ÜSAME | DÜZENLENİYOR

11

11|DÜZENLENDİ

Saat 12.57

Yüzüm yastığıma gömülü saatlerdir yatıyordum. Gözlerim acıyordu. Yastığım gözyaşlarım yüzünden ıslaktı. Sümüklerim yastığıma akmıştı.

Saat 13.00

Sabahtan beri dakika sayıyordum; Bir umut cevap verirdi diye. Ama yoktu. Aradığımı görmesine rağmen hiçbir mesaj yazmamıştı.

Habersiz gitmem.

Aniden yataktan kalktım ve annemin odasına gittim. Başım ağrımıştı. Çekmecesinden aldığım saç boyasına kısa bir bakış atıp banyoya girdim. Elime eldiven giymeyi akıl edebilmiştim.

Saçların çok güzel olmuş.

"Yalancısın."

Boyayı gelişigüzel karıştırıp saçlarıma boca ettim. Gözyaşlarım akmaya devam ederken kahverengi boyayı saçlarıma iyice yedirdim. Neden hep kaybeden taraf ben oluyordum? Onu öylesine temiz severken hak ettiğim gidiş bu mu olmalıydı?

Banyoda otururken kapıda beliren Zeytin daha fazla ağlamama neden oldu. Ben ağlayınca havlamaya başladı. Ama tek yaptığım kalkıp kapıyı yüzüne kapatmak oldu. Saçlarımı yıkayıp banyodan çıktığımda saçlarıma sardığım havluyu çıkarmamak istedim. Acısını neden saçlarımdan çıkarmıştım ki? Bu daha fazla canımı acıtmıştı.

Yıllardır bana saçlarımı boyatmamı söyleyen annem, işverenlerim, okul müdürüm... Hiçbiri bunu bana yaptıramamıştı.

Babam da öyle.

Ama o, en değer verdiğim şeyi almıştı benden.

Annem geldiğinde kalkmadım. Saçlarımı daha ben bile görmemiştim. Görmek de istemiyordum. Akşama doğru yerde duran telefonum çaldı.

Annem içeride olduğuna göre?

Hayır, sakın!

Göz pınarlarım sızlamaya başladığında telefonuma uzandım. Soner arıyordu. Doğrulduğumda saçlarımdaki havlu düştü. Gözlerim artık kahverengi olan saçlarıma kaydı. Aramayı cevaplamadım. Telefonu uçak moduna alıp wifi'yi açtım. Mesajlar yığınla ekranıma düşerken bağdaş kurup ekrana eğildim.

Üsame : Kurban olurum sana. ❤️
Ne gitmesi Büşra, saçmalama.
Seni üzdüğüm için özür dilerim.
Telefonumun ekranı gitti. Tamire verirken kapatmak zorunda kaldım.
Sana başka yerden ulaşmam imkansızdı. Numaran ezberimde yoktu.
İnstagram'dan yazdım sana ulaşmak için ama cevap vermedin.
Büş'üm, gelsene artık.
Neredesin?
Özür dilerim. 😔

Burnumu çektim. Bir hiç uğruna kafamda kurup kendi ilişkimi mi bitirmiştim? Bir hiç uğruna saçlarımdan vaz mı geçmiştim?

Gitmemişti.

Beni bırakmamıştı.

Yeni bir mesaj gelince tekrar ağlamaya başladım.

Üsame : Neden açmadın? Lütfen gitme Çilli. Her şeyi yapmaya hazırım. Yeter ki gitme.

Hiçbir şey yazamadım. İkimiz de salaktık. Ama ben daha salaktım. Haber vermeden uyumayacağına bile eminken beni bırakacağını düşünmüştüm. Ona olan güvenim bu kadar mıydı? Öfkeyle İnstagram'a girdim. Hesabımdan çıkış yapmıştı. Bildirimleri bu yüzden almamıştım.

Üsame : Seni seviyorum Çilli. Hem de çok. Gitme benden.

Yüzümü koluma silip burnumu çektim. Parmaklarım ekrana giderken çevrimiçi bekliyordu.