LİTTLE BOY

öyle birşey olmayacak

_ufuktan_

Toplantı boyunca puding ve çikolatalarımı yiyip her ne akdar zor olsa da Barlas'ın bakışlarına karşılık vermemeye çalışıyordum

Ara sıra arda ile bilerek yaklaşıyordum

Ohh kudursun ayı

Toplantının bitimine yakın son çikolatamı da  yemiştim, arda ise dudağımın kenarındaki çikolatayı baş parmağı ile silmiş ve yanağımdan sıkıca öpmüştü

"Onca insanın arasında tatlılık yapma birde sana takıntılı bir iş adamı ile uğraşamam"

Diye söylenmesi ile dudağımı büzmüştüm acaba karşımızdakinin Barlas olduğunu bilse ne yapardı?

"Arda"

"Şu karşımızdaki sana bahsettiğim Barlas"

Demem ile far görmüş tavşan gibi baka kalmıştı

Sonra ise yüzünde tehlikeli bir sırıtış belirmişti

"O zaman Barlas beyi kızdırmaya ne dersin ufuk"

İşte şimdi anladığım dilden konuşuyordu

"Süper derim"

.....

Ben ile arda toplantı boyunca barlası sinirlendirip sonra da zevk ile kızarıp sinirlenmesini izlemiştik

Toplantı bittiğinde ise Arda'nın koluna girirp başımı omuzuna yaslayıp Arda'nın odasına doğru ilerliyorduk ki aniden arkada Barlas'ın sesini duydum

"Ufuk, konuşmamız lazım"

Arkama dönmem ile kaşlarımı çattım bu kendini ne sanıyordu ki

" Konuşmak için çok geç kaldın Barlas"

Ona bakmadan ilerlerken kolumu tuttu

"Hadi ama bebeğim açıklayacağım"

Gözlerimi sıkıca yumup bekledim, kesinlikle kanmamam gerekiyordu, saçma bir sebepten dolayı beni bırakıp giden oydu

"Sen o şansı çoktan kaybettin Barlas"

Sesimi duyuracağım fakat sessiz olacak bir tonda cevap verdim

Söyleyeceği yalanları dinlemek istemediğim için Arda'nın elinden tutup onu odasına soktum

"Benim gibi bir arkadaşın olduğu için çok şanslısın ufuk"

"Çünkü Barlas birkaç hafta daha şirkete gelecek "

"Ve onu çıldırtmak için bolca vaktimiz olacak"

Kendini öve öve koltuğuna oturması ile söylediği şeyler aklıma yatmıştı

Toplantıların hiçbirine katılmayan ben, dünyayı Barlasa dar etmeye geliyordum

"Ardişş"

"Kalk oradan"

Kollarından çekip onu ayağa kaldırdım çünkü onun koltuğu çok rahattı.

"Hadi ama,sen geç şuraya ben biraz keyif süreyim?" Diye sordum, gözlerimi altan altan ona bakarak konuşmuş,onun kaşlarının çatmasına neden oldum.

"Ah, pekâlâ. Yalnız şimdilik izin veriyorum Ufuk." Dediğinde hemen başımı salladım.

"Evet,evet şimdilik. Yoksa senin aslında patron olmadığını,benim olduğumu zannederlerse komik dururdu." Elimi dudaklarıma götürüp kısık sesle gülerken sinirli bakışlarının hedefi bendim.

"Kalk şimdi oradan bakayım." Dan diye bağırınca onun yerinden sıçrayıp kapıya doğru yürüdüm.

Arda, üzerime doğru gelirken adımlarım kapıya doğru gidiyordu ve o anda kapı açılınca sırtım bir bedene çarptı.

"Neler oluyor burada? Arda,neler oluyor?" Onun sesi tam da arkamdan geliyordu. Kalp atışlarım hızlandı,ellerim, kollarım titremeye başladı.

Arda tam önümde durduğu için onun yüz ifadesini görebiliyordum. Bakışları tam da arkamda duran Barlas'ta durduğunu gördüm.

"Sorun yok,Ufuk'la ufak bir konu yüzünden anlaşmazlık oluştu." Dedi Arda rahat tavırla.

Hareket bile etmiyor,yerimde duruyordum.

"Öyle mi,hımm." Sesi,tatlı bir melodi gibi geliyordu kulağıma.

"Aynen, öyle. Ne oldu,sen neden geldin Barlas?" Arda'nın gözleri kısılmış bir şekilde Barlas'ın üzerinde durmuş,onu merak içinde süzüyordu.

"Beş dakika çıkabilir misin Arda,Ufuk'la konuşmam gerekiyor." Adımı söylerken naif çıkmıştı ses tonu.

Arda tek kaşını kaldırıp şüphe ile ona baktı ardından bana baktığını görüp başımı iki yana salladığımı farkedince bunu istemediğimi anlamıştı.

"Bak Barlas,sorun ne ise," sözünü kesen Barlas tahammülü yokmuş gibi sert ses tonuyla konuştu.

"Çık dedim Arda,zorlama beni." Arda sıkıntı içinde nefes verdiğinde gözleri tekrar beni bulmuş, istemediğimi görmüştü ancak Barlas'ın ses tonu da hayır diyemezdi.

O yavaşça çıkarken Barlas ile karşı karşıya,hemen yanımda durdu.

"Ona zarar verirsen," işaret parmağını kaldırıp tehditvari bir şekilde Barlas'a salladı.

"Beni tehdit mi ediyorsun?" Alaylı sesi hemen ensemde hissediyordum ama hareket etmiyordum. Vücudumun titrediğini biliyordum.

Onunla aynı yerde olmak istemiyordum.

"Hayır, sadece uyarıyorum. Umarım,Barlas, umarım kötü bir şey olmaz." Dedi Arda soğuk bir ses tonuyla.

Daha fazla yanımda durmayıp çıkınca Barlas ile beraber kaldık burada. Bu beni tedirgin ederken ne yapacağımı bilmiyordum.

"Uzun bir zaman oldu değil mi bebeğim?"

"Bana bebek demeyi kes, artık seninle çalışmadığımı unuttun her hâlde?" Onun önünden ayrılıp arkama döndüm.

Gözleri, gözlerimle buluştuğunda yutkundu,ben yutkunmamak için zor dururken onun anbean yutkunuşunu izledim.

"Biliyorum,hata yaptım ancak biliyorsun ki," sözünü kesen bendim.

"Ne, buna hata mı diyorsun,bana bir haber bile vermiyorsun? Hayır,bilseydim bunu kabul etmezdim." Bakışlarım omzumun üstünden saksıya baktım. "En azından gururum kırılmazdı." Bakışlarım tekrar onu bulurken gözlerim sinirle, öfkeyle bürünüyordu.

"Bebeğim,iyi misin?" Gözlerimin dolduğunu gördüğünde sormuştu.

"Evet,kendi başımın çaresine bakabilirim. Sen de biliyorsun." Dedim.

"Biliyorum,ben sadece," sözünü sertçe kestim.

"Ne,yoksa gözyaşlarına filan mı boğulacağımı zannetin?" Dediğimde tekrar yutkundu.

Eli bana uzanmak istediğinde geri çekilip ondan uzaklaşmak için geriye doğru adımlarımı attığımda gözleri yalvarır bir şekilde bakıyordu.

"Şimdi," dedim keskin bir ses tonuyla. İlk defa böyle konuşuyordum onunla ve bu beni şaşırtmıştı. Sanırım gerçekten kalbim kırılmıştı.

"Eğer benimle muhatap olursan, iş dışında,sana temin ederim ki canını yakarım." Bunu nasıl yapacağımı bilmiyordum, sanırım fazla öz güven kıçımda patlayacak. Aman her neyse işte.

"Peki istediğin olsun,ama beni dinlemek istersen," tekrar kestim sözünü.

"Öyle bir şey olmayacak" Bu son sözlerim olurken kapıyı açıp kenara çekilmesini bekledikten sonra çıktım Arda'nın odasından. Sanırım bu konuşmadan sonra hem yıkılmış hemde arkamda koca bir enkaz bırakmıştım...

...

Alın size kaos

Uff bunları görünce üzülüyorum ama yapacak birşey yok Barlas beyin hatasını resmen ben çekiyorum

Bu bölümün çoğunu arkadaşım yazdı nasıl olmuş?

Oda sizin gibi kaos ve ayrılık seviyor sanırım jsjshsjjfhfj

Hoşçakalın 👋👋👋