zorba, baism.

-13

2 yıl sonra

İsmail cezaevinin kapısından elindeki çantayla çıkıp Altay'ın yanına doğru ilerledi. Altay'a bakıp konuştu.

"Dünya varmış."

"Dünya hep vardı kardeşim sen görmüyordun sadece. Önce nereye gitmek istiyorsun?"

"Ne demek nereye gitmek istiyorsun Altay? İki yıl boyunca her hafta görüşmelerime geldin bazen yanına Ferdi'yi de aldın geldin ne zaman sorsam hiçbir farkı yok dediğin çocuğun yanına gidiyoruz tabii ki. Benim başka gidicek kimim var?"

"Tahmin ediyordum zaten bunu isteyeceğini.

"Beni tanıyor olman harika Altay'cım. Şimdi hiç vakit kaybetmeden sevgilimin yanına gitmek istiyorum."
dedikten sonra arabaya bindi İsmail.

Altay da peşinden sürücü koltuğuna bindikten sonra yolculuklarına başladılar.

İsmail yolun yarısında Altay'dan durmasını istedi. Bakkala girip bir paket sigara aldı ve geldi. Altay bu duruma şaşırmamış değildi.

"Alır mısın?"
diyerek Altay'a bir sigara uzattı İsmail.

"Kullanmadığımı biliyorsun."

İsmail sigarasını yaktı ve içmeye başladı. Sonra yolculuklarına devam ettiler.

Yaklaşık 15 dakika sonunda hastaneye varmışlardı. İsmail koşar adımlarla Barış'ın odasına çıktı. Çat kapı içeri girdi. Kerem, Arda, Ferdi ve doktor da oradaydı. Hepsine kocaman gülümseyip Ferdi'ye sarıldı, diğerlerine de mesafeli bir şekilde sarıldıktan sonra geçmiş olsun dileklerini dinledi. Odanın çiçeklerle dolması ilgisini çekmişti.

"Kim gönderdi bu çiçekleri?"

"Genelini bizim okuldaki kızlar göndermiş."
diye yanıtladı Kerem.

"Sizde içeri aldınız öyle mi?"

İsmail kimseden yanıt alamayınca tekrar konuştu.

"Her neyse tamam ben sevgilimi özledim beni onunla baş başa bırakırsanız sevinirim."

Doktor, Kerem, Ferdi ve Arda gülümsedi, arkadan gelen Altay da. Sonra da dışarı çıktılar. İsmail'in sandalyesi hala yerindeydi. İsmail oraya oturdu. Barış'a uzun uzun baktı, sonra konuştu.

"İki yıl olmuş... Yüzünü görmeyeli, sesini duymayalı, kokunu almayalı iki yıl olmuş. Ben nasıl dayanmışım sensizliğe? Sen nasıl dayanmışsın bensizliğe? İki yılda nasıl hiçbirşey değişmez Barış? İki yıl boyunca nasıl hiç hareket etmezsin? Ben seni çok özledim Barış. Daha ne kadar sürecek bu acı?"

İsmail cümlesini bitirdikten sonra bi yutkunma sesi duymasıyla irkildi. Etrafında kimse yoktu. Kim yutkunmuştu?

"İs..."

Bir ses duydu, gerisi gelmeyen. Barış'ın gözleri kapalıydı.

"Ben olmayan sesler duymaya başladım iyi değilim sanırım. Beni bu hale getiren şey yokluğun Barış."

İsmail cümlesini bitirmesiyle hafif bir gülme sesi duydu. Kim yapıyordu bunu? Bir eşek şakası mıydı bu?

"Of kim yapıyor bunu dalga mı geçiyorsunuz benimle?"

İsmail odanın içinde kendi halinde konuşurken elinin tutulmasıyla donup kalmıştı. Barış'ın eli elindeydi. Haftalar, aylar, yıllar sonra Barış onun elini tutmuştu.

"İsmail..."

İsmail gülümsedi, gözleri dolmuştu. Rüya gördüğünü sandı.

"Sevgilim..."