Merhaba Serçe'lerim!
Buraya başlangıç tarihinizi bırakabilirsiniz.
Serçe'nin evrenine hepiniz hoş geldiniz.
Heyecanımız daim olsun! 🪽
Sınır koymayı hiç sevmiyorum ama ilk bölümden destek amaçlı bir süürrüü yorum ve yıldız bırakırsanız, ikinci bölümü yazmama ilham olabilirsiniz 🫂
Keyifli okumalar!
Melike Şahin- Deli Kan
Emre Aydın - Hoşçakal
-
1. BÖLÜM
KIRIK CAMLAR ÜSTÜNDE
Camlar mı kırık
Kalbin mi
Anlayacaksın
Biliyorum
Kolay anlaşılmayacak.
-
Beş yıl önce.
Odaya girdiğimden beri hiçbir şey demeden, başında beklediğim için sanırım sinirlenecekti ama bu fırsatlar elime her zaman geçmiyordu. Kimseye söyleyemediğim hislerim, onu görebilme ihtimalimin en ufak olduğu anlarda bile kalbimi yerinden çıkaracak gibi oluyordu.
"Abla ver bu çarşafları ben götüreyim istersen, sen çok yoruldun." dedim kısık çıkan sesimle. Kısıktı çünkü artık bu isteklerim belki de hem teyzem hem de Nurcan Abla tarafından dikkat çekmeye başlamıştı.
Sandığım gibi de olmuştu. Elindeki temiz çarşaflardan bakışlarını bana çevirdi ve bir süre baktı. Kahverengi gözlerimde herhangi bir duygu yakalamasın istedim. Her zaman yaptığım gibi stresli hissettiğimde dudaklarımı dişledim. Kendime bu konuda engel olamıyordum ama Nurcan Abla beni bu kadar iyi tanımıyordu. Yani öyle ümit ediyordum.
Şüpheyle yüzüme baksa da bir şey demedi ve çarşafları kucağıma bıraktı. "Al hadi al. Sen de bu aralar bir haller var ama haydi hayırlısı Erva."
Bozuntuya vermemeye çalışarak gülümsemeye çalıştım. Aslında heyecandan gülümsüyordum. "Ne olacak ki Nurcan Abla? Yoruldun diye şey ettim ben."
Tabii tabii der gibi yüzüme baktı ve bir şey demeden gömleğinin yakasını düzelterek çamaşır odasından çıktı. Onun gittiğine emin olduktan sonra neredeyse heyecanla yerimde tepinecektim. Ama son anda kendime engel oldum. Yüzümdeki gülümseme ise ben istesem bile oradan silinmeyecek gibiydi.
Bu heyecanımın sebebi belliydi.
Karan, odasındaydı ve ben bu temiz çarşafları onun odasına götürecektim.
Bu odada ayna olmayışına kendi içimden dert yandım ve umarım güzel görünüyorumdur diyerek, sakin adımlarla odadan çıktım. Evde hummalı bir hazırlık söz konusuydu. Evin en büyük oğlu Berkan Bey'in yıllardır süren ilişkisi, nihayet ciddileşiyordu ve kız arkadaşının ailesi bugün buraya tanışmaya geliyordu. Kız arkadaşı Ece, tatlı bir kızdı. Biraz havalı biriydi ama herhangi bir zararını görmemiştim.
Bugünkü bu etkinlik sebebiyle de Rüçhan Hanım her şeyin kusursuz olmasını istiyor, konaktaki her odanın yatak örtülerine kadar yıkatıyordu. Hatta bizim kaldığımız alt kalttaki odalar bile dip köşe temizlenmişti.
Rüçhan Hanım, bu konağın sahiplerinden biriydi. Berkan Bey ve Beste Hanım'ın annesi... Bir de... Karan'ın tabii...
Ona kendi içimde bile Bey veya Abi diyemiyordum. İçimden hiç gelmiyordu.
Rüçhan Hanım, çocuklarına göre biraz fazla soğuktu. Yıllardır buradaydım ama hâlâ beni sevip sevmediği konusunda emin değildim. Eşi Halil İbrahim Bey dahi, ondan daha konuşkandı. Onun beni sevdiğini biliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SERÇE'NİN UMURSANDIĞI TEK YER +18
Chick-Lit"Serçe burada kalmaya devam edecek!" diye bağırdığında avluda bir sessizlik oldu. Kimse ona bir şey diyemiyordu. Babası bile. Tam da bu an, gözlerimin en içine baktı. Kimseyi umursamadı. Ne babasını, ne annesini... Ne de annesinin aralarını yapmaya...
