Selamün aleyküm Aşk-ı Namütenahi'nin finaliyle birlikte buradayız inşaAllah
Keyifli okumalar.
Hızlıca eve doğru yürüyordum amcam acil gel demişti telefonda sesi de sinirliydi bir şey yapmadım ama yine de gel dediyse bir şey var demek ki hayır olsun inşaAllah dedim ve adımlarımı daha da hızlandırdım
Mahalleye giriş yaptığımda biraz da olsa rahatladım tanıdık yüzleri görmek, sevdiğim insanlara selam vermek iyi gelmişti. Eve geldiğimde kapıyı Handan yengem açtı telaşlı görünüyordu hemen ayakkabılarımı çıkardım ve konuştum
"Yenge noldu amcam neden acele gel dedi?" Dedim merakla
"Sorma kuzum sorma amcan yine delirdi tövbestağfirullah birisi bir şey demiş galiba senin hakkında ben dedim İkra'yı tanımıyor musun sanki diye ama yok sen merak etme kuzum ben yanındayım. Dedi ve bana sarıldı sıkıca ben de ona sarıldım canımdı iyi ki vardı
"Sağ ol yengem hadi geçelim." Dedim ve salona doğru adımladık beni görünce hemen ayaklandı ve yanıma gelip yanağıma bir tokat attı şokla kaldım ilk defa bana tokat attı yengemden bir çığlık yükseldi
"Hiiiii Kemal ne yapıyorsun sen manyak mısın?" Dedi bağırarak ve beni ardına çekti
"Gayet de farkındayım ne yaptığımın bundan sonra kursa da gitmeyecek Hasan abinin oğlu Yusuf'la evlenecek çocuğuna baksın yesin dayağı otursun her gün bir eli yağda bir eli balda oturunca böyle oluyormuş demekki." Dedi demesine de dedikleri kalbimi o kadar acıttı ki yetimliğim yüzüme vuruldu yine
"Saçma sapan konuşma Kemal ben vermem kızımı o Yusuf'a falan." Dedi yengem ama ben hâlâ hem tokatın hem de lafların şokunu yaşıyordum
"Ben ne dediysem o Handan bitti rezil etti bizi." Dedi sinirle
"A-amca ben ne oldu bilmiyorum yemin ederim." Dedim zar zor konuşarak ve bir yandan ağlayarak
"Bilmiyormuş bir de hıh lafa bak." Dedi solurken sinirle
"Amca gerçekten nolduğunu bilmiyorum." Dedim iyice yengemin arkasına sinerken
"İlla diyorsun ki ahlaksızlığımı öğreneyim tamam bana uyar dün seni kursun bahçesinde herifin biriyle sarılırken görmüş Adem." Dedi gözlerimi sıkıca yumdum o öyle söyleyince öyle bir şey yoktu ama Adem deyince bir iftira olduğunu anladım çünkü bana takıntılı bir manyaktı ne yapacağı belli olmazdı ki yapmıştı da
"Yaa yüzüne vurulunca hoşuna gitmedi tabi." Dedi bağırarak
"Amca yemin ederim yalan söy-" Diyordum ki tam elini kaldırdı ve susturdu
"Dinlemeyeceğim." Dedi ben koşarak odama gittim ve yere oturup ağlamaya devam ettim bir yandan da amcamın sesi geliyordu
"Bu kız bu evden en kısa sürede defolup gidecek Handan evliliği kabul edecek." Diye bağırıyordu amcam
"Kemal bir sakin ol fevri davranma kızı bir dinleyelim o senin yeğenin." Diyordu canım yengem yine beni savunuyordu
"Ben duyacağımı duydum bu iki oldu en kısa sürede dediğimle evlenecek bitti." Dedi bağırarak
Gözyaşlarım akıyordu sicim gibi Rabbim amcam ne ara böyle zalim birine dönüştü dedim içimden sen bana yardım et evlenmemi istediği kişi mahallede abim dediğim insanlardan biriydi bir çocuğu vardı hatta karısı vefat etmişti bunu duyduğumda daha da yıkıldım
Ve sessizce gözyaşı dökmeye devam ettim.
Ben İkra öksüz ve yetim İkra
Annemle babam olsa belki böyle olmazdı dedim onlar beni dinlerdi zar zor yengem sayesinde amcamdan izin alıp başladığım Kur'an kursuna bile gidecemeyecek olmak o kadar üzdü ki beni her şeye ağladım o gece sabaha kadar yengem geldi destek oldu biraz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mübrem~Mahalle Klasiği
Ficción General"Bu kız bu evden en kısa sürede defolup gidecek Handan evliliği kabul edecek." Diye bağırıyordu amcam "Kemal bir sakin ol fevri davranma kızı bir dinleyelim o senin yeğenin." Diyordu canım yengem yine beni savunuyordu "Ben duyacağımı duydum bu iki...
