Fuck Romance: Primo Benjamin Valentino

Chapter 27

"Lolo, si Prime?"

She's done setting up the table. May mga balloon na rin na pinagtulungan nila ng Lolo niya sa pagpapalobo. Nagpa-tarp pa siya. Mabuti na lang talaga at binili ni Primo ang mga paninda niya at may malaki pang tip. Hindi niya inubos lahat sa birthday at itinabi niya para sa mga pangangailangan sa susunod na araw.

But as she promised, the spaghetti and cake. At may ice cream pa na paborito nito.

"Mama, nandito na ako! Start na!" Sabi ni Prime na tumatakbong pumasok sa loob ng bahay.

Nakangiting sinalubong niya ito at hinila papunta sa dining area. Silang tatlo lang muna. Nagtitipid pa siya sa pera para sa malaking handaan.

"Bagong haircut ka, Prime? Tatlong oras ka lang nawala, maayos na ang buhok mo?" Gulat na tanong niya.

"Nag-meet up kami ni Prestol, Mama."

Dahil sinindihan na ni Lolo Theo ang kandila sa cake ay hindi na niya pinahaba ang usapan at nagsimula ng kumanta.

"Happy birthday to you...happy birthday to you..happy...birthday..."

HE SHOULDN'T cry. He shouldn't cry because it's his son's birthday. He should be singing happy birthday. He should be happy.

But why the fuck is he crying hard?

"...to..you.....Primo..." Natalie gasped hearing his cries.

Nasa bukana siya ng dining area, nahuli lang siya dahil nagmamadaling tumakbo papasok si Prime dahil hinahanap na raw ito ng Mama nito.

He didn't tell Prime yet that he is his father. He might not believe it. Kaya inuwi niya ito para si Natalie mismo ang magsabi dito.

"Tol! Happy birthday nga ang kinanta kasi dapat happy. Bakit ka umiiyak?" Reklamo ni Prime pero may bahid ng pag-aalala at lumapit sa kanya.

He cried even more. When he's just a meter away, napaluhod siya at niyakap ito ng mahigpit. Nang mahigpit na mahigpit.

"Tol?"

He just cried. He doesn't want to pull away from the hug. Gusto niyang bumawi, gusto niyang bumawi sa loob ng putanginang walong taon.

"Primo..."

Nat...just tell me..just tell him..Tell us, please. End this agony of mine.

"Tol?"

"I'm sorry..."

"Huh? Ako dapat mag-sorry kasi ikaw umiiyak, eh. Pinaiyak ba kita?" Prime asked.

When he asked him about his real name, he answered, 'Prime! Katulad sa name ng Daddy Primo ko.'

Daddy Primo ko? Does he deserve to be called that way? He's not there for the past years. Walong taon. Eight years he was living his life in an easy way. He got Natalie by his side, unlimited money, he can go to any country and yet...there's a kid hidden in a small town, helping his Lolo to have food everyday.

"Tol, naman. Dapat happy na birthday ko pa, pa-main character ka naman masyado, eh. Inaagaw mo spotlight ko." Prime pouted.

Sorry, baby. I'm so sorry.

"Prime.."

"Mama, help mo nga ako patahanin si tol." Paghingi pa nito ng tulong kay Natalie.

Lumapit si Natalie sa kanila. She kneeled with him to level his face with Prime. Hinaplos niya ang mukha ng anak.

"P-Prime, 'di ba...s-sabi mo kanina gusto mo ma-meet si Daddy mo?" Natalie's voice broke.

"Oo pero hindi ko pa na-blow ang candle kaya hindi pa matutupad ang wish ko. Si Prestol kasi, iiyak-iyak." Prime pouted.