Beni Öp Sonra Koru Beni

5. Talihsiz Gezi

Teoman - Güzel Bir Gün

-----------

Merdivenleri indiğimde evi gezerken fark ettiğim yemek odasına ilerledim. Kapısı olmayan geniş bir eşikten geçtiğimde işte karşımdaydı oda. Upuzun masanın başında oturan adam eşikten geçtiğim anda gözlerini üstüme dikti. Benim aksime Çekdar Sipahi'de birkaç günde değişen hiçbir şey yoktu, yalnızca gün geçtikçe ondan korktuğumdan olsa gerek daha güçlü ve tehlikeli geliyordu gözüme o kadar. Gözlerimi kaçırıp yavaş adımlarla masaya yürüdüm. Servis yapan Nesibe Hanım dışında Çekdar Sipahi'nin yan çarprazında oturan adamı fark ettim.

Koyu kumral gür saçları, hafif kirli sakalları, mavi gözleri ve giydiği takım elbisesi içinde tam bir beyfendi gibi duran bu adamı internetten hatırlıyordum. Kılınç Sipahi. Melikşah Sipahi'nin en büyük oğluydu. 32 yaşında olduğunu hatırlıyordum. Renkli gözlerini üstüme dikip dikkatle beni inceledi. Merakı gözlerinden okunuyordu, masaya yaklaştıkça bakışlarından çekinip gözlerimi kaçırdım. Fakat gözlerimi kaçırdığım yerde şu sıralar kabusum olan yeşilleri görmek iyice çıkmaza soktu beni.

"İşte burada..." dediğini duydum Kılınç Bey'in. Gözlerimiz yeniden kesişti. "Sipahi ailesinin tek kız torunu ha? Dedem öğrendiğinde aklını kaçıracak."

Kılınç Sipahi'nin alayla sarf ettiği son cümleden sonra duraksadım. Zaten masaya oldukça yaklaşmıştım, Çekdar Sipahi'nin bir diğer çarprazına servis açılmıştı ve sanırım burası oturmam gereken yerdi; Kılınç Sipahi'nin tam karşsıydı.

"Kim aklını kaçırıyorsa kaçırsın, bir süre hiç kimse öğrenmeyecek dedim Kılınç."

Çekdar Sipahi uyarıcı bir sesle yeğenini ikâz ederken -ki bu komikti çünkü aralarında yalnızca 3 yaş vardı- kararlı bir bakış attı. Beni bir süre kimse öğrenmesin istiyorsa, öğrenmeyecekti kimse. İstediğini her daim alan biri olduğunu çok kısa sürede öğrenmiştim maalesef.

Kılınç Sipahi, bileklerini masanın üstüne koyarak geriye yaslandı. "Tamam dedim ya Çekdar, benden sır çıkmaz biliyorsun ama...bizimkiler eninde sonunda öğrenecek bunu da biliyorsun."

"Kadını bulduktan sonra kimin bilip bilmediği umrumda olmaz. Fakat o zamana kadar baş ağrısı istemiyorum, aklında bulunsun."

Konuya net bir nokta koyan Çekdar Sipahi, hâlâ ayakta dikilen bana çevirdi başını ve başıyla otur işareti yaptı. Buraya zaten yemek yemeye geldiğim için zorluk çıkarmadan önümdeki sandalyeyi çekip oturdum. Kılınç Sipahi'nin yine ilgisinin bana kaydığını hissedince başımı kaldırdım. Tahmin ettiğim gibi beni inceliyordu.

"İsmin ne senin küçük kuzen?" dediğinde ses tonu oldukça sakin bir tondaydı. Nedense beni germemek için bu tonda kullandığını düşündüm.

"Duru." diye ismimi söylerken bitirdiği içkisini yenileyen Çekdar Sipahi'ye bir bakış attım. Yemeği bile içki eşliğinde yiyordu. Tek bir kötü alışkanlığı bile pas geçmeden yapan bir babam vardı.