"Adın Ömer'di değil mi?" diye sordum bakışlarımı ondan çekmeyerek. Kafasını ağırca iki yana salladığında gözlerimi kıstım, abimin arkadaşının adı Ömer'di. Bu adam kim olarak buraya gelmişti?
Bana elini uzattığında, yüzünde gülümseme oluştu. "Tanışa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18. BÖLÜM: ❝BİR ÂH BİN BEDEL❞
❝Neyine bağlandım ki bu kadar, bana bakmayan gözlerine mi yoksa benim olmayan kalbine mi?❞ Özdemir Asaf
Merhabalarrrrr nasılsın?
Sınır: 1.5K vote ve 2K yorum biliyorum yorum yapıp sınırı doldurmak istiyorsun ama lütfen bunu kendine yanıt vererek yap çünkü ben bir yazar olarak yorum okumak istiyorum, rica ediyorum lütfen kendine yanıt ver.
Tiktok ve İnstagram sedatrhnnn
X Sedatrhnnn_
YouTube eskimezdefter0
Bu arada yeni bölümler gecikebilir, işe başladım bu hafta ve gerçekten çok yoruluyorum kitap yazacak tek zamanım izin günlerim olacak, lütfen bölüm beklerken anlayışlı olun sizi çok seviyorum 🎀❤️
Wp kanalında aktifim, oraya da katılabilirsiniz her türlü bilgiyi, spoilerı, yeni kurguları oradan paylaşıyorum ve ilk kanaldakiler görüyor haberiniz olsun 🎀
🌕
BİR KAÇ SAAT ÖNCE
Duyduklarımdan sonra stresten midem bulandığı için tuvalete gidip midemi boşaltmıştım, üstümde Halil İbrahim denen adamın kız kardeşinin elbisesi vardı. Şu an tek isteğim Miran'ların beni bulması ve bu cehennemden götürmesiydi. Zafer abiyi çok kötü dövmüşlerdi, baygın halde onu kaldığımız odadan çıkarmışlardı şu an nerede olduğunu bilmiyordum ama tek isteğim iyi olmasıydı.
Sabahtan beri yaşadıklarım artık sabrımı taşırmıştı, Halil İbrahim denen adamın iki adamı Zafer abiyi gözlerimin önünde dövdüğünde, gözümü bile kırpmadan o lanet silahla iki adamı da bacağından vurmuştum. Miran beni iyileştirmişti artık korkularımın üstüne gitmeyi başarıyordum. Aşk insanı iyileştirirmiş derler doğruymuş.
Banyodan çıktığımda, Halil İbrahim denen adamı aniden dibimde görünce korkup irkilmiştim. Telefondan Miran'ın sesi yankılanıyordu.
Halil İbrahim bana telefonu uzattı.
"Al kocan arıyor. Konuş yenge." Derin bir nefes alıp verdim. "Miran..." Sesim istemsiz titremişti şu an tek isteğim onunla konuşmak ve sesini duymaktı bunu gerçekleştirmiştim. "Kurtar beni lütfen." diye yakardım aniden, beni buradan kurtarması gerekiyordu. Burada kalmam sağlıklı değildi. Burası manyak doluydu.
"Canım, canına öldüğüm yanına geleceğim tamam mı? Korkma o şerefsizden." Demesi kolaydı burada onunla kalan bendim nasıl yerimi tespit edince gelmezdi aklım ermiyordu.
