Barış Alper Yılmaz

Düzen oturtma serüveni

(2 gün geçmişti)
Kütahya için dönüş vakti gelmişti. Beni arkadaşlarım Esenler otogarından Kütahya otobüsüne bindirmişti. Ben İstanbul için bir kaç yere iş görüşmesinde bulunmuştum ama hala dönüş alamadım. Umarım istediğim ve asla reddedemeyeceğim o güzel iş teklifini alırım. Ve hayatıma düzene sokarım hayalleri ile memlekete dönüyordum.

Aslında bende tam olarak ne istediğimi ve ne yapacağımı bilmiyordum. Buralardan uzaklaşmak, kendimi bulmak ve parlamak çok iyi gelecekti. Bir şeyler için geç kalmışlık hissine girmek istemiyordum. Burası küçük bir il ve kendini geliştirme sınırların oldukça az .

Yolda giderken tüm yol boyunca bu hislerin derinliklerinde uzun bir yolculuk yaşadım. Eve dönmek istemiyordum iş baskıları devam edecekti. Ve ben bütün bu hüzünlü ve can sıkıcı havayı dağıtmak için Barış'ın görüldü yaptığı mesaja bakmayı tercih ettim. Onunla birlikte Almanya sokaklarında sadece ikimizin el ele göz göze gezdiği o güzel anları hayal ediyordum. Bana havaalanına geldiğimizde karşımda beni çiçekle beklediğini falan hayal etmiştim. Ve bir an düşündüm 23 yaşında bir genç kızdım ve hayatımda hiç çiçek almamıştım... olum aşırı hüzünlü bir şey. Yani bu Barış'ın beni sevmediği gerçeğinden bile daha çok canımı yakmıştı:)
Neyse yol boyu bu tarz kafa karışıklığı ve hayaller ile bitirdim.

Kütahya'ya geldiğimde beni babam karşıladı. Eve geldik. Üzerimi değiştirip yatmıştım. Bir mucize olmasını bekliyordum ve hala dua ediyordum. Mutlu bir ilişki.... Barışla mutlu bir ilişki...

Neyse ki ben arkadaşları ile uzak mesafe ilişkisi yaşayan biriyim ve bu konuda tecrübeliyim.
Barış ile de bunu başarabilirim diye düşünüyorum. Sanki o öpücükten sonra benimle iletişime geçmiş gibi...

Hiç beklemediğim bir anda telefonuma bir mesaj geldi. Bilin bakalım kimden. Tam onu unuttum dedim hayatıma devam ediyorum dediğim ex kişisinden. Metehan...

Mesajında kendisini affettirmek istediğini bana çok yanlış yaptığını elinden ne geliyorsa yapacağını yazıyordu. Peki ben bunlara inanır mıyım? Seda Sayan yüklemesi yaşandı ve mesajı asla umursamayıp mesaja cevap vermedim.
Yani ben ona bu kozu versem sanırım bütün arkadaşlarım Kütahya'yı aleve verir:) böyle bir tehlikeyi göze alamadım. Ve mesaja cevap vermedim. Aradan bir kaç zaman geçti ve ben ücretli öğretmenlik için başvuru yapmıştım. Önce bizim buradaki askeriyedeki okul müdürü ile görüştüm. O da beni alabileceklerini söyledi ve e devletten başvurularımı yaptım. Ve Eylül gibi başlayacağımı söyledi.

Tüm bunlar yaşanırken Kapss günü de gelip çattı. Çok iyi çalışmadığım için sınavımın kötü geçmesi beni çok üzmedi. Neyse ki seneye daha iyi hazırlanır atanırım gazını kendime veriyordum.

Diğer giren arkadaşlarım ile akşam görüntülü konuşarak sınavın değerlendirmesini yaptık. Sorular üzerine konuştuk ve sınavı Derya Dila ve Rabia'nın mükemmel geçmişti. Atanacaklarından umutları vardı.

Hazır işleri varken onlar için de aşk arayışlarıma girmekte fayda vardı. Kendime ilaç olup onlara da merhem olmayı istiyordum . Çünkü sevmek çok güzel bir duygu sevilmek de umarım öyledir. Çünkü ben hep sevildiğimi sanmıştım.... O duyguya yabancıyım...

Kpss geçmiş iş başvurusu yapmış hayatlarımız boş ve sıradan bir şekilde geçmeye devam ediyordu. Birlikte bir araya gelip bir şeyler yapmak da istiyorduk. Planlarımızın  uyduğu ilk zamanda bunu yapacaktık.
Belki tekrar bi Almanya neden yapmayalım?

Ben artık Barış ile olan hayallerime son verdiğim bir süreçteydim. Onun editlerini izliyorum ve öptüğüm o anı hatırlıyordum. Asla çıkmıyordu aklımdan ama ona tekrar ulaşabileceğim hiçbir alan yoktu. Mesajımı da görmüş cevap vermemişti...
İyice sapık olduğumu düşünmesin diye bende üzerine gitmiyordum. İçimdeki fırtınaya hakim olmaya onunla baş etmeye çalışıyordum...

Buradan Barış'a seslenmek istesem ona söyleyeceğim sözler şunlar olurdu:

"Emin ol, dünyada hiçbir şeyden zevk almıyorum. Bütün bu tatsız günler içinde yalnız seni arıyorum."
Ona bunu demek istiyordum. Beni anlasınn ve tatsız günlerimin içerisinde bana tat olsun bana zevk versin istiyordum...

Ben bütün bunları hayal ederken kaderin bizi tekrar bir araya getireceğinden habersizdim...