Fizyoterapist odasından çıkıp eşyalarımı almak için odama yürüdüm.
Evet, yanlışlıkla tansiyon ilacı içmiştim ve midem hala bulanıyordu.
Elimdeki telefonum çalmaya başlayınca bakışlarımı telefona çevirdim.
Şeref Yoksunu 💩💔 arıyor...
Kaandı.
Genelde işi düşmedikçe aramazdı o yüzden direkt kapattım. Şu halimle onun boş muhabbetini dinleyemezdim.
Odama girip eşyalarımı aldım. Zaten başka bir işim kalmamıştı. Bütün sporcuların da antrenmanı bitmişti.
Çıkış kapısına doğru yürürken arkamdan bir el kolumu kavrayınca şaşkınlıkla arkamı döndüm.
Kenan. Bileğindeki sakatlığı yüzünden topallayarak yürüyordu.
"Nereye?" diye sordu nefes nefese kalmış bir sesle.
"Eve." dedim bende onun aksine sakin bir şekilde.
"Olmaz, hastasın bana gidiyoruz." Bu cümle kaşlarımın havaya kalkamasına sebep olmuştu.
"O kadar önemli değil, ben kendim hallederim." Biraz halsiz olduğum doğruydu ama buna gerek var mıydı?
"İyi değilsin, suratın bembeyaz." Gerçekten öyle miydi ? Kesin şu an berbat görünüyordum.
"Hadi." diyerek belimden kavradı bu seferde. Bir eli belimde diğer eli ise kolumu tutuyordu.
Neden bu kadar ilgileniyordu ki benimle ? Başka bir oyuncu olsa yapar mıydı bunları ?
Arabasının yanına geldiğimizde kapıyı açıp oturdum koltuğa. O da aynı şekilde yanımdaki sürücü koltuğuna oturdu ve sürmeye başladı.
Heyecanlıydım, ilk defa görecektim evini.
Telefonum titreyince yine aynı yazıyla karşılaştım.
Şeref Yoksunu 💩💔 arıyor...
"Kim ?" diye bir soru yöneltti Kenan.
"Kaan." diyebildim sadece. Sonra derin bir sessizlik çöktü arabaya.
Kısa bir yolculuktan sonra aynı şekilde indim arabadan.
Kafamı kaldırıp eve baktım. Tatlı, bir o kadar da büyük ve güzel bir evdi.
Anahtarla kapıyı açtığında girip inceledim evi.
Büyük ve geniş bir salon karşılamıştı bizi.
"Duş al istersen, titriyorsun." Harbi titriyor muydum lan.
Kafamı yavaşça aşağı yukarı sallayıp onu takip ettim.
Banyoya girip kapıyı kitledim. Kenan'ın kullanmam için verdiği havluları da askıya astım.
Yavaşça kıyafetlerimi çıkarmaya başladığımda daha çok titredim. Bağışıklığım düşük olduğu için zaten çok çabuk hastalanırdım. Bu ilaç beni bitirmişti.
Çenem bile titrerken sıcak suyu açtım. Ama kaynar su bile üşümemi önlemiyordu.
Üstümde sadece iç çamaşırlarım varken kendimi duvara bıraktım. Ama düşündüğümden daha fazla ses çıkmıştı.
