Ενοχές 

2

Λίγα λεπτά αργότερα, δύο αστυνομικοί έφτασαν στην πολυκατοικία. Ο Νίκος τους υποδέχθηκε, εξηγώντας ξανά τα γεγονότα με κάθε λεπτομέρεια. Οι αστυνομικοί τον άκουσαν προσεκτικά, σημειώνοντας τις πληροφορίες.

«Έχετε κάποια περιγραφή της γυναίκας;» ρώτησε ο ένας αστυνομικός, κοιτώντας τον Νίκο με σοβαρότητα.

«Ήταν μεσαίου ύψους, με καστανά μαλλιά και φορούσε ένα μπλε φόρεμα», απάντησε ο Νίκος. «Φαινόταν ευγενική, αλλά δεν ξέρω τίποτα περισσότερο για αυτήν.»

Οι αστυνομικοί αντάλλαξαν μια ματιά και ο ένας από αυτούς έκανε μια κίνηση προς το διαχειριστή. «Κύριε Γιώργο, έχετε κάμερες ασφαλείας στην είσοδο;»

Ο διαχειριστής κούνησε το κεφάλι του θετικά. «Ναι, έχουμε. Ακολουθήστε με, θα σας δείξω τα πλάνα.»

Ο Νίκος, οι αστυνομικοί και ο διαχειριστής μπήκαν στο γραφείο όπου βρισκόταν το σύστημα ασφαλείας. Ο κύριος Γιώργος έβαλε να παίξουν τα πλάνα από την ώρα που είχε αναφέρει ο Νίκος. Όλοι κοίταζαν προσεκτικά την οθόνη.

«Εκεί είναι!» φώναξε ο Νίκος, δείχνοντας τη γυναίκα που βγήκε από την είσοδο κρατώντας το μωρό. Οι αστυνομικοί παρατήρησαν κάθε λεπτομέρεια του πλάνου, ενώ ο Νίκος ένιωθε το στομάχι του να σφίγγεται.

«Θα πάρουμε αυτό το πλάνο για να το εξετάσουμε καλύτερα», είπε ο ένας αστυνομικός, κάνοντας νόημα στον συνάδελφό του να σημειώσει την ώρα και την ημερομηνία. «Νίκο, θα χρειαστεί να έρθεις στο τμήμα για να κάνουμε επίσημη καταγραφή της αναφοράς σου και να ξεκινήσουμε τις έρευνες.»

Ο Νίκος ένιωσε ένα μείγμα ανακούφισης και ανησυχίας. Ήξερε ότι είχε πολύ δρόμο μπροστά του, αλλά τουλάχιστον τώρα οι αρχές ήταν ενήμερες και είχαν κάτι χειροπιαστό για να ξεκινήσουν. Ένιωσε ένα αίσθημα ελπίδας να αναδύεται μέσα του, καθώς ακολούθησε τους αστυνομικούς έξω από την πολυκατοικία.

Στο τμήμα, οι αστυνομικοί τον οδήγησαν σε ένα γραφείο όπου κάθισε απέναντι από έναν αξιωματικό που κρατούσε ένα σημειωματάριο. «Νίκο, πρέπει να μας δώσεις όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορείς για το μωρό και τη γυναίκα», είπε ο αξιωματικός. «Κάθε μικρό στοιχείο μπορεί να βοηθήσει στην αναζήτηση.»

Ο Νίκος άρχισε να μιλάει, προσπαθώντας να θυμηθεί κάθε λεπτομέρεια. «Το μωρό είναι έξι μηνών, ονομάζεται Αλέξης. Έχει καστανά μαλλιά και μπλε μάτια. Η γυναίκα φαινόταν περίπου στα τριάντα, με καστανά μαλλιά και ένα μπλε φόρεμα. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ αυτή τη γυναίκα.»

Ο αξιωματικός σημείωνε γρήγορα, κουνώντας το κεφάλι του καταφατικά. «Εντάξει, θα ξεκινήσουμε αμέσως τις έρευνες. Θα εξετάσουμε τις κάμερες ασφαλείας στην περιοχή και θα ενημερώσουμε όλες τις περιπολίες. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βρούμε τον Αλέξη.»

Ο Νίκος ένιωσε ένα ρίγος να διαπερνά το σώμα του. Ήξερε ότι έπρεπε να παραμείνει δυνατός και να συνεργαστεί πλήρως με την αστυνομία. Καθώς έφευγε από το τμήμα, αποφάσισε να καλέσει τον Πέτρο για να τον ενημερώσει. Έπρεπε να ξέρει τι είχε συμβεί.

Το τηλέφωνο χτύπησε δύο φορές πριν ο Πέτρος απαντήσει. «Νίκο, όλα καλά; Πώς πάει με τον Αλέξη;»

Ο Νίκος κατάπιε με δυσκολία. «Πέτρο, πρέπει να σου πω κάτι...»