minho ile hayal et | mafya

17

Bir silah sesi duyuldu

Jenin kolumdan tutmasıyla hayatımın bittiğini anladım jene döndüğümde kolumdan tutması işe yaramadı hemen yere yığılmıştı

Yere çöktüm jen kollarımdaydı gözlerimden yaşlar akıyordu ama o yine o acı gülümsemesiyle bana gülümsüyordu

O sırada şiddetli bir yağmur yağmaya başladı bu yağmur benim göz yaşlarımdı

J:"yn sakın ağlama"

"hayır jen HAYIR BANA AYNI ACIYI YAŞATMA"

Annemde ölmeden önce bunu demişti şimdide jen bunu diyordu

J:"sen asla iğrenç birisi olmadın ben özür dilerim"

Cümleleri zorlukla çıkıyordu ağzından göz kapakları yavaşca kapanmaya başladı

Kafası geriye düştüğünde herşey bitmişti

"JEN LÜTFEN ÖLME LÜTFEN SENSİZ YAPAMAM"

Gözleri yavaşca kapandı ama üzülmemişti gülümsüyordu

Bileğini tuttum nabzı atmıyordu kulağıma görürdüm ama yağmur sesinden dolayı duymuyordum yoksa atıyordu nabzı jen ölmezdi ki

Titremeye başladımda vücudum uyuşmaya başladı başım dönüyordu ama kucağımda olan jeni asla bırakmıyordum

"BİRİ AMBULANSI ARASIN" bağıra bildiğim kadar bağırıyordum ama kimse yoktu sesimi duyan kimse yoktu

kafamı salladım ve jene baktım gözleri sonsuza dek kapanmıştı ona son kez sıkı sıkı sarıldım

"Çok soğuksun jen"

"Buz gibi olmuşsun"sarıldım onu kendi sıcaklığımla ısıtmaya çalıştım

"Ben sana söz vermiştim jen sen üşümeyecektin"

Kafamın içindeki çığlıklar konuşmaya başladı

Öldü
Senin yüzünden öldü
Hepsi senin suçun
Onu yanlız bıraktın
Onu sen öldürdün
Birinin daha ölmüne sebep oldun
Sen ölmeliydin o değil

"ÖLME LÜTFEN ÖLME" bağırıyordum ama yağmurun sesi beni bastırıyordu jennieye bakmaya başladım

Burnundan kan akıyordu arkasına değdiğinde elim tamamen sırtındaki kandan olmuştu ve kanı yavaşca betona kadar yayıldı

"Lütfen beni bırakma jen lütfen" jene sarılarak yağmuru dinlemeye başladım

titremelerim çoğaldı hıckırıklarım ise hiç durmadı

Gözlerim kararmaya başladı son kez jene baktım rengi solmuştu yüzü kanlar içindeydi kafamı salladım ve son gücümle tekrar ona sarıldım

Şimşek çaktı ve yağmur daha hızlı yağmaya başladı gözlerim karardığı için gözlerimi  kapattım

Ayak sesleri geldi bir sürü ayak sesi ve bir ambulans sesi o an gözlerimi açtım

Sağlık görevlileri etrafımızı sarmıştı jeni benden almaya çalıştılar ama bırakmadım bırakamazdım

"HAYIR" diye haykırdım beni bir yandan çekiştiriyorlardı ve jenide bi an kollarımdan alıp gittiler bense onun kanından olmuş betonunda hıckırarak ağlıyordum

Hiç üşümediğim kadar üşümüştüm yağmurun altında jennienin gidişini izledim üstünü bir çarşafla kapatmışlardı ve ambulansa götürüyorlardı