Canavar Alfa'nın Kalbi

6. Bölüm

                               Emily

Sürü alanına girince joey tuhaf davranmaya başladı
Sürünün merkezine gelince genç bir delikanlı önümüze çıkıp dönüşmemizi istedi
Joey anında dönüşecekti ama izin vermedim çünkü çıplaktım

Çok şükür abim dönüşüp bir kaç soru sordu ve örtü getirmesini istedi genç delikanlı hızlı adımlarla bir eve girip örtü getirdi
Herkes arkasını dönünce bende dönüştüm
Örtüyü üzerime sardım

Eşimin kokusunu anında aldım
Kurdum joey eşim diye bağırmaya başladı
Aynı şeyi delikanlı da hissetmiş olacakki anında bana döndü

Gözlerinde ki hayal kırıklığını görünce dünyam başıma yıkıldı
Evet güzel değildim çocukluğumdan beri hizmetçi olarak kullanılıyor akşamları küçük bir odaya kilitleniyordum yeterince beslenmediğim için boyuma göre zayıftım

Yemek yiyemediğim ve güneş görmediğim için tenim solgundu ve yüzümde sivilceler vardı bu kadar yakışıklı bir adamın beni beğenmesini beklemek imkansız gibi birşey olurdu
Ve beğenmemekte kesinlikle haklıydı

"Abi beni burdan götürür müsün" 😟

Abim benim sesimi duyunca bana döndü koşarak ona sarıldım ve ağlamaya başladım

"Ne oldu güzelim"

"Birşey yok sadece gidelim"

Sözcükler ağzımdan zorla çıkıyordu abimde anlamış olacak ki bana sıkıca sarıldı
Şimdi abimin kollarında ufalıp kaybolmayı o kadar çok isterdim ki

                        Nathan

Kız kardeşimin bana sarılıp ağlamaya başlaması kalbimi derinden incitmişti
Ben o sürüden kurtulduğu için sevinçten gözyaşı dökmesini beklerken o üzüntüden inci tanelerini akıtıyordu
Bu işte kesinlikle yeşil gözlü delikanlının parmağı vardı bunu baş başa kalınca kesinlikle soracaktım

Bizi bölen Ethan Alfa'nın sesi oldu

"Beni takip edin konuşmamız gerek"

Ben yeşil gözlü delikanlıya ters bakış atarken Emily başını omuzumdan hiç kaldırmıyordu
Sessizce Ethan alfa'yı takip ettik bizi yeni gelenlerin misafir edildiği bir odaya götürdü Emily'yi kendimden ayırdım
Gözyaşlarını silip onu sandalye'ye yönelttim
Emily oturunca boş boş duvara bakmaya başladı

Bu kıza ne olmuştu bir kaç dakika içinde kesinlikle anlamıyordum

"Sizin hakkınızda bir kaç bilgi topladım ama yeterli değil gerçek sürünüzü hatırlıyor musunuz"

Başımı olumsuz anlamda sallayıp

"Hatırlamıyoruz alfa çok küçük yaşta kaçırıldık Emily daha bebekti"

"Anlıyorum şimdiden sonra ne yapmayı düşünüyorsunuz"

"Eğer izin verirseniz sürünüze kalabiliriz"

"Bende öyle düşünüyordum sadakat yemini ederek sürüme katılabilirsiniz ancak size hemen güvenmemi beklemeyin"

"Bize hemen güvenmenizi beklemiyoruz elbette ama güveninizi kazanmak için elimizden geleni yapacağız"

Ruh eşim bu sürüdeyken hiç bir yere gidemezdim Ethan alfa iyi bir adamdı
Bu sürüde kalmak için onlarca sebebim vardı
Emily de böyle olmasını isterdi eminim

"Tamam o zaman bir süre bu odada kalın güvenimi kazanırsanız size yeni bir yer ayarlarız"

"Olur her şey için teşekkür ederiz alfa"

Ethan alfa bize başını sallayıp odadan çıktı
O çıkar çıkmaz ayağa kalkıp Emily'nin yanına gittim ve elini tuttum gözleri bana dönünce

"Neden bu kadar üzgünsün Emily ben çok mutlu olacağını düşünmüştüm"

Emily'nin tekrar gözleri doldu uzun zamandır onun ağladığını görmemiştim

"O genç delikanlı var ya o benim ruh eşim"

Aslında tahmin etmiştim ama yinede duymak farklıydı gerçekten şaşırmıştım ikimizin de ruh eşi bu sürüdeydi

" Bu yüzden mi ağlıyorsun"

"Bana tiksintiyle baktı abi"

Emily hıçkırarak ağlamaya başladı
Ben o pisliği şimdi gebertmez miydim

"Boşver güzelim hem belki yanlış anlaşılma olmuştur"

Sesi boğuk şekilde cevap verdi

"Yanlış anlaşılma yok eğer benden tiksinmemiş olsaydı ağlamama dayanamaz ve gitmeme izin vermezdi"