AYKIRI KIYILAR

8. ULUDAĞ

geldikkkk,

keyifli okumalar,
oylar verilsin yorumlar yapılsın

.
x
.

AYKIRI KIYILAR
8. ULUDAĞ

Hazırladığım küçük valize iki gün için yetecek kadar kıyafet ve iç çamaşırı koyarken aklım hala bulanıktı. Düşüncelerim çok fazla boyut değiştiriyordu; bir an kendimi öfkeyle valize kıyafet tıkıştırırken buluyordum, bir an sonra ise yaptığımın saçmalığı yüzünden kendime kızıp kıyafetlerimi daha düzenli bür şekilde bükmeye başlıyordum. Oldukça yavaştım, zamanı uzatmak istiyordum çünkü. Gece saat ikiyi geçmişti halbuki ve normal şartlarda kaçıncı rüyamı gördüğümü bile sayamazdım. Yorgunluktan erkenden sızıyordum her seferinde ama bu kez henüz uyumamıştım. Uyku namına bir şey yoktu gözümde. Sinirdendi. Bu sinirin tek sorumlusu ise Araf Altemur'du.

Bir an telefonum çalmaya başladığında oflayarak elimdekileri valizin içine yığıp yatağa oturdum ve telefonu elime aldım. Beş dakika önce Derin'e mesaj atmıştım. Uyuyor musun, yazmıştım yalnızca. Çünkü içim sıkılıyordu ve konuşabileceğim tek yakınım hala oydu.

Görüntülü aramayı yanıtlayarak dirseklerimin üzerinde yatağa doğru uzandım ve doğruca ekrana baktım.

"Uyumamışsın," diyebildim sessizce, bir avucumu yanağıma koymuş destek alıyordum. Derin koyu kahverengi saçlarını tepesinde dağınık bir topuz yapmıştı ve yatağın içerisinde oturuyordu. Ela gözlerinde kemikten gözlükleri vardı. Çatık kaşları aşağısından beni süzdü uzun uzun.

"Ay Tamay ya! Aklım çıktı resmen!"

Kaşlarımı çattım sertçe. "Ne oldu?"

"Ödüm bokuma karıştı! Ne olacak?!" dedi homurdanarak. "Normalde bu saatte uyursun sen... mesajını görür görmez telaşla seni bir arayışım var."

Dudaklarım kıvrıldı, derin ve sert bir nefes çektim ciğerlerime. Derin bu hayatta kaybetmekten korktuğum nadir insanlardandı. "Bir şey olmadı," dedim, silinen ifademle. "Canım sıkıldı... seninle konuşmak istedim sadece."

"Benimle konuşmak istedin sadece?"

"Evet, Derin..."

Güldü alayla. "İnanmadım buna."

"Ya öyle bir konuşuyorsun ki... sanki ben seninle ilk kez konuşmak istiyorum."

"Hayır canım, öyle değil..." Başını iki yana salladı. "Bu saatte ilk, şaşırdım."

O biliyordu benim neyi ne zaman yapacağımı. Tek ifademden anlayabilirdi hislerimi ve şu anda anlıyordu emindim.

"Ama hala inanmadım..."

"Derin yaa..." Ofladım sesli bir şekilde. "Niye üsteliyorsun yok işte bir şey. Sen kendinden bahset neler yapıyorsun?"

"Off Tamay, ben senin yirmi yıldır arkadaşınım. Bir şey olmamışmış... geç o işleri. Ne oldu? Hemen anlat. Bu yüzünün hali ne?" diye üsteledi, bakışlarının hedefi yüzümken. "Kim canını sıktı?"

"Hiç kimse," dedim inatla, dudaklarımı ıslattım ve omzularımı düşürerek iki elimin arasına aldım telefonu. "Bir şey yok... üzüldüm biraz. Öyle, önemli bir mesele değil."

"Neden?" Kaşları daha da çatıldı. "Biri bir şey mi söyledi? Okulda mı bir şey oldu?"

Derin sahte bir evlilik içinde olduğumu biliyordu. Aramızdaki sırların arasına bir yenisi daha eklenmişti ve ilk zamanlar bana kızgın olsa da o da mantıklı olanın bu olduğunu söylemişti sonrasında.