Samen sterker

De ontmoeting

Op een stralende ochtend liep Camille  door het park, je hoorde haar voeten op het grindpad geluid maken. De zon scheen fel door de bladeren van de bomen, waardoor een dans van licht en schaduw op de grond ontstond. Haar lange blonde haren waren opgestoken in een slordige paardenstaart, plukjes die los hingen en dansten in de wind terwijl ze liep. Naast haar rende moli, haar enthousiaste golden retriever, die elke geur en geluid in het park leek te willen onderzoeken.

Het was een van die perfecte ochtenden waarop de wereld zich leek te vertragen en alles in harmonie leek te zijn. Camille genoot van de rust en de vrijheid van het park, weg van de drukte van school en de stress die soms haar gedachten vulde. Plotseling hoorde Camille gelach vanaf de andere kant van het park. Ze keek op en zag een jongen van ongeveer haar leeftijd, met donker haar dat warrig over zijn voorhoofd viel. Zijn ogen schitterden in het zonlicht terwijl hij met zijn vrienden rondrende, een frisbee gooiend naar elkaar.

Haar nieuwsgierigheid kwam opzetten, Camille besloot om wat dichterbij te gaan. Moli sprintte vooruit, opgewonden door de aanwezigheid van andere mensen en een nieuwe potentiële vriend om te ontmoeten. Terwijl Camille dichterbij kwam, ving de jongen haar blik op. Hij stopte met rennen en keek haar recht aan, een glimlach verspreidde zich langzaam over zijn gezicht.

"Hey daar," riep hij vriendelijk. Camille glimlachte terug, een beetje verlegen door de onverwachte ontmoeting. Ze voelde een lichte blos op haar wangen terwijl ze antwoordde, "Hoi!" De jongen liep naar haar toe, zijn vrienden nog steeds een beetje verder spelend met de frisbee. "Ik ben Dino," stelde hij zichzelf voor, zijn hand uitstekend. "Ik ben Camille ," antwoordde ze, terwijl ze zijn hand schudde. De handdruk was warm en vriendelijk, en Camille voelde zich meteen op haar gemak bij deze vreemdeling die geen vreemdeling meer leek.

Ze begonnen te praten, over hun favoriete spellen, hun huisdieren en hun favoriete vakken op school. Camille ontdekte dat Dino net was verhuisd naar de buurt en dit park was zijn nieuwe speelterrein. Dino luisterde geïnteresseerd naar haar verhalen over Moli en hoe ze hier vaak kwam om te ontspannen na school.

Terwijl de ochtend veder ging en er 3 uur voorbij waren, groeide hun gesprek en begonnen ze elkaar beter te leren kennen. Camille merkte dat ze genoot van Dino's gezelschap, zijn lach en zijn verhalen die haar aan het lachen maakten. Het was alsof ze een oude vriend had teruggevonden die ze nooit had gekend. Na een tijdje stelde Dino voor om samen een ijsje te gaan halen bij de kraam aan het einde van het park. Camille knikte enthousiast en samen liepen ze verder, pratend en lachend, met Moli die vrolijk met zijn staart kwispelde naast hen.

Terwijl ze naar het ijsje liepen, voelde Camille iets nieuws bonzen in haar hart. Het was een gevoel van blijdschap , een vonkje van vriendschap dat misschien meer zou kunnen worden.