"මොන විලි ලැජ්ජ නැති වැඩක්ද උබ ඔය කර කර හිටියෙ...... ආ...... ඇත්ත කියපන් සිත් මේ කාලකණ්ණියා නේද උබව ඔය ජරා වැඩ වලට අල්ල ගත්තේ"
"අක්කුට වචනයක් වත් කියන්න එපා අම්මෙ. මමයි මුලින්ම මේක පටන් ගත්තේ. මං අක්කුට ආදරෙයි. ඔයා නෙවෙයි සක්කරයා ඇවිත් කිව්වත් මං එයාට ආදරේ කරන එක නවත්තන්නෙ නෑ"
"මොකක්ද උඹ කිව්වෙ ආයෙත් කියපන් බලන්න. උඹේ මොලේ හොඳ නැද්ද සිත්. මේ ඉන්නෙ කෙල්ලෙක් නෙවෙයි කොල්ලෙක්.ශික් මොන අප්පිරිය කතාවක්ද,අනිත් එක මේ මූසලය විතරයිද උඹට ආදරේ කරන්න හිටියෙම"
"එක පාරක් කිව්වනේ අම්මෙ, අක්කුට වචනයක් වත් කියන්න එපා"
"වහපන් කට, උඹ ඒ ගමන මට උගන්නන්නත් එනවද "
අම්ම මගෙ ලඟට ඇවිත් ගැහුව කම්මුල් පාරට මං චුට්ටක් එහාට විසික් වෙද්දි අක්කු අඩාගෙන මගෙ ඇගේ එල්ලුනා.එයා අපේ අම්මට පුදුම විදියට බයයිනෙ, දැනුත් අම්ම තරහෙන් පුපුරණ විදිය දැක්කම ඒ බය ආයෙත් මතු වෙන එක සාධාරණයි. මටත් අම්මව දැක්කම බය හිතෙනවා.
"අ...අනේ පොඩි නැන්දේ, සිත්ට ගහන්න එපා"
"උඹ කට වහපන් කාලකණ්ණියා. අම්ම වගේම නැතෑ. මගේ කොල්ලව ජරා වැඩ වලට අල්ලන්. ඉඳපංකෝ අම්මටයි, අප්පච්චිටයි මුණුපුරාගේ වැඩ ගැන කියන්න. අද තමයි උඹ මේ ගෙදර ජීවත් වෙන අන්තිම දවස"
"අම්මෙ මං එක පාරක් කිව්වනේ "
"උඹ කට වහපන් සිත්, යමන්කෝ ගෙදරට, මං අද මේකෙ දෙකෙන් එකක් විසඳ ගන්නම්. හොඳ වෙලාවට ලීනා අක්ක මට කිව්වෙ දෙන්නත් එක්ක වත්ත පහළට ගියා චුට්ටක් බලන්න කියල. ඕකට තමයි එහෙනම් දෙන්නත් එක්ක ඕනවට වඩා ඇලිල වෙලිල හිටියෙ"
අම්ම බැන බැන ඉස්සර වෙලා යද්දි මමත් අක්කුගෙ අතින් අල්ලන් ගෙදරට යන්න ආවා. මොන දේ උනත් මූණ දෙන්න එපැයි.
"මේක කවදා හරි වෙන්න තිබ්බ දෙයක් වස්තු. බය නොවී ඉමු, මං ඉන්නවා ඕනම දේකට"
"අපි දෙන්නට ගහයිද"
"මං ගුටි කෑවත් උඹට ගුටි කන්න දෙන්නෙ නෑ"
"එහෙම බෑ, දෙන්නම ගුටි කමු. ඔයා ගුටි කද්දි මං බලන් ඉන්නෙ කොහොමද"
