Onhandig.

𝟏𝟑.

(Gooi er ff een schattig muziekje onder🤭)

𝐏𝐨𝐯: 𝐅𝐥𝐞𝐮𝐫

Ik loop uit het ziekenhuis. Eindelijk klaar met werken. Nog 10 minuutjes naar huis lopen en dan heb ik vakantie.

Ik scan mijn ogen over de parkeerplaats en ik zie een bekende auto. Matthy? Matthy staat tegen zijn auto geleund. Ik loop snel naar hem toe. "Wat doe je hier?" Zeg ik terwijl ik hem een knuffel geef. Ik sta volledig tegen hem aan. Ik had deze knuffel echt even nodig. Vooral van hem.

"Ik kom je ophalen. Als je nog genoeg energie hebt wil ik je ergens mee naartoe nemen." Zegt hij met een lieve glimlach. "Waarnaar toe?" Vraag ik nieuwsgierig. "Geheimpje." Zegt hij met een grijns. Ik geef hem een duwtje en loop naar de passagiers kant van de auto. Ik stap in en hij doet hetzelfde. "O kunnen we nog even naar mijn huis? Dan doe ik even andere kleren aan." Vraag ik. "Tuurlijk geen probleem!"

Ik heb me omgekleed en we zijn onderweg naar de locatie. Ik zit zenuwachtig met mijn been te bewegen. Matthy merkt het op. "Je hoeft niet zenuwachtig te zijn. Ik beloof het." Hij kijkt me met en oprechte blik aan.

Hij geeft mij altijd zo'n veilig en warm gevoel. Ik denk dat ik echt verliefd op hem ben, maar ik denk dat hij niet hetzelfde voelt. Ik wil het hem zo graag vertellen, maar ik weet niet hoe. Ik merk aan mezelf dat ik me heel druk maak over wat hij wel en niet denkt. Vind hij me leuk? Ben ik genoeg? Irriteert hij zich aan me? Duizenden gedachtes schieten door mijn hoofd. Ik ben uit het raam aan het staren en let totaal niet op mijn omgeving.

Ik word uit me gedachten gehaald. "Fleur?" Ik draai mijn hoofd om en kijk naar Matthy. "We zijn er." Ik kijk om me heen en ik zie duinen. We zijn bij het strand. Mijn mondhoeken schieten gelijk omhoog. "Ik hou van het strand." Zeg ik tegen hem en hij glimlacht. "Kom we gaan!!" Zegt hij enthousiast als hij zijn deur open doet. Zelf doe ik dat ook.

We lopen samen over het zand richting de zee. Hij pakt mijn hand en begint te rennen. Ik ren met met mee. De zon staat op het punt om onder te gaan. De lucht is orange/roze door de zonsondergang en het is prachtig. Ik schrik als ik Matthy voor me zie vallen. Ik schiet in de lach. "Lach maar." Zegt hij en hij rolt zijn ogen. Hij gaat zitten met opgetrokken knieën en heeft zijn armen erover heen gelegd. Ik ga naast hem zitten.

Onze schouders raken elkaar aan. We zitten in stilte voor ons te kijken. Geen ongemakkelijk stilte, maar een rustige comfortabele stilte. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. En hij slaat een arm om me heen. Ik voel dat hij zijn lippen op mijn hoofd legt en mij een zacht kusje geeft. "Matthy?." Vraag ik. Dat kwam er heel onzeker uit. Hij draait zijn hoofd een kwartslag om mij aan te kunnen kijken. "Ja?" Vraagt hij.

"Ben ik de enige die dit voelt?" Vraag ik. Hij kijkt me vragend aan. Waarom ben ik zo zenuwachtig. Ik voel mijn handen lichtjes trillen. "Wat bedoel je?" Vraagt hij. "Matthy ik denk dat ik je leuk vind." Zeg ik. Ik kan hem niet langer aan kijken en ik draai mijn gezicht terug naar de zee. Ik voel hem nog steeds naar mij kijken. "Ben je serieus?" Vraagt hij. Mijn maag zakt. Ik knik ,maar ik kijk hem nog steeds niet aan. Ik voel 2 vingers onder mijn kin en hij draait mijn gezicht naar hem toe. "Ik jou ook Fleur. Was je daar zo bang voor?" Vraagt hij en hij glimlacht breed. Mijn hart maakt een sprongetje. Ik voel mijn wangen warm worden.

"Ja." Zeg ik. Ik was inderdaad bang om dit tegen hem te zeggen. "Dat is echt het laatste waar je bang voor hoeft zijn." Zegt hij. "De eerste keer dat ik je zag vond ik je het mooiste meisje die ik ooit had gezien. Fleur je bent zo talentvol. Ik wil meer herinneringen met je maken en ik wil je steunen bij alles wat je doet. Ik wil er voor je zijn bij leuke en slechte tijden. " hij laat mij zo liefdevol voelen. Ik word emotioneel. Tranen van geluk schieten ik mij ogen en hij veegt ze weg.

Het is ondertussen donker geworden maar alsnog is het zo licht. Matthy is mijn licht. Hij is het beste wat mij is overkomen. Met bonzend hart pak ik zijn wang en geef ik hem een kusje op zijn lippen. "Fleur mag ik van jou zijn?" Vraagt Matthy. Een glimlach groeit op mij lippen. "Daar zal ik ff overna moeten denken." Zeg ik sarcastisch. Hij rolt met zijn ogen. "Tuurlijk wil ik dat Matthy." Hij trekt me in zijn armen en gaat achterover liggen. Ik lig op zijn borst en we zijn samen naar de sterren aan het kijken.

Er waait een briesje over het strand, maar het is totaal niet koud. De warme gloed van de zomerse nacht laat de kou verdwijnen. Ik en matthy liggen nogsteeds hand in hand in het zand. De liefde die wij delen is dieper dan de oceaan en sterker dan elke storm die wij gaan doorstaan. We gaan nog veel ups, downs en opstakels beleven, maar op elke manier gaan wij elkaar weer vinden.

"Kom we gaan naar huis." Zegt matthy. We staan op en lopen hand in hand onze nieuwe toekomst tegemoet, wetende dat ons levensverhaal slechts een nieuw hoofdstuk was in het prachtige boek van ons leven dat ze samen schreven.