CHAPTER 7
Mukha akong timang na nakatulala sa kisame rito sa opisina niya, hindi ko alam kung ano ang unang gagawin. Kanina pa ako naghihintay na may pumasok dito sa office ng Montesalves na iyon pero ilang minuto nang nakalipas ay wala pa rin.
Hindi naman kasi nasabi sa akin kung ano ang gagawin ko rito. Ang sabi lang ay pumunta ako rito at hintayin ang sekretarya niya para sabihin ang gagawin ko pero hanggang ngayon ay wala pa namang dumadating.
Bahagyang humaba ang nguso ko sa kaboringan. Tiningan ko ang kabuuan ng opisina, ang manly tingnan. Umuskil ang ngiti sa labi ko nang hindi namamalayan.
Why do it looks like his office is a reflection of his attitude, lifestyle and looks? Simple, expensive and attractive. What a cute combination.
Natigilan ako sa naisip at bahagyang tumaas ang balahibo ko sa kamay.
What are you thinking, Zyair Evangeline?
Napahawak ako sa kamay ko at bahagyang nanginig. So Cringe. As I look around the room, my phone rang. Binuksan ko ang bag ko at tiningan kung sino ang tumatawag.
It's Mama Lilian. A smile flastered on my lips. I stood up as I answered the call.
"Zyair, anak! How are you ? " masayang aniya sa kabilang linya.
"I'm doing good, Ma. How about you?"
Napatingin ako sa tatlong picture na nakaframe na nakadisplay sa maliit na semi-cabinet, katabi lang ito ng table ni Sir Hasher. Linapitan ko ang mga ito at tiningan ng mabuti.
"Good to know that you're doing well. I'm happy, anak. By the way, are you free today?"
"I'm not, Ma. I have work, why?" curious na tanong ko habang nakatingin sa mga litrato.
I saw a photo of the clan of their family yata because the persons in the assembly station while ago are there also, the other two photos are a family picture and his solo photo in frame. Hinawakan ko ang solo picture niya at tinitigan ito habang ang isang kamay ay nakahawak sa cellphone sa bandang tenga ko.
"You're working?" hindi makapaniwalang tanong ni Mama.
Napangiwi ako dahil dito. Hindi ko pala nasabi sa kaniya, nawala sa isip kong sabihin.
"Hindi ko na po nasabi sa inyo but yes Ma, I'm gonna work here at MS Corporation and it's my first day today !" natutuwang kwento ko sa kaniya.
"Omg, you're really unbelievable Zyair! I'm so proud of you, anak! As always. " she said happily.
I smiled widely. "Thanks, Ma!"
"If you have a lot of free time, let me know ha? I want you to meet your Tito Garry and he wants to formally introduce himself to you, anak!" excited niyang saad ba dahilan ng bahagyang pagkawala ng ngiti ko.
Am I ready? Pinakiramdaman ko ang sarili ko kung may maramdaman akong kirot sa dibdib ko. What I went through for the past months isn't easy.
Saka lang parang nabunutan ng tinik ang puso ko malaman ko ang totoo, hindi man totally healed pero I know that I'm going there. I didn't knew that knowing the painful truth will give me peace even it's hard at first.
Napatingin ako sa kawalan nang mapagtanto na wala na akong naramdamang sama ng loob sa kanila. They deserve happiness after all. They sacrificed their life for me, so a simple meet up should not be hard for me to give.
Tumikhim ako at pilit na ibalik ang sigla sa boses ko. "Yeah sure. I'll update you anytime soon, Ma."
"Alright then, good luck to your first day of work. I'll hung up now, bye!"
