..."
Sesi ciddiydi ve dikkatle dinliyordum. İçimde bir şeyler değişiyordu, sanki her şeyin cevabı Aras'taydı. "Ben burada sadece senin için değilim. Senin babanın mirasını ve seni korumak için buradayım. Çünkü..."
Tam o anda, mekanın içine bir sis bombası atıldı. Ortalık bir anda kaos içinde kaldı. Gözlerimle Aras'a bakmaya çalıştım ama hiçbir şey göremiyordum. Birkaç saniye içinde silah sesleri patladı. Panikledim, ne yapacağımı bilemedim. "Aras!" diye bağırdım ama sesim kayboldu.
Aras anında yanıma geldi ve kolumdan tuttu. "Hemen buradan çıkmalıyız," dedi. Sesi kararlı ve sertti. Beni hızlıca yönlendirdi. Aras'ın hızı inanılmazdı. Adeta bir uzaylı gibi hareket ediyordu. Beni korumak için her şeyi yapıyordu.
Sis bulutu içinden hızla geçtik. Aras'ın güçlü elleri beni sıkıca tutuyordu. "Korkma, seni koruyacağım," dedi. İçimdeki korku ve panik bir an için azaldı. Ona güvenmekten başka çarem yoktu. Silah sesleri hala etrafta yankılanıyordu ama Aras beni hızla güvenli bir yere götürdü.
Mekanın dışına çıktık ve bir köşede saklandık. Kalbim hala hızla atıyordu. "Ne oldu? Kimdi bunlar?" dedim panikle. Aras, "Bilmiyorum, ama seni hedef aldıkları belli. Şimdi daha güvende olacağın bir yere gitmemiz lazım," dedi.
Gözlerim dolmuştu ama Aras'ın kararlılığı beni biraz olsun sakinleştirdi. "Peki, nereye gideceğiz?" dedim titrek bir sesle. Aras derin bir nefes aldı ve etrafı kontrol etti. "Seni güvenli bir yere götüreceğim. Orada her şeyi anlatacağım," dedi.
Aras'ın yanından ayrılmamaya kararlıydım. O anda anladım ki, bu kaosun içinde bana gerçekten yardım edebilecek tek kişi oydu. "Tamam, sana güveniyorum," dedim ve onunla birlikte hızla oradan uzaklaştık.
Aras beni uzaylı hızıyla arabaya bindirdi. Arabayı hızla çalıştırdı ve uzay yolunda hızla ilerlemeye başladık. Aras'ın yüzündeki ciddiyet, durumun ne kadar ciddi olduğunu gösteriyordu. "Şimdi sana her şeyi anlatmam lazım, Melis," dedi derin bir nefes alarak.
"Ben, aslında babanın eski bir korumasıyım. Babana sadık kaldım ve seni korumak için buradayım. Baban büyük bir uzaylı mafya lideriydi ve çok düşmanı vardı. Bu yüzden seni korumak için buradayım. Bu miras çok büyük bir sorumluluk ve..."
Tam o anda, camlara kurşunlar isabet etmeye başladı. Arabanın camları çatladı ve kırıldı. "Eğil, Melis!" diye bağırdı Aras. İçimdeki panik daha da arttı. "Kim bunlar? Neden bizi hedef alıyorlar?" dedim korkuyla.
Aras, "Düşmanların. Seni ele geçirmek istiyorlar. Ama sana zarar vermelerine izin vermeyeceğim," dedi. Gaz pedalına daha da bastı, araba hızla uzay yolunda ilerlemeye başladı. Peşimizdeki arabalar bize ateş etmeye devam ediyordu.
Kafamda binlerce düşünce dönüyordu. Bu kadar büyük bir tehlikenin içinde nasıl hayatta kalacaktım? Aras'ın yanındaki güven duygusu bile bu korkuyu bastıramıyordu. Arabalar arasındaki kovalamaca daha da şiddetlendi. Aras, hızlı manevralarla kurşunlardan kaçmaya çalışıyordu.
Ancak bir anda, peşimizdeki araba bize çarptı. Araba kontrolü kaybetti ve takla atmaya başladı. Her şey yavaşladı gibi hissettim. Camlar kırıldı, araba dönüp durdu. Bağırışlar, kırılan camların sesi ve yer çekimsiz ortamda savrulma...
Araba durduğunda, kendimi dışarıya fırlamış buldum. Yere düştüm ve acıyla kıvrandım. Her tarafım kanıyordu. "Aras!" diye bağırdım ama sesim çıkmıyordu. Gözlerim karardı, nefes almakta zorlanıyordum.
İçimde bir güç hissettim. Babamın bahsettiği o özel güçler... O an, ellerimden mavi bir ışık çıktı. Düşmanlarımızın olduğu yöne doğru güçlü bir enerji dalgası yolladım. Her şey patladı, düşmanlarımız geri çekildi. Ama gücümü kontrol edemiyordum. İçimdeki enerji tüm vücudumu kapladı.
Sonunda, enerjim tükendi ve yere yığıldım. Gözlerim karardı, bayıldım. Son düşüncem, bu gücün ne kadar tehlikeli ve kontrol edilemez olduğuydu. Kendi içimde kaybolmuş, bilinçsiz bir halde yere yattım.
CANLARIMMMMMMMM
KİTAP BENCE ÇOK HEYECANLI GİDİYOR
İKİNDİDEN SONRA DEVAMINI YAZACAĞIM
SİNCAP BEY VE MURAT BEY ARASINDA BİR ELEKTRİK SİZ DE ALDINIZ MI?
AY OLUR MU ÖYLE ŞEY DKJLŞHHGDKJLDFTKJN
VOTE ATIN LİKE ATIN KIZZZZ
