Ενοχές 

Α

Ο Νίκος, έχοντας πλέον ένα όνομα, άρχισε να ψάχνει περισσότερες πληροφορίες για την Ελένη Παπαδοπούλου. Χρησιμοποίησε όλες τις επαφές του, από παλιούς φίλους μέχρι διαδικτυακές πηγές, προσπαθώντας να βρει οποιαδήποτε πληροφορία που θα μπορούσε να τον οδηγήσει σε αυτήν.

Μια μέρα, κατάφερε να βρει μια διεύθυνση που ανήκε στην Ελένη Παπαδοπούλου. Ήταν ένα μικρό διαμέρισμα στα προάστια της πόλης. Ο Νίκος και η Άννα αποφάσισαν να πάνε μαζί.

Φτάνοντας στο διαμέρισμα, η καρδιά του Νίκου χτυπούσε γρήγορα. Χτύπησε την πόρτα και περίμενε με αγωνία. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, η πόρτα άνοιξε και μπροστά του στεκόταν μια γυναίκα που ταιριάζε απόλυτα με την περιγραφή της μυστηριώδους κυρίας.

"Καλημέρα," είπε ο Νίκος, προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία του. "Είστε η Ελένη Παπαδοπούλου;"

Η γυναίκα τον κοίταξε με μια μείξη περιέργειας και ανησυχίας. "Ναι, εγώ είμαι. Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;"

Ο Νίκος πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε: "Ψάχνω απεγνωσμένα τον ξάδερφό μου, τον μικρό Αλέξη. Νομίζω ότι τον έχετε εσείς."

Η έκφραση της Ελένης άλλαξε σε έκπληξη. "Δεν ξέρω για τι μιλάτε," είπε αμυντικά. "Νομίζω ότι πρέπει να φύγετε."

Η Άννα επενέβη, προσπαθώντας να μαλακώσει την κατάσταση. "Ξέρουμε ότι είναι δύσκολο να το πιστέψετε, αλλά είστε η μόνη μας ελπίδα. Παρακαλούμε, βοηθήστε μας."

Η Ελένη διστακτικά άνοιξε την πόρτα λίγο περισσότερο. "Ελάτε μέσα," είπε τελικά. "Αλλά πρέπει να ξέρετε ότι δεν έχω καμία σχέση με αυτό που λέτε. Ίσως μπορούμε να μιλήσουμε και να βρούμε τι συμβαίνει."

Ο Νίκος και η Άννα μπήκαν μέσα, ελπίζοντας ότι αυτή η συνάντηση θα τους οδηγήσει πιο κοντά στον εντοπισμό του Αλέξη.