LİTTLE BOY

son

( ufuk x Barlas)

_ufuktan_

On kapıdan gelen araba sesi ile gün boyu beklediğim beşiğimdeki tavşanlı battaniyeme sarılıp kapıya sırtımı dönmüştüm

Aniden kapının açılma sesi gelmesini umursamadan battaniyeme sarıldım

"Bebeğim?"

"Sadece evde uslu uslu beklemeni istemiştim onu bile beceremiyorsun"

Söylediği şeyler ile kendimi sıkmaya başlamıştım, söylediği şeyler gittikçe canımı yakıyordu

Ben ise konuşmadan gergince yatağımda bekliyordum

" Belki de yanlış seçim yapmışımdır"

"Belki de seni hayatıma katmamalıydım"

Dediği şey ile bütün dünyam başıma yıkılmıştı, nasıl böyle bir cümle kurabilirdi aklım almıyordu

Ben sırf onun için bunca şeye katlanırken onun için sadece oyundan ibaret miş demekki?

"Ben-"
"Ben ditmet iştiyoyum"

Ağlamaktan kısılan üzgün sesim ile zar zor konuşmuştum, ağlamaktan boğazım ağrıyordu

" Ben oymayınca daha muyttu oyuyşun aytıt"

O ise derin bir nefes alıp onaylamıştı

"Birazdan doktor gelip verilen ilaçların etkisini düşürür ve evine bırakırlar "

Birşey demeden çıkıp gitmişti, arkasına bile bakmadan, ne halde olduğumu umursamadan öylece gitmişti

Onun gitmesi ile bu sefer gerçekten ağlamaya başlamıştım

Bu kısa sürede ona saçma bir olay yüzünden bağlanmıştım ama sanırım zorda olsa unutmam gerekiyordu

Ben düşüncelere dalmışken odaya giren doktor ile buruk bir şekilde gülümsemiştim age-play oyununun sonuna gelmiştik

Doktor elindeki birkaç iğneyi yanımdaki masaya bırakmış ve oturmamı istemişti

Tavşanlı battaniyemi üzerimden atıp beşikte oturur bir pozisyona geçip ağzımdaki emziği odanın bir köşesine fırlatmıştım

Aynı şekilde beşiğimin üzerindeki oyuncakları ve eşyaları da atmıştım

En son elime gelen oyuncak fil'im ile burukça gülümsemiştim

Barlas babamın aldığı ilk oyuncaktı bu, her gece sarılıp uyurdum ve beni bütün kötülüklerden koruyacağına inanırdım

Megersem öyle değilmiş, sadece kullanılmışım

Daha fazla görmek istemediğim için oyuncak fil'in kafasıyla gövdesini birbirinden ayırıp onu da diğer eşyaların yanına fırlatmıştım

Sonunda eşyalardan hıncımı çıkarıp sakinleşmem ile doktor masadaki iğneleri tek tek alıp anlatmaya başlamıştı

"Elimdeki bu iki iğne ile sakinleştiriciyi uyguladıktan sonra bir süre uyuyacak uyandığınız da ise eski halinize geleceğinizden emin olabilirsiniz ufuk bey"

Doktorun söylediklerini sessizce onaylamıştım, zaten başka bir şansım da yoktu

İlk defa gördüğüm ilgi son bulmuştu sanırım ben sevilmeyi hak etmiyordum 

Doktor tulumumun kolunu hafif yukarı çekip elindeki üç iğneyi de koluma sırayla ve belirli aralıklarla enjekte etmişti

Çok geçmeden iğnedeki sakinleştirici sayesinde gözlerim kapanmaya başlıyordu

Belirsizliklerle dolu bir hayata adım atıyordum, ne yapacağım hakkında en Ufak bir bilgim dahi yoktu ve şimdi bunu düşünmek de istemiyordum sadece rahat bir uyku çekmek istiyordum

Tekrar eski ben oluyordum

Bebek ufuk yerine, ufuk KONUK'tum ben

...

Şaka şaka bu son değildi

Bı an aklıma gelen fikirle yazmaya başladım ve oraya böyle birşey çıktı

Ve merak etmeyin angst bitmeyecek

Sıradan olmasını istemediğim için böyle birşey yazdım umarım kitabı mahvetmem

Bu sefer yeni bölüm için 40 oy ve 20 yorum(herbiri ayrı kişilerden) çünkü kitap öyle bir yere gitti ki ne yazacağımı düşünmem gerekiyor