Helloo ballarrıımm, nasılsınızz?
Bölüm yazmaya öyle isteksizim kii anlatamam. Mecalim yoookkk. Ama yine de yarın pazar olduğu için yazmaya başlıyorum.
Çok konuşup enerjimi harcamadan bölümee geçelim.
Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen:))
İyi okumalar dilerimm♡♡♡
☆☆☆☆☆☆☆☆
Sevim İpek.
Çalan telefonumun sesiyle gözlerimi açtım. Koltukta Ebrarın dizlerinin üzerinde uyumuştum. Ebrar da kafasını koltuğa yaslamış, öyle uyumuştu.
Bir kaç saniye telefonumu aradım. Masanın üzerinde duran telefonumu gördüğüm gibi kalkıp aldım. Ekranda yazan yazıyı gördüğüm an bir çok duygu geçti içimden. KARAN YÜZBAŞI.
Hemen balkona geçtim. Gecenin bu vaktinde neden arıyordu ki? Heyecanlanmıştım. Derin bir nefes alıp kapanmak üzere olan telefonu açıp kulağıma tuttum.
"Alo?"
Karan: "İyi akşamlar,Sevim"
"İyi akşamlar, komutanım"
Karan: "Şey, rahatsız etmedim değil mi?"
"Ýok. Hayır yani, etmediniz"
Karan: "Müsait misin?"
"Evet"
Karan: "Pekala. Geçen defa görüştüğümüz parka gele bilir misin? Seninle konuşmam gereken bir konu var"
"Şimdi mi?"
Karan: "Evet"
"Hım. Hım. Evet. Gelirim. Müsaitim"
Karan: "Bekliyorum"
Başka bir şey konuşmadan telefonu kapattım. Ne konuşacaktı acaba? Hemen içeriye geçip üzerimi değiştirdim. Ebrar'a dışarıya çıktığıma dair küçük bir not bırakıp arabamın anahtarını aldım ve evden çıktım.
15 dakikanın sonunda parka gelmiştim. Arabamı park edip indim. Çok heyecanlıydım. Kalbim göğüs kafesimi delip geçecekmiş gibi atıyordu. Bu benim için şanstı. Karana abim olduğunu söyleye bilirdim.
Etrafa göz gezdirdim. Karan ve Atik uzakta bir bankta oturuyordu. Yavaş adımlarla yanlarına ilerledim. Dalgın bir şekilde oturmuş ikiside yere bakıyordu. Geldiğimi bile fark etmemişlerdi. Kendimi belli etmek istercesine boğazımı hafif temizledim.
"İyi akşamlar"
İkiside aynı anda kafasını kaldırıp bana baktı. Karan hemen ayağa kalktı.
Karan: "İyi akşamlar. Hoş geldin. Otur lütfen"
Kafamı sallayıp bankın boş tarafına oturdum. O sıra da Atik ayağa kalktı.
Atik: "Siz konuşun, ben eve geçiyorum"
Karan: "Tamam, kardeşim"
Atik'in arkasından bir kaç dakika baktım. Ne konuşacaktık ki bizi yalnız bırakmıştı? Karan gizli gizli test yaptırdığımızı öğrenmişmiydi acaba. Yok ya öğrenmemiştir.
Geçip solumdaki boşluğa oturdu. Bir süre ne o konuştu ne de ben. Sonunda sessizliği bozan taraf ben oldum.
"Komutanım, benimle ne konuşacaksınız?"
Karan: "Şey..."
Derin bir nefes aldı.
Karan: "Sevim, ben bu gün bir şey öğrendim"
