okuyamadığın mektuplar

bölüm 4 | anı

"28.04.2024"

+ annemden bana kalan tek şey bu saç aksesuarım. yani onu hatırlamıyorum beni sokağa bırakmış daha bebekken, işte sokak çocuklarını çalıştıran bir herif vardı o söylemişti bana.
- tanıyor muydu ki anneni?
+ hayır, yakından görmemişti hiç. yani bana öyle söylemişti.

nemli toprak kokusu geliyordu, nisan yağmuru her yeri ıslattıktan sonra baharın serin rüzgarı esiyordu, ağaçlar çiçek açmıştı ve rüzgarda savrulan pembe çiçeklerin bir kaç tanesi asinin kıvırcık saçlarında takılı kalıp bir takı gibi görünüyordu, asi kafasını alazın omuzuna yaslamıştı ve belki yarım saattir dertleşiyorlardı.

+ biliyor musun çok merak ediyorum bazen, acaba hangi gün doğdum diye soruyorum kendime. hangi mevsimmiş mesela, gece miymiş, yoksa gündüz mu? hava sıcak mıymış soğuk mu?
- ne garip, bunların hepsini bilmeme rağmen doğum günülerimden pek sevdiğim bir anım yok.

Alaz, karşılarında olan deniz manzarasına bakarken elini tuttu asinin, az önce evdeki doğum günü partisinde onun hediye ettiği bilekliği takmıştı. partiden sonra beraber bu gecenin tadını çıkarıp gezmeye karar vermişlerdi. asi ve alaz bahar mevsiminde sevgili oldukları için çok şansılardı. bütün mevsimleri sevgili olmalılar diye düşündü alaz. asi sessizliği tekrar bozdu.

+ biliyor musun çok sordum kendime, neden bıraktılar ki beni? neden hiç sevmediler beni? neden kimsesiz kaldım ki..
asi kafasını kaldırdı, bir an alazın doğum gününü bu sözlerle mahvettiğini düşündü. ama alaz çoktan konuşmaya başlamıştı.
- seni sevmemek dünyanın en aptalca şeyi, ayrıca bir daha kendine kimsesiz deme sakın.
asinin tuttuğu ellerini avuçlarına alıp öptü ve devam etti.
- bak buraya ben varım senin yanında. hem senin kocaman ailen var unuttun mu seni seven bir sürü insan tanıyorum ben yaman abisi, çağla, ece, rüya, annem o cesur salağı.
alazın bu durumda bile cesura laf soktuğuna inanamadı asi ve gülmeye başladı.
asinin gülüşüyle alaz da tebessüm etti.
- ha şöyle işte, gül biraz.
asi kafasını tekrar alazın omuzuna yasladı, saçlarındaki çiçek yere düşmüştü.

+ sıkıldın değil mi? uzun uzun konuştum.
- sen hep konuş ben sabaha kadar dinlerim seni asi. sadece üzülmeni istemiyorum ben.
asi tebessüm edip alazın bileğindeki kahverengi deri bilekliğe dokundu
+ çok yakıştı, dövmelerinle güzel kombinasyon olmuş. sen acaba artık uzun kollu gömlek falan mı giysen.

Alaz, asinin bu hızlı konu değiştirmesi yüzünden kahkaha atıp, asinin kafasını omuzundan kaldırıp avuçlarının içine aldı.

- birileri baya kıskanıyor beni galiba.
asi inkar etmedi kaşlarını kaldırıp laf bile sokmadı.
- yalnız sevgilim yazın sıcak günleri geliyor benden uzun kollu giymemi istemen anormal değil mi. böyle huyların olduğunu bilmiyordum ben.
+ ne oldu, pişman mı oldun?
alaz dayanamayıp yanaklarından öptü asinin ve devam etti.
- taş olayım ben en iyisi.
ikisi de gülmeye başladı.
---------------
asi çantasındaki sandviçleri alıp birini alaza doğru tuttu. oturup sohbete dalınca aç olduklarını unutmuşlardı.
+ doğum günü partinden kaçmasaydık iyidi.
- bitmişti zaten. hem seninle vakit geçirmek daha cazip geliyor bana.
+ bizim eve mi gitsek, cesur da yok bu akşam.
alaz her zamanki arsız gülümsemesini yaptı. elinden sandviçi bırakıp asiyi belinden tutup kendine çekti.
- hmm güzel fikir, nasıl geldi aklına?
asi gülümsemesine engel olmak için çaba gösteriyordu. kaşlarını kaldırdı, gözlerini kapatıp açtı sonra.

+ yani film falan izleriz diye söyledim, sen ne anladın ki?
alaz ellerini asinin karnından gıdıklamaya başladı ve kahkaha atarak söyledi
- öyle mi? tabi tabi
asinin kahkahaları sokaktaki araba ve kalabalık sesleriyle karışmıştı
asi gülmekten konuşamıyordu
+ ya tamam tamam yeter. alaz
onu böyle gülerek görmek alazın en sevdiği anılardı.
---------------
gece dokuz civarlarıydı, rüzgar esmeye devam ediyordu asi ve alazın oturdukları parkta dolu dolu pembe çiçekler vardı, bahar tam anlamıyla onları sarmıştı. ay gökyüzünde şarkı söylüyor gibiydi. bahar aşıkların mevsimidir kesinlikle, çerçeveleştirip bu anıların hepsini akıllarına kazımak istiyorlardı.