| 2. Bölüm | Hayatımı Çalıyorsunuz!

771 47 1
                                    

Belirttiğim yerden şarkıyla okuyun.

Şebnem in Ağzından

Sonunda eve gelmiştik. Çok yorulmuştum. Bir an önce dinlenmek istiyordum. Anahtarlarımı çantam dan çıkarıp kapıyı açtım. Mutfaktan yemek kokuları geliyordu. Kainat ın geldiğini düşünerek mutfağa ilerledim. Mutfağa yaklaşırken konuşmaya başladım.

Ş: Kainat kuzumm

Mutfaktan ses gelmeyince korkmuştum açıkçası. Yani yemek kokuları da olmasa eve hırsız girmiş diyeceğim. Mutfağın kapısından içeriye baktım. Donup kalmıştım bir süre kendime gelemedim. Duyduğum sesle irkildim.

Esm: Kızım sen mi geldin?

Ş: Anne senin ne işin var burada?

Esm: Valla kızım onu babana sor.

Ş: Babam da mı geldi?

Esm: Baban eksik kalır mı hiç. Özlemiş seni.

Ş: Ya bende onu çok özledim.

Esm: Beni özlemedin mi ?

Ş: Tabi ki özledim annecim. Ben sana yardım edeyim.

Esm: Gerek yok kızım. Hem özlemişsindir benim yemeklerimi.

Ş: Özlemez olur muyum hiç. Çok özledim seni gel bi sarılayım sana bitanecik annem.

Koşarak annemin yanına gittim. Sıkıca sarıldım ona. Yanaklarından öpüp yüzünü okşadım.

Ş: Annecim iyi ki varsın. İyi ki benim annemsin. Ertan hayata gözlerini kapattığında hep yanımda oldun teşekkürler annem. Neyse ben babamın yanına gideyim.

Esm: Tamam kızım.

Mutfaktan çıktıktan sonra odama gitmek için hazırlanıyordum ki babamın seslenmesiyle duraksadım.

T: Kızım

Ş: Efendim babacım

T: Gel kızım konuşacaklarım var seninle.

Ş: Üzerimi değiştirip hemen geliyorum babacım.

Koşarak merdivenlerden çıktım. Odama girdim. Üzerime ayıcıklı pijamalarımı giydim. Yatağımın altındaki pofuduk terliklerimi de ayağıma geçirdikten sonra aynanın karşısına geçip saçımı dağınık topuz yaptım. Ev halimle bile mükemmeldim. Aşağı indiğimde annem çoktan sofrayı hazırlamıştı bile. Çok acıkmıştım hemen masaya oturup yemeğe başladım.

Esm: Kızım bi nefes al

Ş: Alamam anne çok acıktım.

Yarım saat boyunca aralıksız yemek yemiştim. Doymuştum sonunda.

Ş: Annecim ellerine sağlık çok güzel olmuş. Vallahi özlemişim.

Esm: Afiyet olsun kızım.

Ş: Babacım sana da sarılamadım. Seni çok özledim vallahi dayanamayacağım sarılacağım.

Sandalyeden kalkıp babama sıkıca sarıldım. Özlemiştim. Tekrar sandalyeme oturdum. Ah nasılda unutmuştum babam benimle konuşacaktı. Merak ediyordum doğrusu.

Ş: Babacım ne konuşacaktın benimle.

T: Salona geçelim orada konuşuruz.

Anlayışla karşılayıp salona geçtim. Babam da gelip yanıma oturdu. Konuşmamıştı hala benimle galiba annemi bekliyorduk. Bir süre sonra annem de geldi. İşte başlıyoruz.

ZORAKİ EVLİLİK - Değişen HayatlarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin