ZORAKİ EVLİLİK - Değişen Hayatlar

| 7.Bölüm | Defol!!!

Arkadaşlar sizi çok bekletmek istemedim bölümü yayımladım. Uzun bir bölüm sizi bekliyor. Keyifli okumalar size. Bu arada bölüm sonunda sürpriz imi açıklayacağım :))))

Selim in Ağzından

İkimizde kızgın bir o kadar da şaşkındık. Nasıl bunca şeye rağmen hala ikimizde bağırmazdık. Doğrusu pek de bağırmasını istemezdim. Bir bağırıyor sanki tüm dünya üstüne geliyor. Mezarlıkta ki sözleri bağırışları aklıma gelince daha da sinirleniyordum. Bir dakika! Ben en son elini tutmuştum değil mi? Sinirle elimi çektim.

S: Memnun oldum Şebnem Gürsoy. Selim bende Selim İnan.

Ş: Ben memnun olamadım canım. Ya sen nasıl yüzsüz birisin. Birde utanmadan memnun oldum diyorsun. Bana söylediğin lafları unuttun herhalde.

S: Unutmadım küçük hanım. Hemde hiç unutmadım. Zaten söylediklerimi unutsam bile senin laflarını aşağılayıcı sözlerini asla unutamam. Sen sadece sana bağırıp çağırmadığıma dua et. Çünkü en son seni tekrar gördüğümde mahvedecektim.

Sanki etrafta kimse yoktu. Sadece biz vardık. Şebnem ve ben. Kimseyi duymuyor görmüyorduk. İkimizde kendimizi kavgaya kaptırmıştık. Şuan tahmin edebiliyordum üzerimizde gezinen şaşkın bakışları. Şebnem bir süre durdu ve düşünür gibi yaptı. Bende onu izledim.

Ş: Biliyor musun şuan düşündüm de. Sen bana ne demiştin? Kimin altında yattın demiştin dimi.

S: Evet dedim ne var.

Ş: Güzel. Hala sözünün arkasındasın taktir ettim doğrusu.

S: Konuya gel Şebnem.

Ş: Geleyim. Düşündüm de haklısın galiba. Belki de bende o kızlar gibiyimdir.

Esm: Şebnem kızım neler söylüyorsun öyle.

Ş: Bir dakika annecim. Yani belki de senin kafanda kurduğun kızımdır.

S: Evet o gün öyle söyledim. Pişmanım demiyorum ama emin ol sen benim kafamda çizdiğim o kadın imajı değilsin.

Ş: Anladım yemedin.

S: Cık. Yemedim Şebnem. Hem ayrıca ne alakası var şimdi konumuzla.

Ş: Nereden bileyim ben yani belki vazgeçersin dedim. Öyle kızlarla evlenmezsin diye söylemiştim ama inanmadın. Neyse artık bir daha ki sefere.

S: Anlamadım.

Ş: Neyse diyorum boşver diyorum. Şunu da belirtmek isterim. Evleneceğim kişinin sen olduğunu bilseydim hayatta kabul etmezdim.

S: Valla bende kabul etmezdim senin gibi gıcık bir kız...

Ş: Ne dedin sen gıcık mı dedin sen bana. Ne gıcığı be. Ben mi gıcığım asıl sen gıcıksın. Küstah!!! Sen kendini...

Biraz fazla bağırmıştı sanırım. Herkes bize şaşkınca bakıyordu. Tekin amca duruma el koyup sinirle bağırmıştı.

T: Şebnem! Yeter artık susun. Kavga ederken etrafınızdaki insanları unuttunuz. Benim merak ettiğim bir konu var. Siz nereden tanışıyorsunuz?

Şebnem in Ağzından

Hala gözlerime inanamıyordum. Nasıl böyle bir şey olabilirdi. İkimizde ne bağırıyor ne de kavga edebiliyorduk. Adeta tutulmuştuk. Zorda olsa kendime geldim. Ama nasıl ya biz birbirimizi görmeden önce ben elimi uzattım oda karşılık vermişti. O zaman biz hala ele eleydik. Tam ben elimi çekmek üzereyken o önce davranıp elini çekti. Birde memnun oldum demişti. Memnun olmuşmuş. O her laf söyleyişinde ben de üste çıkarak konuşuyordum. Altta kalamazdım. Bu Şebnem Gürsoy a yakışmazdı. Bir ara sustum. Evet sadece sustum. Düşündüm sadece. Belki diğer kızlar gibi olduğumu söylersem istemezdi beni. Bende kurtulurdum belki. Ama malesef inanmadı. Neymiş efendim ben onun kafasında çizdiği kadın imajı olamazmışım. Artık o kadın imajı nasılsa. Zaten bende o kadın olmak istemezdim. Biz Selim le kavga etmeye devam ederken sadece söylediği kelimeye odaklandım. GICIK.. Ben miydim gıcık. O kendisine baksın asıl sen kimsin de bana gıcık dersin. Sen kendini ne zannediyorsun diyecektim ki babam lafımı böldü. Kavga etmememizi söylemişti. Nereden tanıştığımızı sormuştu. Merak ediyormuş. Çok ta merak etmesen olurdu aslında baba. Bizde kavgamıza son verip tekli koltuklarda yerimizi aldık. Yüzümü Selim e çevirdim.